Δακρυσμένος ξημερώνει ο τόπος
παραδομένος στην πάχνη του πρωινού
και με το αμάραντο μοβ του ανηφορίζει αργά
στων ματιών μας το αμήχανο πεπρωμένο
λες κι ακούγεται ένα αχνό ζεϊμπέκικο στου Μακρυγιάννη
εκεί που χορεύουν οι πλανήτες με τους επαίτες αντάμα
ανάμεσα στο πλήθος που λάτρεψε την λογική
μα και την πολύχρωμη θλίψη της
εκεί βρισκόμαστε συχνά με μια κουβέντα και καλή πρόθεση
και με στραμμένο πάντα το βλέμμα σ' έναν άγνωστο Οδυσσέα
που ασταμάτητα ψελλίζει κάτι για Ιθάκες
όπου κι αν βρεθεί και σταθεί στων αιώνων το στημόνι
έτσι λοιπόν συμβαίνει και μην ανησυχείτε
που αυτόν τον τόπο διάλεξα να ξεχαστώ κάποτε
χωρίς ωραίες λέξεις και χωρίς μνήμες
από την σύναξη των φιλήδονων ονείρων μου
αχ Πηνελόπη που και συ ξεχάστηκες
στην ηχώ του αργαλειού σου υφαίνοντας
με το ανεξάντλητο πείσμα σου την έλλειψη θεραπείας
που θα αποπροσανατολίζει πάντα
τους ντροπαλούς μνηστήρες των καιρών
και το μέλλον της θάλασσα σου
θα το μοιράζονται γεωτρύπανα βυθού
και αγωγοί αγνώστων βιογραφικών προθέσεων
έρημος χρησμός για πάσα χρήση
χωρίς περιπλάνηση να φτάσεις κάποτε
φωτοτυπία αγάπης λες.
Ηλίας Μάρκος
Φωτογραφία: Η.Μ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου