Οι αναμνήσεις Άνθρωπε Συμβαίνουν τούτην ώρα Ψευδαίσθηση να τις μετράς Τον χρόνο ζήσε τώρα Ο ήλιος είχε κάποτε Μια καρδιά στα στήθια Κι ο ουρανός δύο φτερά Στου κόσμου την αλήθεια Ταξίδι είν ' η αστραπή Ο θάνατος και η γέννα Η θάλασσα μια πυρκαγιά Στου τελειωμού το γέρμα Ποτέ δεν φτάνει ο καιρός Η ψυχή σου να περάσει Η γη θα βλέπει τον Θεό Κι ο χρόνος θα γεράσει Όμως το αίμα χύθηκε Μέσα στην ιστορία Και η Ελλάδα θρήνησε Για την Μακεδονία Είναι το χέρι του οχθρού Σεντόρειο μαράζι Αδυσώπητη και η ροή Στου χρόνου το γρανάζι Όταν μιλούν οι εποχές Θα σου ριγούν το δέρμα Κι οι ποιητές θα τραγουδούν Στο στόμα μ' ένα κέρμα Ποτάμι του Αχέροντα Ο Άδης αφηγείται Απ' το παρόν στο παρελθόν Το μέλλον θα διαβείτε Μα εγώ θα ρίξω στον καιρό Της μοίρας το φαρμάκι Μέσα στα σπλάχνα θα φυλώ Της λησμονιάς το στάχυ Και θα φυτρώσουν οι στιγμές Σε κάθε ανατολή μου Θα ' χω έναν κήπο με ανθούς Να σβήνει την πνοή μου Παναγιώτα .Α.
Το ποίημα "Αδυσώπητοι καιροί" απέσπασε το 2ο βραβείο στον 8ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό Αμφικτυονίας Ελληνισμού με θέμα : " Ο κόσμος μας στην θεωρία του χρόνου (παρελθόν , παρόν , μέλλον )
Η φωτογραφία είναι από το Pinterest
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου