ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Ν. ΜΑΡΓΕΤΗ "Τρίτοι από της Αληθείας" Ποιητική Συλλογή

Αναστασία Ν. Μαργέτη - Τρίτοι από της Αληθείας
Εκδόσεις - ΑΩ
Είδος - Ποιητική Συλλογή
Έτος έκδοσης -2015.
Σελίδες - 96
Διαστάσεις - 24x17εκ.
Εξώφυλλο - Μαλακό
ISBN 978-960-9484-66-4

Το ποιητικό βιβλίο «Τρίτοι από της Αληθείας» (ΑΩ εκδ.) της Αναστασίας Ν. Μαργέτη αποτελείται από τριάντα τρία ποιήματα κατανεμημένα σε πέντε ενότητες.

Στα πλαίσια υποκειμενικής προσέγγισης του στοχασμού αρχαίων και νεότερων φιλοσόφων επιχειρείται μία ποιητική σύνθεση, βασισμένη σε στοιχεία προσωπικής εμπειρίας.

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ 

Π Ο Ι Η Σ Η  Η Θ Ο Υ Σ

…ἐν οἷς γάρ ἐφ᾽ ἡμῖν τό πράττειν,
καί τό  μή  πράττειν,
καί ἐν οἷς τό μή, καί τό  ναί·
Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια

Πάλιωσε πάνω της
του ρόλου
το κοστούμι.

Τώρα
το απεκδύεται
στη σιγή.

Ολόσωμη
κοιτά γυμνό
το είδωλό της
στον καθρέφτη.

Σκιές της νύχτας
κρυφακούν
μεσήλικες ελπίδες
καμπύλες ανέμων
και θλίψης κοίλα
θυμούς
στην άκρη της αφής.

Αγέλαστη
φορά ξανά κατάσαρκα
το ίδιο παρελθόν.
Και στρέφει το βλέμμα
στο αμίλητο.

✾    ✾    ✾    ✾

ΜΕΤΑΠ Ο Ι Η Σ Η

…τῶν μέν γάρ πράξεων
ἀπ᾽ ἀρχῆς μέχρι τοῦ τέλους κύριοί ἐσμεν,
εἰδότες τά καθ᾽ ἕκαστα
Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια

Πάλιωσε πάνω της
του ρόλου
το κοστούμι.

Άβολες οι αλήθειες της
τη σφίγγουν στο λαιμό.
Οι ακρότητές της
σκίζουν επαφές.
Και οι ώρες έγιναν απέραστες.

Τώρα
ενδύεται
τη σιωπή.

Αφουγκράζεται
του ενεστώτα
τα ενδεχόμενα.

Στο σάκο της μέσα πετά
τα θαρραλέα χρώματα
και τα φωνήεντα
εξεγερμένα.

Ύστερα φεύγει βιαστικά
ντυμένη επαναστάτης.

Για να μη μένει
η παρουσία
αδικαιολόγητη.

✾    ✾    ✾    ✾

Ε Π Ο Χ Ε Σ

Τις μεγάλες νύχτες
τη λυγίζουν φόβοι χθόνιοι
σε κάμαρες με φάσματα σκιάς
όταν γυρεύει απεγνωσμένα
με αναμνήσεις
να κρατήσει στης μοναξιάς
τη φθίνουσα στιγμή
τη μορφή του προσώπου της ακέρια.
Τους χειμώνες
αφουγκράζεται στη σκοτεινιά
το χρόνο που παλιώνει
κρατημένη από των λέξεων τη θωπεία
αγκιστρωμένη στων σημείων
της στίξης τον προσανατολισμό
κρυμμένη στων σχημάτων του λόγου
την ιδεώδη γεωμετρία.
Στης χαραυγής
το αμυδρό ημίφως
συναντά τον άλλο της εαυτό
που επιλέγει την αριστοκρατία της ελπίδας
την πολυτέλεια της άνοιξης
που χαίρεται
της φωτεινότητας τις αποχρώσεις
και προσμένει αρώματα καλοκαιριών.
Έτσι τη βλέπεις
πάντα σκεπτική
μακριά από βέβαιες κρίσεις
με της ευγένειας τη γαλήνη
να περιμένει κυκλικά
από τα φαινόμενα της αίσθησης
τη σκοτεινιά των φωτεινών ακτίνων
και
το σκοτάδι αγγιγμένο από φως.

✾    ✾    ✾    ✾

Δ Ι Α λ ο γ ο ς

Όρμησε απ’ των αισθήσεων τα σύνορα.
Γυπαετός, χρυσαετός
δεν πρόλαβα να δω.
Τα νύχια του
στη ράχη μου
μάτωσα στην αντίθεση.
Το ράμφος του σκληρό
βαθιά μες στα φαράγγια του μυαλού
έκρωξε στις ευαισθησίες μου.

Με των φτερών τ’ αγκάλιασμα
ζεστά με ακινήτησε
αφέθηκα στη σύνθεση.
Ένιωσα το δικό του σπαραγμό
που για της σύγκρουσης τον κεραυνό
όλοι τον αποφεύγουν.

Εξαφανίστηκε μετά.
Έτσι συμβαίνει
με τα είδη
τ’ απειλούμενα…

✾    ✾    ✾    ✾

Π Ο Λ Υ Σ Η Μ Ι Ε Σ

...η διαδικασία της αντίληψης
είναι ένας αισθητικός αυτοσκοπός…
Β. Σκλόφσκι, Η τέχνη ως τεχνική

Η λέξη τέλος
σημαίνει
μαζί θάνατο και σκοπό.

Το πρώτο γνωστό
και βέβαιο
διαρκώς επιζητούμενο
το δεύτερο.

Βαδίζει ο νους
απ’ τα γνωστά
στα άγνωστα.

Τάχα μας περιπαίζει
η σημειολογία
ή μήπως
το μάτι δεν τολμά
ούτε της λέξης την ανάσταση;

✾    ✾    ✾    ✾

 ΜΑΡΙΟΝΕΤΤΕΣ

…ἰδέ γάρ   ἀνθρώπους…
ὄντας ἐν δεσμοῖς…
Πλάτων, Πολιτεία

Ένθεοι οι εραστές
εκστατικοί
για μιαν αιωνιότητα
και μια στιγμή
την ώχρα του θανάτου
διασχίζουν με ορμή.
Δεσπόζει
το δικό τους πρόσωπο
κυριαρχεί
για μιαν αιωνιότητα
και μια στιγμή
στων ψευδαισθήσεων
τη φυλακή.
Στον πυρετό του εφήμερου
για μιαν αιωνιότητα
και μια στιγμή
αξιώνουν
το κατ’ εικόνα
με το καθ’ ομοίωσιν
να ενωθεί.
Ο καιρός σαλπίζει χαιρέκακα
την πτώση τους στη γη.
Άγγελοι πληγωμένοι
τη χαραυγή.
Δεσμώτες στην αιωνιότητα.
Και στη στιγμή.
Με του Εγώ τη συντριβή
σε μια στιγμή
για μιαν αιωνιότητα
αλυσοδένονται
σε σπήλαια κάτω από τη γη
στο ταξίδι της αλήθειας ναυαγοί.
Παντοτινοί.

✾    ✾    ✾    ✾

 Ε Δ Ε Μ

Όλα ονειρικά,
υπερκόσμια
εξαϋλωμένα
σ’ ένα tableau vivant.

Και ο Αδάμ γέρνει
πάνω στην Εύα
να την αγγίξει
–άλλη μια φορά
να γευτεί το μήλο της
–άλλη μια φορά
της γνώσεως
του καλού και του κακού.

Όσο γι’ αυτήν
αμετακίνητη
πέρα από την κατάρα
διεκδικεί
για τον εαυτό της
το φύσημα στο στόμα
του χωματένιου αγάλματος.

Ομιχλώδες σκηνικό
κοινού φαντασιακού
υπό κατάρρευση.

Εκεί μας ζώνουνε τα φίδια.

✾    ✾    ✾    ✾

ΟΦΘΑΛΜΟΝ ΑΝΤΙ ΟΦΘΑΛΜΟΥ

…κάποιος που φοράει γυαλιά με αντιστρεπτικούς φακούς,
στην αρχή βλέπει όλο τον κόσμο ανάποδα.
T. S. Kuhn, Η Δομή των Επιστημονικών Επαναστάσεων

Στην κοινωνία των εμμονών
ο χρόνος
ενεστώτας διαρκώς
έγκλειστος σε παρόν
στιγμιαίο κατ’ εξακολούθησιν.
Ο μέλλων καταργήθηκε
με ορθολογικά επιχειρήματα.
Το παρελθόν εγκιβωτισμένο
σε αρχεία φαντασιακής υπόμνησης.
Περιπλοκές καθήλωσης
σε σκοτεινές νοοτροπίες παιδικού.
Κεντρομόλος παρόρμηση
στην αδιέξοδη δίνη του τίποτα.
Στην τροχιά του μηδενός
συνωμοτούν
φυγόκεντρες δυνάμεις ανταρτών
και κηρύσσουν επανάσταση
στων ματιών την επανάπαυση.
Και πάλι
το ίδιο τοπίο
αντεστραμμένο
ξαναρχίζει.
Εδώ ο χρόνος ανακαινίζεται.
Το αύριο χαράζει στις ώρες ευθύνης
ταυτότητα ενήλικα.
Το χτες πλάθει αφηγήσεις
σε χέρια και σε πρόσωπα.
Μια νέα Αλήθεια
ανακαλύπτεται.
Ωσότου…

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Η Αναστασία Ν. Μαργέτη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Μελέτησε Παιδαγωγικά, Ιστορία και Λογοτεχνία σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο σπουδών στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Άρθρα της έχουν δημοσιευθεί σε παιδαγωγικά περιοδικά και πρακτικά συνεδρίων. 

Υπηρετεί σε Δημόσιο Σχολείο των Αθηνών. 

Το 2015 εξέδωσε το ποιητικό βιβλίο ‘Τρίτοι από τηςΑληθείας’ (εκδ. ΑΩ). 

Το 2018 η Αναστασία Μαργέτη ανθολόγησε και επιμελήθηκε το βιβλίο «ΜΕ ΤΟ π ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ. Δεκατρείς λογοτέχνες για την τρίτη ηλικία» (εκδ.ΑΩ). 

Ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε ποιητικές ανθολογίες και έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικές ιστοσελίδες και περιοδικά.

Έγραψαν για το βιβλίο: 

i «…Τη γραφή της Μαργέτη γονιμοποιεί ποιητικά, δηλαδή συναισθηματικά, η επαφή της με τη φιλοσοφία. Επιπροσθέτως στη στιχουργική της τα αγωνιώδη συναισθήματα και τα βιώματά της συνυφαίνονται με στοιχεία από την αρχαιοελληνική γραμματεία και παράδοση, την αρχαιολογία, την ιστορία τέχνης, την επιστημολογία καθώς και με στοιχεία θεωριών ψυχολογίας. Η ποιήτρια μεταφέρει στα καθ’ ημάς –δίχως να μιμείται– ιδέες αλλά και θεωρίες στοχαστών, κυρίως αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, και αποπειράται να συνδιαλεχθεί μαζί τους, ενώ ταυτόχρονα ανατέμνει σε βάθος καταστάσεις της σύγχρονης καθημερινότητας. Με τον τρόπο αυτό συμμετέχει και συνεχίζει τον διάλογο που διαμείβεται στον χώρο του πνεύματος στο διηνεκές.» 

Γεώργιος Ν. Λεοντσίνης,

Καθηγητής Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας και Διδακτικής της Ιστορίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Πηγή:https://www.fractalart.gr/)

✾    ✾    ✾    ✾

ii.«…Η Αναστασία Μαργέτη εμφανίζεται στο προσκήνιο σε μια εποχή που τη χώρα της μαστίζει η κρίση και που οι πολιτικές εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο υποδηλώνουν ότι η ανθρωπότητα δεν διδάχτηκε επαρκώς από τα ζοφερά μαθήματα του 20ου αιώνα. Η Μαργέτη συνδιαλέγεται με την απελπισία και τη σκοτεινιά του καιρού μας απλώνοντας τα χέρια σε διαχρονικά πνευματικά οράματα και καταφύγια, όπως την ιδέα του Πλάτωνα ότι η ανθρωπότητα πόρρω απέχει από της Αληθείας και την πεποίθηση του Αριστοτέλη ότι η οδός προς την αυτοπραγμάτωση συνεπάγεται μια δυναμική διέλευση από το δυνητικό στο πραγματικό.. Για να επιτύχει τον σκοπό της η Μαργέτη συνθέτει μία ποιητική συλλογή με τρόπο ανατρεπτικό (ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ), που εμπεριέχει ταυτοχρόνως λυρικά και φιλοσοφικά στοιχεία σε συνεχή ρυθμό από την αρχή έως το τέλος, από τα διλήμματα της έναρξης (ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ) μέχρι το καταληκτικό ποίημα (…ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΟΣΜΟΥ), το οποίο ιχνογραφεί στίχους που αιωρούνται προς την κατεύθυνση της πνευματικής ανακάλυψης…. Η Μαργέτη επηρεάζεται και έλκει την αφετηρία της από τις εμπνευσμένες φωνές του Σεφέρη και του Ελύτη, στους οποίους αναφέρεται, καθώς λαμβάνει τη θέση της πλάι σε σύγχρονούς της καινοτόμους στην Ελλάδα και αλλού…» 

Robert L. Crist, ελληνιστής, καθηγητής Αγγλικής Λογοτεχνίας σε πανεπιστήμια και κολλέγια στις Ηνωμένες Πολιτείες, 

Δέσποινα Λαλά- Crist, συγγραφέας, κριτικός λογοτεχνίας. 

Ζουν στο Λένοξ της Μασαχουσέτης. (Πηγή:  https://www.fractalart.gr/ )

✾    ✾    ✾    ✾

iii.«…Το ποιητικό υποκείμενο, παλεύει με το βάρος της φιλοσοφικής σκέψης,αφήνεται στον στοχασμό με το ελάχιστο των απαραίτητων λέξεων, υπακούοντας στην αρχή της λιτότητας του περιεκτικού λόγου. Άλλη μια σαφής θεώρηση, αριστοτελική και αυτή. Τα νοήματα δεν έχουν ανάγκη επιπρόσθετης ανάλυσης. Ο δρόμος ο εμπειρικός των αισθήσεων εναποθέτει μέσα τους το απαραίτητο προς κατανόηση φορτίο. Εκεί τελειώνει ο ρόλος της διατύπωσης. Από κει και πέρα όλοι οι δρόμοι ανοιχτοί για τον αναγνώστη προς ερμηνεία….» 

Διώνη Δημητριάδου,συγγραφέας, κριτικός λογοτεχνίας. (Πηγή: http://frear.gr/ )

Περισσότερα για το βιβλίο στο: http://anastasiamargeti.blogspot.com