Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2020

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΗΤΤΑ "ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ"



Χτένιζε τα πυρόξανθά της τα μαλλιά,
κι από τα μάτια της, εξακοντίζονταν
-φλογισμένα βέλη-
προσμονές, αναστάσιμων κλυδωνισμών!
Στα γυμνά της στήθη
"κάλπαζαν",
λάβες ηδονικές,
και πόθων εγερτήρια!
Κοίταξε τον καθρέφτη
κι ένα χαμόγελο,
απροϋπόθετα κι αβίαστα,
κρεμάστηκε παραδομένο
-ως λάφυρο-
στα υποταγμένα της χείλη!
Κι ο έρωτας,
αυτόπτης μάρτυς,
αείρροος και κυνικός,
άρχισε να παφλάζει
ανενόχλητος,
στις πορφυρές της φλέβες!
Το δωμάτιο παραδόθηκε στο φως
Η άγια ώρα της "μετάληψης",
ήταν παρούσα!

30/09/2020
Κατερίνα Πήττα












ΕΛΕΝΗ Θ.Π. ΛΟΥΚΑ "Ενας ύπουλος ιός"



Ένας ύπουλος ιός
της υγείας μας εχθρός
περιβάλλει τον πλανήτη
απειλεί κάθε πολίτη

Τα όπλα του αόρατα
στοχεύουν με αλάνθαστη πυξίδα
η μάσκα πιθανότατα
της άμυνας η κύρια ασπίδα

Συναισθήματα γεννιούνται
σε υπόγεια φρουρούνται
στα καταγώγια της ψυχής
ψάχνουν μέσο διαφυγής

Της αγάπης οι κραυγές
στου βυθού μας τις στοές
ένας θρήνος ,μια σκληρή λαβωματιά
μες του φόβου την σκλαβιά

Η μόνη μας ελπίδα
σ αυτήν την καταιγίδα
κατάλληλα εμβόλια να βρουν
τα βέλη του ιού να συντριβούν

Ελένη Θ. Π. Λουκά






Ruby Bouzioti - New Cover Release (Within Temptation - The Reckoning)


Καλησπέρα! Σας παρουσιάζω το νέο μου cover στο "The Reckoning" των Within Temptation! Το Recording / Mix / Mastering έγινε στο E n' D Productions Studio (https://www.facebook.com/EnDProductionsTV) ενώ το βίντεο επιμελήθηκε ο Δημήτρης Μπαλαμπάκης (https://www.facebook.com/mitsdoom.balabakis)



-Ruby Bouzioti-

You can also find me on:










ΑΝΤΩΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ - single "Στο υπογράφω"...

 

Αντώνης Οικονόμου – single «Στο υπογράφω».

Γεννημένος στο Παραλίμνι της Αμμοχώστου ο τραγουδοποιός Αντώνης Οικονόμου, συνεχίζει εδώ και πολλά χρόνια να μας προσφέρει υπέροχα τραγούδια τα οποία είναι δημιουργίες δικές του, αλλά και συνεργασίες με γνωστούς και καταξιωμένους δημιουργούς.

Μετά από μια σειρά κυκλοφοριών singles, όπως τα «Είναι η αγάπη εκδρομή», «Άι στα κομμάτια», «Όπου κι αν γυρνάς» και «Δυόμισι χρόνια», οι τελευταίες του κυκλοφορίες είναι η πρώτη του ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά με τον τίτλο «Λευκό χαρτί» που φέρει την υπογραφή των Χρήστου Νικολόπουλου, Λίας Βίσση, Βίκης Γεροθόδωρου καθώς και το single «Ο παπαγάλος», σε στίχους και μουσική δικούς του και παραγωγή του Ρουσσέτου Δημητρόγλου των 15-50, που έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με τον Παντελή Παντελίδη.

Σας παρουσιάζουμε το τραγούδι «Στο υπογράφω»
Στίχοι - Μουσική : Αντώνης Οικονόμου
Παραγωγή: Αντώνης Οικονόμου, Δημήτρης Ζαχαρίου - Studio Nuevo
Ηλεκτρική κιθάρα: Κωνσταντίνος Κακούσιας

Δείτε το official lyric video του τραγουδιού εδώ
https://www.youtube.com/watch?v=IKqT0DXelkY












ΦΩΤΕΙΝΗ ΨΙΡΟΛΙΟΛΙΟΥ "ΑΝΙΑΤΗ ΑΝΟΙΞΗ" , Ποιητική Συλλογή


ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ!
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ : Φωτεινή Ψιρολιόλιου
ΤΙΤΛΟΣ : ΑΝΙΑΤΗ ΑΝΟΙΞΗ
ΕΙΔΟΣ : Ποιητική Συλλογή
Εκδόσεις : Ρώμη
Έτος Έκδοσης: 2020
Αριθμός Σελίδων: 62
Διαστάσεις: 15x24 cm
Γλώσσα Γραφής: Ελληνικά
Εξώφυλλο: Μαλακό εξώφυλλο
Έργο εξωφύλλου του ζωγράφου Σταγγίδη Διαμαντή, «Ιδιωτικός κήπος ΙΙΙ»
ISBN: 978-960-655-026-3


ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ 

ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ

Σαν μια συστάδα από όψιμο χορτάρι
στα ρείθρα που η ασημαντότητα κεντά
να μου επιτραπεί στον ήλιο να χαμογελώ
κι αυτός να γνέφει εύχαρις
για τα μικρά τα έγκυρα
τα ευγνώμονα ρητά
που σε βοριάδες ανατέλλουν
ανθοβολούν σαν μίσχοι χιλιετίας
για την ακύρωση της αιωνιότητας
πασχίζοντας.
[Από την έκδοση] 

            💛     💛

ΡΟΥΤΙΝΑ ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ 

Κάθε πρωί ανασταίνομαι στις ανατολές
ταΐζω γλάρους πεινασμένους
βάζω σε ίσιο δρόμο τα μυρμήγκια
και ύστερα 
στραγγίζω τα κατακάθια του μυαλού
πριν απ την έξοδο.

Εκεί ανταμώνω πάντα 
την επαιτεία του κόσμου
να φυλάει τα πόστα 
για τα αυτονόητα.

          💛     💛

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Πελαγοδρομείς, καρδιά μου
σε σκοτεινούς πλανήτες
που στήθηκαν για παραπλάνηση.

Tο παράδοξο ανέτειλε
εδώ και τόσα χρόνια.

Θα πνιγούμε με τάξη
και εντός προθεσμίας
και θα ’ναι γιορτή.
Με τα καλύτερα θα είμαστε ντυμένοι
περιμένοντας τα θαύματα
τα έξω από ’δω
λάτρεις του φώσφορου
εραστές της παραχάραξης
επαναστάτες ρημάτων
ασυντέλεστου μέλλοντα.

Βιογραφικό - Φωτεινή Ψιρολιόλιου



Παιδί μεταναστών της γενιάς του εξήντα. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Προσοτσάνη Δράμας . Μητέρα δύο κοριτσιών Εργάστηκε και έζησε χρόνια ως εκπαιδευτικός, στη Γερμανία Τα τελευταία χρόνια ζει και εμπνέεται από τη Θεσσαλονίκη. Επάγγελμα: Ειδική παιδαγωγός Η οντολογική της ύπαρξη ήταν από νωρίς συνυφασμένη με τη γραφή. Εκφράζεται δημόσια γραπτώς, συνεργαζόμενη με διάφορα ηλεκτρονικά έντυπα (dramania, fractal, paliopodilato, homouniversalis ), blogs , με το δραμινό περιοδικό λόγου και τέχνης, δίοδος
Εργογραφία Ατομική ποιητική συλλογή ΑΝΙΑΤΗ ΑΝΟΙΞΗ εκδόσεις Ρώμη 2020 Έχει συμμετοχές σε συλλογικά έργα 1.Αχτίδες στο σκοτάδι εκδόσεις Ανάτυπο 2.Ασύνορες μνήμες εκδόσεις Ανάτυπο 3.Ποιήματα Ανεμοδαρμένα 2020 Συλλογή Ελληνικής Ποίησης του 21ου αιώνα στην Ελληνική και Αγγλική Γλώσσα από τις εκδόσεις Provocateur 4.Η ποίηση ταξιδεύει…Κωνσταντινούπολη 2019 Τρίγλωσση (Αγγλική, Ελληνική, Τουρκική) Ποιητική Ανθολογία 5.Η ποίηση ταξιδεύει εις… Εύριπον 2020 6.Νέα Φιλολογική Πρωτοχρονιά Εκδόσεις Αντώνη Θαλασσέλη 7.ΓΡΑΜΜΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Τρίγλωσση Ανθολογία Τούρκων και Ελλήνων Ποιητών και Καλλιτεχνών Ενεργό μέλος της δράσης «η Ποίηση στις ράγες» Συμμετείχε σε καλλιτεχνικά ημερολόγια των εκδόσεων Τοβιβλίο Ιδρυτικό μέλος του Σωματείου το Ράφι της Αγάπης Μέλος της Ένωσης Εικαστικών Λάνασσα








ΕΥΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΛΙΑΝΟΥ "Before you exist" ΠΟΙΗΜΑ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ ΚΑΙ Η ΙΣΠΑΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΟΥ


Before you exist

Before you exist
You were a thought in my soul

Before you speak
I understand your words

For years
Loneliness was my companion

See the stars
Make wishes
Hoping

Before i met you
I knew your parfum
Before you speak
I understand your soul

See the birds
Make wishes
Pray

Before you imagine
I draw a circle
I see you in and me
Protected
Blessed

Before you kiss me
I feel your lips
Your body

A fireball
Burning me
Slowly

Before i leave
I will never say goodbye

©®Eva Petropoulou Eva Petropoylou Lianoy-Writer

💚 💚

Antes de existir, hablar

ya crecías en mi alma entendía tus vocablos —por milenios la soledad fue mi amante sus estrellas hacían al deseo esperar antes de conocerte inhalaba tu perfume abarcaba tu ser dibujaba un círculo alrededor nuestro de bienaventuranza y protección ya saboreaba tus labios tu cuerpo una bola de fuego me recorría lento —los pájaros presagian vuelo antes de tu partida nunca dije adiós.

Μετάφραση María Del Castillo Sucerquia










Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2020

ΦΙΛΑΡΕΤΗ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ "ΑΘΡΟΙΣΜΑΤΑ"



Λες
Φιάλη υγραερίου
Λες
Έκρηξη
Λες
Ηφαίστειο
Λες
Σώμα λάβας
Και διαλύεσαι
Και το ζητάς
Το λαχταράς
Σαν να μην υπάρχει άλλη λύση

Λιγόστεψαν οι παρενθέσεις
Αμβλύνθηκαν οι αγκύλες
μα και οι αγκυλώσεις μου
Ισορροπώ
στο τεντωμένο σχοινί
της ελευθερίας μου
Δίχτυ ασφαλείας;
Ανύπαρκτο
Ευτυχώς

Ενώνω
Λάβα συν ελευθερία
Μηδέν
Ενώνω
Έκρηξη συν ισορροπία
Μηδέν
Λαμβάνω τα αθροίσματα
Η ζωή απροσμέτρητη
ως μη υπάρχουσα
Μα
Εκ της στάχτης αναφύεται
πάντα
ο φοίνιξ
λένε...

Η μέρα περίεργη
Τα μονοσύλλαβα επιθετικά λίαν
Ο καιρός άστατος
φυσικά
Κι εγώ
παλεύω με τα αθροίσματα
Ηφαίστειο συν ζωή
ίσον ένα
Εγώ συν μηδέν
ίσον ελευθερία

Νομίζω θα βρέξει πολύ σήμερα...

[ Φ.Β.02002809. " ΑΞΟΔΕΥΤΟ ΦΩΣ" 2017-19]


Η φωτογραφία είναι από https://gr.depositphotos.com/










ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΥΠΕΡΜΑΧΟΥ "Οι φυγές μου"


Αν δεν μπορώ κάποιες φορές
να συνυπάρχω αγεληδόν
δεν νομίζω να με εντάσσεις
στα απολωλά σου Κύριε.
Κι αν με κουράζει η αγέλη
κι η κατ' επανάληψιν
νωθρή μονοτονία της
είναι γιατί κρατάει πάντα σταθερό
το ίσο της κατακραυγής
για κάθε απολωλός
Ενώ θα μπορούσε να θρηνεί
με ενός λεπτού σιγή
την κάθε μια απώλεια.
Μια επίμονη φυγή
με σπρώχνει να πορευτώ
στον βαθύτερο εαυτό μου
Να χαθώ να εξαφανιστώ
Να βυθιστώ
στο απροσμέτρητο βάθος
της ύπαρξης μου
Να αναρριχηθώ ύστερα
στο ανάλογο της ύψος
Να αναμετρηθώ μαζί της
Να κρυφτώ σ' ένα κοχύλι της
ν' ακούω τους παφλασμούς της
Ν' αφήνομαι στο κύμα της
όταν με χαϊδεύει στοργικά
για να με αποκοιμίσει
Να δίνω τη μάχη μου
κάθε που πνίγει με
ή που με κτυπάει αλύπητα
για να με αφυπνίσει
Θα με βρεις στις όχθες της
Πότε σαν ξεβρασμένη ναυαγό
και πότε
σαν θριαμβευτή της νίκης μου
Να κάθομαι κάτω απ ' τον ίσκιο της
και την προέκτασή της
Να χαίρομαι το θρόϊσμα
και το τιτίβισμά της
Αναρωτιέμαι πόσοι πνιγμοί ακόμα
θα με ξαναγεννήσουν Κύριε
Πριν φθίνουμε μαζί
προτού φυλλορροήσουμε. 

Χριστίνα Υπερμάχου


Η φωτογραφία είναι από https://pinterest.com/







Carpe "Μελαγχολεί..."



Η ζωή ανεμίζει μέσα στη θύελλα

υποχρεώσεις τεμαχίζουν την ψυχή.

Καθισμένος στο χώμα

γεύομαι απ' της μάνας τα στήθη

το γάλα,

αλαφρώνουν τα πόδια,

βαδίζω στου χάους

το θαμπό ορίζοντα.

Αγωνία για τα διαπεραστικά βλέμματα,

η σιωπή των δακρύων τους

μελαγχολεί την αιωνιότητα.

Το αύριο διαβρώνεται

εκτεθειμένο σε παλινωδίες αναμνήσεων

παρελθόντων ετών.

Οι καταθλιπτικές εποχές

καίγονται τα χαράματα

με τα παράθυρα ανοιχτά.

Carpe.








ΓΙΟΥΛΗ ΜΠΟΪΝΤΑ "ΚΥΚΕΩΝΑΣ"

Rafal Olbinski - Τales of Love 


Άμαχος και αδέξιος θάνατος ο βίος κάθε μέρα!
Παραδομένοι οι άνθρωποι στης μοίρας το παιχνίδι
και στου αστείρευτου χρόνου το μαρτύριο.
Ικέτες των ωρών και των στιγμών
που άλλοτε γρήγορα και άλλοτε νωθρά περνούν,
εμπαίζοντας τ’ ανθρώπινα μαρτύρια, τις λύπες, τις χαρές.

Τα όνειρα στάζουν, ιδρώτα και αίμα.
Σισύφειο μαρτύριο, ατέρμονο και ανέλπιδο η ζωή
με το μαστίγιο της αλήθειας να σκίζει σάρκες, να ματώνει.
Τα συναισθήματα, κομματιασμένο πάζλ,
πετάχτηκαν πρόχειρα και ξεχάστηκαν στης λήθης το συρτάρι,
έρμαια της απάθειας μα και της απραξίας.
Άφωνες και άλαλες αγάπες, πέθαναν παρθένες, χωρίς συγχώρεση
θυσία στον βωμό του εγωϊσμού και της αλαζονείας
πλανώνται τώρα σαν φαντάσματα στοιχειώνοντας τις νύχτες.
Ασάλευτες οι σκέψεις και οι ιδέες τρέμουν την προδοσία.
Οι καταδότες της ελπίδας στήνουν παντού καρτέρια.
Σιωπηλή συνωμοσία τα σχέδια του «αύριο»
για λίγους, μυημένους με όραμα και σθένος.
Σαράκι η ρουτίνα ύπουλα διαλύει τις σχέσεις των ανθρώπων
και οι μέρες ίδιες και απαράλλαχτες, φωτοτυπία η μια της άλλης
δίχως χρώμα, ήχους, επιφωνήματα!

Συνταξιούχοι όλοι της ζωής και των ονείρων
στέκουν αφοπλισμένοι, έρημοι και μόνοι.
Άρρητες οι σκέψεις, χαμένος ο παράδεισος καιρό.
Σαν τη βελόνα που κόλλησε στο δίσκο του πικάπ
αναπολούν τα ίδια και τα ίδια μήπως και ξεφύγουν
απ’ την παγίδα του «τώρα» που «σφάζει» και πληγώνει.

Γιούλη Μποϊντά – Σεπτέμβριος 2020










Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2020

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΗΤΤΑ - ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ


Γι' αυτό σου λέω! Ζωώδη ένστικτα, αχώρητα στο νου και γύρω μας να ενδημούν, τόσοι "ένοικοι" αρρωστημένων ψυχών. Βία, φανατισμός, τρομοκρατία, ιολαγνεία αναίτια και βάρβαρα, επιστρέφουν... στο χώμα, το δώρο της ζωής. Διασταύρωση βλεμμάτων έκπληκτων, φοβισμένων, παραδομένων, εξαγριωμένων! Στόματα ερμητικά κλειστά... ενδίδουν στα κελεύσματα, εξαγορασμένων συνειδήσεων. Κηρύξαμε τον πόλεμο σ' αξίες και ιδανικά! Ατείχιστη η ανθρωπότητα, πορεύεται στην εξαθλίωση, και στον αφανισμό, από προστάγματα σχιζοφρενών ταγών κι επικυρίαρχων! Κι ο νέος κόσμος αναδύεται, εν μέσω ελέου και φόβου Σκηνές από αρχαίας τραγωδίας, δρώμενα κι η κάθαρση, απούσα... σα να' χει απολεσθεί από καιρό! Κι η γη, μες στην αιώνια μοναξιά της, ικέτιδα, μίας ευκαιρίας...στερνής. Γι' αυτό σου λέω, δος μου το χέρι σου και πάμε! Όλοι μαζί! Μόνο μαζί είμαστε δυνατοί! Τι κι αν μας χωρίζει ο πλούτος? Μας ενώνει η δίψα για ζωή! Γι' αυτό σου λέω, τούτην εδώ, την ύστατη στιγμή, έλα να "στύψουμε" μαζί, τούτην την άθλια πραγματικότητα, κι ακριβές στάλες ελπίδας και προοπτικής, να στάξουν και να ξεδιψάσουν, τ' άγουρα χείλη των παιδιών! Σ' εκείν' ανήκει τούτη η γη, Μέχρι να γίνουνε κι αυτά... περαστικοί! 22/09/2020 Κατερίνα Πήττα

ΖΩΗ ΑΠ' ΤΗΝ ΑΡΧΗ! Από τους τοίχους της σιωπής, κρέμεται, διάτρητος συμβιβασμών, σ' ενα φύλλο χαρτί, (πώς χώρεσε, αλήθεια σ' ένα φύλλο?) ο απολογισμός μιας ζωής! Ήλιοι πελιδνοί Λαίμαργα σκοτάδια Υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν Όρκοι που αθετήθηκαν Ψευδαισθήσεις ηδονών Κι εκείνη η αθανασία του πόνου, να κρέμεται, σε χείλη αναμάρτητα! Κι ο χρόνος κύλησε... Μοιρολογώντας, ένστικτα υποταγμένα Θρηνώντας, όνειρα ανυποψίαστα, που αυτομόλησαν, σε λίμνες δακρύων Κηδεύοντας, απουσίες π' αλυχτούσαν, στη θέα σβησμένων ουρανών Θάβοντας, πόθους π' ανταμώθηκαν, με πυρωμένες ανάσες! Καμιά ελπίδα διαφυγής! Αγρίμι, μ' έκανες ζωή... Μα, όχι! Δε με νίκησες! Γιατ' είμαι ακόμη ζωντανός Αντέχω ακόμη... Κι άλλα μοιρολόγια Κι άλλους θρήνους Κι άλλους θανάτους κι αν μου στείλεις, αντέχω σου λέω! Τι κι αν αρέσκεσαι, να με αποκαλείς, της ουτοπίας εραστή? Μ' ένα χαμόγελο πλατύ, κι ένα συγχώρεσης φιλί , σου απαντώ! Μα, έλα στάσου, μια στιγμή! Να σε φιλέψω, θέλω! Στο στόμα της ανακωχής, γλυκό του κουταλιού αφήνω! Κι ως ένδειξη καλής θελήσεως, εγώ, θα σβήσω μονοκοντυλιά, τα χρόνια τα κλεμμένα κι εσύ, θα μου επιστρέψεις, τα οφειλόμενα! Τώρα που γέμισαν οι φλέβες μου Θεό Τώρα, που έμαθα να μ' αγαπώ τους γκρίζους τοίχους της σιωπής γκρεμίζω κι εκείνο, το κρεμάμενο χαρτί, χίλια κομμάτια το πετώ μπροστά σου και το σχίζω! 26/09/2020 Κατερίνα Πήττα


Diana and Endymion by Francesco Solimena

ΣΕΛΗΝΗ ΚΙ ΕΝΔΥΜΙΩΝΑΣ
Να σε κρατήσω θέλω, μόνο για μένα! Να σαρκωθούν οι λέξεις οι ανείπωτες, κορμί να γίνουν, σαν θα πνίγονται, στις θάλασσες των κορυφώσεων, που σου χρωστάω! Το σώμα σου, χάρμα ιδέσθαι, αιώνιο κι άφθαρτο πώς γίνεται να το κρατήσω? Τα μέσα, τα κρυφά σου, φωτιά ασάλευτη που ρέει, ο χρόνος και η λήθη, μην αγγίξει! Κι ο έρωτας, υποτελής κι αξόδευτος, στη δύναμη του Ενός! Στου Σύμπαντος τη φύτρα, αιώνιο σπέρμα!!! Η γνώση, κόλαση εγέννησε, και σήμανε του παραδείσου στέρηση ες αεί! Τα ένστικτα, γεννήματα έλξεων αενάων και ροπών, γυμνά χορεύουν και ξοδεύονται! Κρίνουν και κρίνονται! Στου νου τις αντιστάσεις φιλιούνται οι συνειδήσεις, κι απαντάνε με κραυγές! Κι εγώ, να σε κρατήσω θέλω! Μόνο για μένα! Από το τώρα, ως το επέκεινα, να' μαι η Σελήνη, να γενείς ο Ενδυμίωνας! 19/09/2020 Κατερίνα Πήττα










ΜΑΡΙΝΑ ΣΟΛΔΑΤΟΥ "ΧΟΝΤΡΟΚΟΜΜΕΝΟΣ ΚΑΦΕΣ"


Γδέρνεις το ημίφως,
είσαι ανίκανος να ερμηνεύσεις τα πράγματα
όπως εκείνοι το θέλουν,
γιατί, αδελφέ μου,
το πλίνθινο σπίτι σου παραδόθηκε,
γιατί το γεράνι σου κλαίει,
γιατί είσαι ποιητής της λίμνης εκείνης
που για σένα μυριοβολά απρέπεια..

Όταν φορέσεις ενδύματα και υποδήματα στα μέτρα τους,
θα χεις θαφτεί κάτω από τόνους λάσπης
κι όταν το ηλιογέννημα δεν θα σε συγκινεί,
θα έχεις κουρδιστεί καθ´ όλων των ρολογιών τα κουρδίσματα..

Κι έτσι η προτροπή θα είναι στο τικ-τακ δοσμένη
κι εσύ θα προσκυνάς τα χιλιόμετρα των πεινασμένων
και αστέγων οριζόντων
ψήνοντας τον καφέ σου χοντροαλεσμένο,
καταπίνοντας τις άμουσες φωνές των ψαλτών
και παίρνοντας το άστιχο δρομάκι στην άστοχη ζωή σου..

Τότε θα χει πεθάνει ο ήλιος,
οι αυγές θα χουν χαράξει το σούρουπο πριν νυχτώσει
κι εσύ δεν θα χεις πια το παιδί στα μάτια σου
κι ο γέροντάς σου θα είναι ένας μάντης ξεδοντιάρης που εξέπεσε,
μισερός και μόνος θα γυρεύεις μιάν καθάρια ανάσα
κι ο κόσμος δεν θα έχει πια μέλλον, γιατί εσύ ποτέ δεν αντιστάθηκες..

Όταν ο μισθός σου θα σου φτάνει κι οι πολιτείες ξερές και κρύες
θα δύνανται στο γκρίζο απόβροχο να σου ομοιάζουν ως σιωπή
πριν το τραγούδι,
τότε εσύ στα κωφάλαλά σου συνθήματα θα βάλεις ένα κόκκινο κήπο
να γνέθει της κόρης την κλωστή προτού το προξενιό ραγίσει,
προτού εσύ παντρέψεις την ασχήμια με το κάλλος..
Κι έτσι τα πρόστυχά τους λόγια θα γίνουν κυβερνήτες
κι εσύ επαίτης της ζωής που σου δόθηκε..

Έπειτα, ονειρεύομαι πως εσύ θα είσαι πάντα μοναδικός
και σαν χαραυγή ερώτων θα προικίσεις τον βίο με τ´ αγαθά
του δέντρου που αντιστάθηκε στην θάλασσα των αλαλαγμών
κι όταν φτάσω ν´αποθάνω, θα λυπάμαι που χάνω την ποίηση της λίμνης..

Σύρε και χάραξε τα βήματα, μην ντυθείς, μην ποδηθείς,
είσαι ποιητής δείξε τον δρόμο, πιστεύω σε σένα,
βγήκε ο ήλιος, πολέμησε ξυπόλυτος, γυμνός και αδαής..
Μαρίνα Σολδάτου







ΧΑΡΙΤΑ ΜΗΝΗ - ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ (Αφρική & Η στιγμή )

Georgia O'Keeffe -  Desert Abstraction (Bear Lake)

Αφρική

Ωκεάνιος πόθος το κορμί σου
αέναο ταξίδι η ύπαρξή σου
στα κύτταρά σου η ανθρωπότητα
ανασαίνει μια αρχέγονη ενότητα.

Σε είδα στη σαβάνα να χορεύεις
μέσα στην έρημο να ταξιδεύεις
στα ύδατα του Νείλου περπατούσες
στο φως του φεγγαριού χαμογελούσες.

Διάβασα του κορμιού σου τα σημάδια
καημούς, αγάπες, μυστικά και χάδια
μες από ηφαίστεια και παγετώνες
μια μυστική γραφή χαρτογραφεί τους αιώνες. 


Georgia O'Keeffe - Red Hills with Flowers

Η στιγμή

Μέσα στο τώρα μια αιωνιότητα
οι έγνοιες χάνονται
ανθίζει η στιγμή
ευωδιά από χρυσάνθεμο
αυγή που με γεννάει
αγέρι χαϊδεύει τα κύτταρα.

Το τώρα κρύβει τον σπόρο του παντός
ανοιχτή αγκαλιά το Μεγάλο Ένα
ρόδινο άγγιγμα το στερέωμα
στο χάδι του ήλιου.
Μια ροή παρασέρνει τα πάντα
στο χαρούμενο διάβα της.

Το τώρα είναι ντυμένο
με το πράσινο φρέσκων βλασταριών
εγκυμονεί το άπειρο
παιχνιδίζει στους νευρώνες μου
τρυπώνει στην ανασαιμιά.
«Εμένα λαχταρούσες»,
ψιθυρίζει και μου κλείνει το μάτι.

Κι εγώ, του φεγγαριού παιδί,
αδράχνω τις στιγμές του
τις κρύβω στο προσκέφαλο
να μου δροσίζουν την ψυχή
εκείνες τις μεγάλες νύχτες
που έρχονται.


Η Χαρίτα Μήνη είναι κλασική φιλόλογος με μεταπτυχιακές σπουδές στην ψυχολογία. Είναι συγγραφέας πέντε βιβλίων, καθώς και πολλών άρθρων και δοκιμίων στην ελληνική και την αγγλική γλώσσα. Το μεταφραστικό της έργο περιλαμβάνει ποικίλα ποιητικά και πεζά κείμενα, καθώς και αρχαίους ελληνικούς ύμνους. Έχει δώσει πλήθος διαλέξεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ έχει εμφανιστεί και σε αρκετές τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές. 
Ιστοσελίδα: www.hmeenee.com









Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2020

ΖΩΗ ΧΑΤΖΗΘΩΜΑ " ΕΙΣΑΙ ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΙ ΔΕ ΧΩΡΑΣ ΤΟΝ ΑΝΑΣΤΕΝΑΓΜΟ ΜΟΥ"

Δεν έχουμε όλοι τις ίδιες αντοχές, είτε εκ φύσεως, είτε δεν είμαστε το ίδιο καλά προπονημένοι. Άλλοι είμαστε μαραθωνοδρόμοι, άλλοι πάλι κατοστάρηδες. Κάποιοι από μας θα τερματίσουν, κάποιοι άλλοι θα σέρνονται λίγο πριν το τέρμα, ίσως να λυγίσουν και να πέσουν με το πρόσωπο στη γη. Πώς γράφεται η ήττα;
Δε βιώνουν με τον ίδιο τρόπο όλοι οι άνθρωποι την ίδια διαδρομή. Φαινομενικά μοιάζουμε, αλλά είμαστε ο καθένας εντελώς διαφορετικός από τον άλλον. Δε μιλάμε όλοι την ίδια γλώσσα, δεν έχουμε τις ίδιες προσλαμβάνουσες και την ίδια παιδική ηλικία. Δεν αγαπάμε το ίδιο, δεν αντιλαμβανόμαστε το ίδιο. Έτσι εντελώς διαφορετικά εισπράττουμε το ίδιο γεγονός, μια λέξη, ένα βλέμμα ή ένα άγγιγμα. Δύο άνθρωποι μόνοι σε ένα δωμάτιο θα νιώσουν ο καθένας τα δικά του συναισθήματα. 
Η ζωή όμως συνεχίζεται και δε ρωτά ούτε για τις αντοχές μας, ούτε για τα ιδιαίτερα τερτίπια του χαρακτήρα μας. Συχνά η αισιοδοξία εναλλάσσεται με τη συγκρατημένη απελπισία και για να δείχνουμε δυνατοί φοράμε μάσκες, που ενίοτε γίνονται φίμωτρα και συνήθεια και μετά ανάγκη και εξάρτηση. Μέσα στο μέγα πλήθος των ομοειδών ασθμαινόντων, ίσως και να βρεθεί κάποια φωνή αντίδρασης. Είναι από εκείνον που θα βγει μπροστά και θα μιλήσει για το «παραμύθι», εκείνο που τώρα πια δεν ηρεμεί, δε νανουρίζει, αλλά φανερώνει τη γύμνια των ηρώων και κάνει σε όλους φανερό ότι τούτο το παραμύθι έχει μόνο Δράκο, που έχει κατασπαράξει την καλή Νεράιδα. Εμείς και ο Δράκος, ο Δράκος και εμείς. Όλοι παραμυθιαζόμαστε, απλώς κάποιοι έχουμε επίγνωση. Θεέ μου, πόσο μπερδεμένα είναι όλα, όταν το αυτονόητο γίνεται δυσνόητο!
Σκάλωμα και ακινησία. Δεν είναι ζωή αυτή που ζούμε. Και με βεβαιότητα καρδιάς μπορώ να πω ότι δεν ταιριάζει σε κανέναν ο φόβος και η παρατεταμένη αγωνία. Φόβος για το αύριο και την επιβίωσή μας. Για τα παιδιά μας και τους γονείς μας. Φόβος για τα οικονομικά και για κάθε λογής πανδημίες. Ας γίνει κάτι να τελειώνουμε, γρήγορα όμως. Την περίμενα πιο σβέλτη και πιο αποτελεσματική τη ζωή. Τώρα τι κάνει; Όλα τα κάνει αργά και βασανιστικά, αλλά το χειρότερο και με πολύ θόρυβο. Θα πτωχεύσουμε ξανά, κατά πώς τιτιβίζουν τα κοράκια; Θα νοσήσουμε; Θα θρηνήσουμε; Θα πενθήσουμε; Ίσως και να ζήσουμε.
Ας γίνει κάτι γρήγορα, γιατί τώρα δε ζούμε, είναι όλα σε αναστολή και όλα εκκρεμούν. Το λες και ντροπή. Τι θα λένε για μας τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας και το χειρότερο, ο ιστορικός του μέλλοντος; Εκτεθειμένοι από κάθε πλευρά. Τίποτα δεν μπορούμε να γιάνουμε, ούτε τη φτώχεια, ούτε την ανεργία, ούτε τον φόβο, ούτε το θανατικό. Κανείς μας δεν μπορεί να δώσει ασφάλεια στα παιδιά. Κουρελήδες με τρόμο στο βλέμμα και χορτασμένοι με αποφάγια ηδονής. Η τιμωρία και η ξεφτίλα μας. Οι ζωές μας ζαριά στα χέρια επιδέξιων τζογαδόρων και μεγάλα λόγια από μικρούς ανθρώπους. 
Έχει πολλές μετωπικές η πραγματικότητα και μια βεβαιότητα που κραυγάζει βουβά τον μεγαλύτερο φόβο μας: 
«Φοβάμαι να είμαι μόνος μου!».
Κουλουριάζεσαι στο κρεβάτι μέσα στα σκοτάδια σου με μάτια ορθάνοιχτα και χαμογελάς. Το παιχνίδι ίσως ακόμη παίζεται. Και μετά η αγωνία σου: «Ας βγάλουμε καλούς ανθρώπους στη βόλτα στον κόσμο. Παιδιά που θα βλέπουν το σπίτι του γείτονα στις φλόγες και θα τρέχουν να τις σβήσουν».
Πόσο όμορφοι είναι οι άνθρωποι όταν θέλουν. Όταν νοιάζονται, φτιάχνουν γέφυρα ασάλευτη ανάμεσα στην καρδιά και στην αιωνιότητα. Μετά από πολύ καιρό σήκωσα τα μάτια στον ουρανό και νομίζω ότι είδα δύο αστέρια να χορεύουν. Φωτίστηκαν για λίγο τα μέσα μου. Θα μετρήσουμε τις αντοχές μας, τα κότσια μας, θα σηκώσουμε τα μανίκια και θα το φτάσουμε μέχρι το τέλος. Θα ζήσουμε και θα είμαστε πάλι εδώ μαζί, θα δώσουμε ραντεβού για τα πιο όμορφα ηλιοβασιλέματα. Γιατί τα πιο όμορφα δεν τα ζήσαμε ακόμη, ούτε γνωρίσαμε τις πιο δυνατές συγκινήσεις. Φύσα αγέρι, φύσα αγέρι, κι ας φοράει το κορίτσι φόρεμα!
Από πού ακούγονται μουσικές; “Είσαι μικρός και δε χωράς τον αναστεναγμό μου...”
Η μαγκιά είναι να μείνουμε άνθρωποι, να μείνουμε όρθιοι. Κι ας μη μας γουστάρει η ζωή καμιά φορά, τη θέλουμε εμείς με πάθος! Ζ.Χ.









Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2020

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΚΚΑΛΑΣ "Charlie Hebbo"



7 του Γενάρη, οδός Νικολά Απέρ 10
Έκτακτο τηλεοπτικό δελτίο,
μακελειό σε έντυπο παρισινό,
δέχτηκε επίθεση οπλισμένων από χέρι αλαργινό.
Θυμήθηκα Charlie Hebdo, ήταν η εφημερίδα,
που είχε δημοσιεύσει το 2010 σκίτσα που σατίριζαν τον Μωάμεθ.
Πράγματι κάποιος φανατισμένος ισλαμιστής,
όρμησε στης εφημερίδας τα γραφεία, ως τζιχαντιστής
ζωσμένος με εκρηκτικά
και ανατινάχτηκε μετά των αλλοφύλων τρομακτικά
για να πάει στον παράδεισο πιλάφια να χορτάσει
και με τα ουρί να εορτάσει.
Έφτασαν οι πληροφορίες με νεότερο δελτίο,
πως οι δολοφόνοι ήσαν δύο.
Δύο παιδιά φτωχών μεταναστών
που ζούσαν στα περιβόητα παρισινά προάστια της μιζέριας.
Καλάσνικοφ κρατούσαν και μ’ αυτά πυροβολούσαν!
Έτσι εκτέλεσαν 4 σκιτσογράφους, 4 δημοσιογράφους,
δύο επισκέπτες και δύο φουκαράδες μπάτσους.
Εκτέλεσαν την εφημερίδα που υπεράσπιζε
την ελευθερία της έκφρασης και το δικαίωμα στη σάτιρα.

Οδός Νικολά Απέρ 10, 11ο διαμέρισμα, Παρίσι.
Αυτή είναι η διεύθυνση όπου πραγματοποιήθηκε
η αιματηρή, θανατηφόρα επίθεση στην καρδιά,
της ελευθεροτυπίας και της δημοκρατίας.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΚΚΑΛΑΣ
Γενάρης του 2015

ανέκδοτη έκδοση


Η φωτογραφία είναι από : https://edition.cnn.com/







ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΤΑΜΑΝΙΔΗΣ - ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ "ΡΙΖΕΣ"



ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ

Το σφυρί του σιδερά!
Εκείνος πάντα ο ίδιος μονότονος θόρυβος.
Τα παιδιά που συζήταγαν πιο πάνω,
οι πεταλούδες που πέταγαν,
η καμπάνα που κτύπαγε.
Οι γειτόνισσες να συζητούν για τα φαγιά
και τ΄ αγάλματα στο καφενείο
να κοιτάζουν την δύση του ήλιου!


ΚΑΤΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Φοβάμαι το θάνατο, είπε,
δεν το θέλω μα το νιώθω μέσα μου!
Κοίτα τα λουλούδια που πεθαίνουν!
Ζωγράφιστα!
Μια τελευταία εικόνα ζωής, ίσως!


Η φωτογραφία είναι από https://www.pikist.com/









Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2020

ΑΘΩΣ ΧΑΤΖΗΜΑΤΘΑΙΟΥ "ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ" ΣΟΝΕΤΑ


ΑΘΩΣ ΧΑΤΖΗΜΑΤΘΑΙΟΥ "ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ"
ΕΙΔΟΣ : ΣΟΝΕΤΑ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ : ΑΛΦΑ-ΧΙ
ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ :2020


ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 

i.ΠΑΡΤΙΔΑ

Η άνοιξη μας πια μια αυταπάτη,
ένα παιγνίδι που ήτανε στημένο.
Κι η αμυγδαλιά κι αυτή μες στην απάτη,
Συνοδοιπόρος με το κατεστημένο.

Ψεύτικα άνθη ’ντύσαν τα κλαδιά της,
βιτρίνα ήτανε τα χελιδόνια.
Στην πλαστική και άοσμη ομορφιά της
για καμουφλάζ μπόλικα 'ρίξαν χιόνια.

Ακόμη και τις εποχές μας κλέβουν,
τα καλοκαίρια τώρα κι οι χειμώνες,
για 'κείνους που το σύμπαν διαφεντεύουν.
Παρτίδα με ημέτερους κανόνες.

Φθινόπωρο και άνοιξη, τελεία.
Η παραχάραξη στην ιστορία.

          💛      💛

ii. Τ’ ΟΝΕΙΡΟ 

Κάτω απ’ το χιόνι σκεπασμένα τα φιλιά, 
που ’διναν χρώμα στου φθινόπωρου την πλήξη. 
Και η κιθάρα που κρατούσες αγκαλιά, 
για χρόνια τώρα, χέρι, δεν την έχει αγγίξει. 

Κι ο νους εκεί να ζωγραφίζει τις σιωπές, 
προτού τα σύννεφα την άνοιξη σκεπάσουν. 
Ένα παράθυρο η ζωή στο άδειο χθες, 
πικρά στα χείλη τα βελούδινα φιλιά σου. 

Πέφτει στο βλέμμα σου το φως τώρα 
θαμπό και ξεθωριάζει την πανέμορφη σου εικόνα. 
Μανταλωμένη η καρδιά σου πώς να μπω, 
να ντύσω χρώμα της ζωής μου το χειμώνα. 

Τ’ όνειρο εκεί κρυφοκοιτάζει σιωπηλό, 
πάντοτε ήτανε ανεξήγητα δειλό.
























ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΩΡΓΟΥΛΗΣ " φθινοπωρινά μελλούμενα "


Autumn by Maureen Hyde 

Το φύλλο σαν έρθει ο καιρός να πέσει,
χάνεται η ζωή του και δεν το αντέχει,
με διάφορα χρώματα όλο αλλάζει
για μια τελευταία φορά το γιορτάζει.

Πρόλογος του χειμώνα που έρχεται.
Η ζωή σε άλυτους γρίφους παιδεύεται
σε φόβους και διλήμματα καίγεται,
το αόριστο αύριο δεν αποφεύγεται.

Ισορροπείς ανάμεσα σε δύο εποχές
ακροβατείς στο αύριο και το χθες
το καλοκαίρι έφυγε σαν αερικό
ο χειμώνας έρχεται για να μείνει εδώ.

Μακριά πια η άνοιξη και το θέρος,
η ζωή σου μια ανάσα πριν το τέλος
ότι έχασες η δεν έζησες να βρεθεί
τούτη η στιγμή για σπονδή στη ζωή.

Γκρίζο σύννεφο φάνηκε και φοβίζει
με κτύπους η βροχή μήνυμα δίνει
η καρδιά δεν σταματά να ελπίζει
τον χειμώνα που έρχεται ξορκίζει.

Πάρα πέντε, του φθινόπωρου η ώρα,
δεν είναι αργά ,γενναίος γίνε τώρα,
τις σκιές της ψυχής σου να σβήσεις
το τέλος με μια αρχή να νικήσεις.

Τον θάνατο να τον αγκαλιάσει η ζωή
να τον γελάσει με του έρωτα το φιλί.
Στην κρύα αγκαλιά του χειμώνα
τα όνειρα σαν πουλιά φεύγουν όλα.

Ξωτικό που τα μελλούμενα είχε πει
το φθινόπωρο με θλίψη θα σκεφτείς,
λίγος μην φανείς την ύστατη στιγμή
από όσα φοβόσουνα μην ηττηθείς…

Μ.Γ. …
Μιχάλης Γεωργούλης












ΑΡΣΙΝΟΗ ΒΗΤΑ (Αγγελική Γιαννοπούλου) "Ποίηση - ποιητές και διαδίκτυο"

Νίκος Εγγονόπουλος, Ο ποιητής και η μούσα, 1938

Η αφορμή αυτού του άρθρου δόθηκε από τη μικρή έρευνα που έκανα για τον αριθμό των λογοτεχνικών ιστολογίων που υπάρχουν στο διαδίκτυο. Τον αρχικό μου ενθουσιασμό για το μεγάλο πλήθος διαδέχθηκε η σκέψη κατά πόσον όλα αυτά τα ιστολόγια υπηρετούν πράγματι τη λογοτεχνία κι αναδεικνύουν τη σπουδαιότητα της Τέχνης του λόγου.

Δεν θα σας κρύψω ότι μια μικρή απογοήτευση με άγγιξε, κι εξηγούμαι πως δεν αναφέρομαι στους παλιούς ή σύγχρονους δημιουργούς, που ο χρόνος τους καταξίωσε τουλάχιστον στον κύκλο των αναγνωστών και των λογοτεχνών διαμέσου της εκδοτικής τους παρουσίας που βρίσκουν θέση στα εν λόγω ιστολόγια, αλλά για εκείνους που γράφουν τώρα, αυτή τη στιγμή που μιλούμε και δημοσιεύουν το έργο τους σε αυτά. Η παρουσία τους, τα like, η γενικότερη αποδοχή πέραν από μιαν αναγνωρισιμότητα ανάμεσα στους φίλους τους ή σε αυτούς που τους αρέσει η σελίδα δημιουργούν δύο ερωτήματα: Πρώτον: είναι όντως λογοτεχνική η έκφρασή τους, είναι όντως ποιητές –για να μιλήσουμε για το πιο σπουδαίο ως προς την εκφραστικότητα είδος της λογοτεχνίας– και δεύτερον: οι αναγνώστες που έχουν συγκατανεύσει με θερμότητα γράφοντας διθυράμβους –ως σχολιασμό– είναι μυημένοι της ποίησης, που σημαίνει ότι έχουν μελετήσει ποίηση με εμβρίθεια με ουσιαστικό δηλ. τρόπο;

Εδώ θα μου επιτρέψετε να έχω αμφιβολίες. Δεν σημαίνει πως ο κάθε άνθρωπος δεν μπορεί να εκφράσει τις σκέψεις του με κάποιον πιο εύμορφο τρόπο, βεβαίως και δύναται, μα αυτό δεν τον κατατάσσει αυτομάτως στους ποιητές. Η ποίηση έχει άλλα θεμέλια.

Λέει ο Ρίλκε : «Oι στίχοι έχουν τόσο λίγη σημασία όταν τους γράφουμε νέοι! Θα έπρεπε να περιμένουμε και να καρπολογούμε σε ολάκερη ζωή, μια ζωή μακριά αν είναι βολετό — και ύστερα τέλος, πολύ αργά, θα είμαστε ίσως ικανοί να γράψουμε τις δέκα γραμμές που θα είναι καλές. Γιατί οι στίχοι δεν είναι, όπως πιστεύουν μερικοί, αισθήματα (αυτά τα ’χουμε πάντα αρκετά νωρίς), είναι πείρες. Για να γράψει κανείς και ένα στίχο, πρέπει να ’χει ιδεί πολλές πολιτείες, ανθρώπους και πράματα, πρέπει να γνωρίζει τα ζώα, πρέπει να αισθάνεται πώς πετούν τα πουλιά και να ξέρει τι κίνηση κάνουν τα μικρά λουλούδια όταν ανοίγουνε το πρωί. Πρέπει να μπορείς να ξανασυλλογιστείς δρόμους σε άγνωστα μέρη, συναντήσεις απροσδόκητες, αναχωρήσεις που τις έβλεπες καιρό να ζυγώνουν, μέρες των παιδιάτικων χρόνων που το μυστήριο τους δεν εξιχνιάστηκε ακόμα, τους γονείς σου που τους πλήγωνες όταν σου έφερναν μια χαρά που δεν την καταλάβαινες (ήταν μια χαρά καμωμένη για άλλον), αρρώστιες των παιδιάτικων χρόνων που άρχιζαν τόσο παράξενα, με τόσο βαθιές και σοβαρές μεταμορφώσεις, μέρες που πέρασες σε κάμαρες ήρεμες και απόμερες, πρωινά στην ακροθαλασσιά, την ίδια τη θάλασσα, θάλασσες, νύχτες ταξιδιών που φρικιούσαν πολύ ψηλά και πετούσαν με όλα τ' άστρα — αλλά και όλα αυτά να μπορείς να τα σκέπτεσαι, δεν είναι αρκετό. Πρέπει να ’χει κανείς αναμνήσεις από πολλές ερωτικές νύχτες, που καμιά τους δεν έμοιαζε με την άλλη, από κραυγές γυναικών που ούρλιαζαν γεννοβολώντας, και από ανάλαφρες, λευκές, κοιμόμενες λεφτερωμένες που ξανάκλειναν. Πρέπει ακόμα να ’χουμε σταθεί δίπλα σ' ετοιμοθάνατους, να ΄χουμε μείνει καθισμένοι κοντά σε νεκρούς, μες στην κάμαρα, με το παράθυρο ανοιχτό και με τους θορύβους που έρχονται μαζωχτοί κάθε τόσο. Αλλ' ούτε φτάνει να έχουμε αναμνήσεις. Πρέπει να ξέρουμε να τις ξεχνούμε όταν είναι πολλές, και πρέπει να ’χουμε τη μεγάλη υπομονή να περιμένουμε να ξανάρθουν. Γιατί ακόμα και οι αναμνήσεις δεν είναι ό,τι χρειάζεται. Όταν μονάχα γίνουν μέσα μας αίμα, ματιά, χειρονομία, όταν δεν έχουν πια όνομα και δεν ξεχωρίζονται πια από μας, τότε μονάχα, σε μια πολύ σπάνια ώρα, μπορεί απ' ανάμεσά τους να υψωθεί η πρώτη λέξη ενός στίχου...».

Επομένως καθένας που εκφράζεται γράφοντας «ποιήματα» και δημοσιεύοντάς τα σε ιστολόγιο ή στην προσωπική του σελίδα, θα είναι καλό για την ποίηση να αποφεύγει την οίηση...Ο χρόνος είναι για τον καθένα –που θέλει να γίνει ή να ονομάζεται ποιητής– αδιάψευστος μάρτυρας και βεβαίως η εκδοτική δυνατότητα που θα είναι το δικό του αποτύπωμα ευκρινέστατο καθάριο, για να κριθεί από εκείνους που είναι γνώστες του ποιητικού αντικειμένου, δεν ανήκουν σε ομάδες γύρω από εκδοτικούς οίκους δηλ. δεν είναι οι εντεταλμένοι χειροκροτητές του δημιουργού προς χάριν του εκδοτικού οίκου. Θα κριθούν λοιπόν κι έπειτα θα αφεθούν στους αναγνώστες τους που αγαπούν την ποίηση που είναι μυημένοι όπως είπα και πριν.

Αναφορικά με τους διαδικτυακούς αναγνώστες, το δεύτερο θέμα. Είναι καταρχάς πολύ καλό που διαχέεται μέσα από τα ιστολόγια η όποια λογοτεχνική σύνθεση στον απλό χρήστη του διαδικτύου, δεν σημαίνει όμως αυτό τίποτα περισσότερο από ένα ''κοίταγμα'' στο έργο, κι όχι διάβασμα και πολύ περισσότερο εμβάθυνση στα γραφόμενα. Επομένως οι γράφοντες θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί όταν αντιμετωπίζουν τον ορυμαγδό των σχολιασμών ως «υπέροχο», «εξαιρετικό» κ.λπ. Σημαίνουν κάτι βεβαίως, μια γενναιοδωρία, μιαν ευπροσήγορη διάθεση στο δημιούργημα, στο ποίημα εν προκειμένω, αλλά τόσο βραχύβια. Δεν είναι μελέτη, είναι πέρασμα...κι όσο υπάρχει αυτή η σκέψη στον νου του δημιουργού θα αναπτύξει μιαν επιφυλακτικότητα, δεν θα υποκύψει στην ιδέα πως ό,τι γράφει είναι λογοτεχνία. Οι ποιηματογράφοι ( όπως τους αποκαλούσε ο Ν. Καρούζος), οι στιχοπλόκοι λόγω της ελεύθερης πρόσβασης στο διαδίκτυο είναι πολλοί, οι ποιητές είναι πολύ λιγότεροι. Επομένως προσοχή!
 
Η συμβολή των λογοτεχνικών ιστολογίων στην ποιητική δημιουργία (πολλά από τα οποία είναι εξαιρετικά ως προς την ποιότητα των επιλογών τους) είναι κάτι παραπάνω προς τη σωστή κατεύθυνση, για να γνωρίσει το κοινό την ποίηση. Τίποτα όμως δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη μελέτη ενός βιβλίου που έχει επιλεγεί μέσα από μιαν έρευνα στο βιβλιοπωλείο, έχει αγορασθεί κι η θέση του βρίσκεται στο γραφείο του αναγνώστη – εραστή της ποίησης. Είναι επίσης αυταπόδεικτο πως διαβάζοντας από ένα ιστολόγιο ένα ποίημα του Σεφέρη, ή του Ρίτσου ή του Ελύτη κ.λπ. δεν γνωρίζουμε την ποίηση αυτή καθεαυτή. Η ποίηση είναι ματιά στο σύνολο του έργου κάθε δημιουργού, δεν εξαντλείται με την αναφορά μέσα σε ένα άρθρο ιστολογίου. Ίσως να είναι το έναυσμα –επί της ουσίας κι αυτός θαρρώ είναι ο σκοπός των ιστολογίων– αλλά δεν είναι ολοκληρωμένη οπτική. Επίσης το βήμα που δίνεται σε καινούριες ποιητικές φωνές είναι πραγματικά υποβοηθητικό για να γνωρίσουν οι χρήστες τη σύγχρονη ποιητική δημιουργία. Φυσικά και δεν ονομάζονται όλοι ποιητές, όσο κι αν η αυτοαναφορικότητά τους είναι έκδηλη. Κάποτε είχα ακούσει σπουδαίο ποιητή με τις ανάλογες περγαμηνές να μου λέει: «Για να ονομασθεί στα χρόνια μου –πριν το διαδίκτυο– κάποιος συγγραφέας ή ποιητής έπρεπε να είχε εκδώσει τουλάχιστον πέντε βιβλία ή ποιητικές συλλογές». Ας το αναλογισθούμε... Και ο Μπρεχτ: «Στη Ρώμη απαγόρευαν τους υποψήφιους για δημόσιες υπηρεσίες να φοράνε, όταν εμφανίζονται στο φόρουμ, ρούχα με τσέπες, για να μη δέχονται δωροδοκίες. Έτσι και οι ποιητές δε θα ’πρεπε να φοράνε ρούχα με μανίκια για να μην μπορούν να χύνουν αράδα στίχους».

Αγγελική Γιαννοπούλου



Η Αγγελική Γιαννοπούλου γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας. Σπούδασε ελληνική φιλολογία, ψυχολογία και ιστορία της τέχνης. Εργάστηκε ως καθηγήτρια φιλόλογος. Άρθρα της, δοκίμια, ποιήματα και διηγήματα έχουν δημοσιευτεί σε ιστοσελίδες: Homo Universalis, Thessaloniki Art and Culture, Fractal, Με ανοιχτά βιβλία, AlfaVita. Από τις εκδόσεις Αρμός κυκλοφορεί το βιβλίο της "Λέξεις στο Φως".

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ :










3ος ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΠΟΙΗΣΗΣ του λογοτεχνικού περιοδικού «Κέφαλος - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς».

3ος ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΚΕΦΑΛΟΣ


1. Ο Διαγωνισμός χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες διαγωνιζομένων: 


Α) Μαθητών μέχρι 18 ετών. 

Ποιητικά Είδη Κατηγορίας: 

α. Ποίημα με ελεύθερο στίχο. 

β. Ποίημα με έμμετρο στίχο. 

γ. Χαϊκού. 

δ. Σατιρικό ποίημα. 

ε. Σονέτο. 

στ. Μουσικός στίχος (τραγούδι). 



Β) Νέων από 18 έως 30 ετών. 

Ποιητικά Είδη Κατηγορίας: 

α. Ποίημα με ελεύθερο στίχο. 

β. Ποίημα με έμμετρο στίχο. 

γ. Χαϊκού. 

δ. Σατιρικό ποίημα. 

ε. Σονέτο. 

στ. Μουσικός στίχος (τραγούδι). 



Γ) Ενηλίκων από 31 ετών και άνω. 

Ποιητικά Είδη Κατηγορίας: 

α. Ποίημα με ελεύθερο στίχο. 

β. Ποίημα με έμμετρο στίχο. 

γ. Χαϊκού. 

δ. Σατιρικό ποίημα. 

ε. Σονέτο. 

στ. Μουσικός στίχος (τραγούδι). 



2. Οι διαγωνιζόμενοι μπορούν να λάβουν μέρος σ’ ένα ή σε δύο ή σε όσα θέλουν ή και σε όλα τα ποιητικά είδη της κατηγορίας που ανήκουν, όμως, με μόνο ένα έργο σε καθ' ένα είδος από αυτά. 

3. Όσοι επιθυμούν να λάβουν μέρος στο διαγωνισμό τα έργα τους θα πρέπει να είναι αδημοσίευτα και να έχουν τις εξής προδιαγραφές-κανόνες: 

α. Τα ποιήματα όλων των κατηγοριών -εκτός των χαϊκού- να μην ξεπερνούν τους 35 στίχους.

β. Τα ποιήματα χαϊκού θα πρέπει να έχουν την εξής μορφή: ο πρώτος στίχος να είναι πεντασύλλαβος, ο δεύτερος στίχος επτασύλλαβος και ο τρίτος πεντασύλλαβος. Τα ποιήματα χαϊκού έχουν ακριβώς τρεις μόνο στίχους. 

4. Τα έργα πρέπει να είναι υπογεγραμμένα όλα με το ίδιο ψευδώνυμο. 

5. Τα έργα πρέπει να αποσταλούν σε αρχείο word μόνο μέσω email στο: kefalos.diagonismoi@gmail.com με ένδειξη στο θέμα: «ΓΙΑ ΤΟΝ 3ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΠΟΙΗΣΗΣ» και την αντίστοιχη κατηγορία στην οποία συμμετέχουν: «Μαθητών έως 18 ετών» ή «Νέων από 18 έως 30 ετών» ή «Ενηλίκων από 31 ετών και άνω». Επίσης, να επισυνάψετε ένα δεύτερο αρχείο word, με τα στοιχεία επικοινωνίας σας (Ονοματεπώνυμο, ηλικία, διεύθυνση κατοικίας, αριθμός τηλεφώνου). Απαραίτητο είναι ν' αναφέρεται και το ποιητικό είδος του κάθε ποιήματος. 

6. Ο διαγωνισμός θα διαρκέσει από την 8η Σεπτεμβρίου 2020 έως την 28η Φεβρουαρίου 2021. 

7. Τα έργα θα κριθούν από δύο κριτικές επιτροπές, οι οποίες είναι οι εξής: 

Κριτική Επιτροπή Μαθητών Δημοτικού, Μαθητών Γυμνασίου-Λυκείου & Νέων 18-30 ετών 

-Έλενα Λιάτου - Εκπαιδευτικός, Συγγραφέας, Ραδιοφωνικός Παραγωγός, Εικονογράφος 

-Νίκη Σκουτέρη - Εκπαιδευτικός, Λογοτέχνιδα 

-Ειρήνη Μαθιουδάκη - Διδάκτωρ Τμήματος Χημείας Πανεπιστημίου Κρήτης, Λογοτέχνιδα 

-Σταματίνα Σωκράτους - Καθηγήτρια Φιλολογίας 


Κριτική Επιτροπή Ενηλίκων 31 ετών και άνω 

-Βασίλης Φλαμπουράρης - Ποιητής, Ιατρός

-Χρήστος Δούκας - Ποιητής, Δημοσιογράφος 

-Χαρά Ρίζου - Φιλόλογος, Διδάκτωρ Τμήματος Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης 

-Αντώνης Ζαΐρης - Διδάκτωρ Oικονομικής Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών 


8. Στην Κατηγορία Μαθητών έως 18 ετών θα απονεμηθούν στους διακριθέντες του κάθε είδους: Βραβεία στους τρεις πρώτους, Έπαινοι και Τιμητικές Διακρίσεις στους υπόλοιπους διακριθέντες. Επίσης, όλοι οι μη διακριθέντες συμμετέχοντες θα λάβουν Τιμητικό Δίπλωμα Συμμετοχής, για τη συμμετοχή τους στο διαγωνισμό ως επιβράβευση για τη συμβολή τους στη λογοτεχνία, αρκεί το έργο ή τα έργα που θα μας στείλουν να τηρούν τους κανόνες-προδιαγραφές που θέσαμε παραπάνω. 

9. Στην Κατηγορία Νέων από 18 έως 30 ετών θα απονεμηθούν στους διακριθέντες του κάθε είδους: Βραβεία στους τρεις πρώτους, Έπαινοι και Τιμητικές Διακρίσεις στους υπόλοιπους διακριθέντες. Επίσης, όλοι οι μη διακριθέντες συμμετέχοντες θα λάβουν Τιμητικό Δίπλωμα Συμμετοχής, για τη συμμετοχή τους στο διαγωνισμό ως επιβράβευση για τη συμβολή τους στη λογοτεχνία, αρκεί το έργο ή τα έργα που θα μας στείλουν να τηρούν τους κανόνες-προδιαγραφές που θέσαμε παραπάνω.

10. Στην Κατηγορία Ενηλίκων από 31 ετών και άνω θα απονεμηθούν στους διακριθέντες του κάθε είδους: Βραβεία στους τρεις πρώτους, Έπαινοι και Τιμητικές Διακρίσεις στους υπόλοιπους διακριθέντες. Επίσης, όλοι οι μη διακριθέντες συμμετέχοντες θα λάβουν Τιμητικό Δίπλωμα Συμμετοχής, για τη συμμετοχή τους στο διαγωνισμό ως επιβράβευση για τη συμβολή τους στη λογοτεχνία, αρκεί το έργο ή τα έργα που θα μας στείλουν να τηρούν τους κανόνες-προδιαγραφές που θέσαμε παραπάνω. 


11. ΕΙΔΙΚΑ ΕΠΑΘΛΑ: Έκδοση προσωπικής ποιητικής συλλογής (δωρεάν) από τις «Εκδόσεις Ακαδημία Κέφαλος» στους διακριθέντες με Α΄ Βραβείο των κατηγοριών: α. Ελεύθερος Στίχος Νέων 18 έως 30 ετών, β. Χαϊκού Νέων 18 έως 30 ετών, γ. Ελεύθερος Στίχος Ενηλίκων 31 ετών και άνω και δ. Χαϊκού Ενηλίκων 31 ετών και άνω. 

12. Τα αποτελέσματα του «3ου Πανελλήνιου Διαγωνισμού Ποίησης ΚΕΦΑΛΟΣ» θ' ανακοινωθούν τον Ιούνιο του 2021. 

13. Η τελετή βράβευσης θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα το Σεπτέμβριο του 2021, σε ειδική εκδήλωση, όπου θα απονεμηθούν τα Βραβεία, οι Έπαινοι, οι Τιμητικές Διακρίσεις και τα Τιμητικά Διπλώματα Συμμετοχής. 

14. ΕΚΔΟΣΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΩΝ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ - Θα εκδοθούν δύο έντυπες και καλαίσθητες Ανθολογίες του Διαγωνισμού. 


ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΚΕΦΑΛΟΣ 
ΚΕΦΑΛΟΣ - ΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ

 



ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ "Η Ελλάδα γιορτάζει το παρελθόν…… (Αφιέρωμα στα 2.500 χρόνια από την μάχη των Θερμοπυλών και την ναυμαχία της Σαλαμίνας, 480 π.Χ.)"



«Κάθε κοινωνία, κάθε άτομο ζει «διαλεκτικοποιώντας» τη σση παρελθόν / παρόν / μέλλον, στην οποία καθένας από τους όρους τροφοδοτείται από τους άλλους δύο.Οι παραδοσιακές κοινωνίες ζούσαν το παρόν και το μέλλον τους σύμφωνα με τις εντολές του παρελθόντος.Οι κοινωνίες «υπό ανάπτυξη» ζούσαν μέχρι πρόσφατα με το αίτημα του μέλλοντος, ενώ συγχρόνως προσπαθούσαν να διασώσουν το ιδιαίτερο παρελθόν τους και να τακτοποιήσουν κουτσά-στραβά το παρόν τους.Οι πλούσιες κοινωνίες ζούσαν ταυτόχρονα με τις εντολές του παρόντος και του μέλλοντος και έβλεπαν με χαρά και κατόπιν μελαγχολία, το παρελθόν τους να απομακρύνεται»(ΕντγκάρΜορέν, «Γη – Πατρίδα»).

Ο εορτασμός και οι εκδηλώσεις για τα 2500 χρόνια από τη μάχη των Θερμοπυλών και τη ναυμαχία της Σαλαμίνας και για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 πέραν όλων των άλλων - αυτονόητων και μη - εγείρει και συζητήσεις για την ανάγκη, τη σκοπιμότητα και το προσδοκώμενο όφελος από όλα αυτά. 

Τα κίνητρα και οι προβαλλόμενοι λόγοι καθίστανται κατανοητά στο βαθμό που ως λαός και ως έθνος συνειδητοποιούμε σε ποια κατηγορία κοινωνιών ανήκουμε, σύμφωνα με τη θέση του Μορέν.Αυτό ίσως θα μας διευκολύνει για τον τρόπο που επιλέγουμε να διαχειριστούμε το παρελθόν. 

Η διαχείριση του παρελθόντος 

Η σύγχρονη Ελλάδα θεωρούμενη ως χώρα - κοινωνία «υπό ανάπτυξη» ζει με την αγωνία του μέλλοντος γαντζωμένη γερά στο «ένδοξο» παρελθόν αλλά και προσπαθώντας να τακτοποιήσει το χαοτικό παρόν.Αυτή η τριχοτόμηση αντανακλά και το υπαρξιακό πρόβλημα της Ελλάδας.Αδυνατώντας, δηλαδή, να κάνει το μεγάλο άλμα προς τα εμπρός (μέλλον) αναλίσκεται σε χρονοβόρες και πολιτικά ατελέσφορες ενέργειες για την επιβίωσή της στον παρόντα χρόνο λοξοκοιτώντας επίμονα στο χθες (παρελθόν). 

Βέβαια όλοι οι λαοί και τα έθνη αρέσκονται κατά καιρούς να επιστρέφουν στο παρελθόν τους, όταν αισθάνονται την ανάγκη να αυτοπροσδιοριστούν μπροστά σε ένα περιβάλλον που δρα διαβρωτικά στη διατήρηση της εθνικής τους ταυτότητας. 

«Οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στο παρελθόν τους, ακριβώς όμως έχουν δικαίωμα και να το απαρνούνται.Η ιστορία είναι ένας από τους πολλούς τρόπους για την ανάκληση αυτού του παρελθόντος και τη δημιουργία μιας πολιτισμικής ταυτότητας.Είναι επίσης ο δρόμος που οδηγεί στις εμπειρίες και τον πλούτο του παρελθόντος άλλων πολιτισμών». (Συμβούλιο της Ευρώπης, Οδηγία 1283 του 1996). 


Γιατί επιστροφή στο παρελθόν… 

Καθένας θα μπορούσε να υποψιαστεί και να καταγράψει τα κίνητρα και τους υπόρρητουςλόγους και προσδοκίες για την επιστροφή στο παρελθόν μέσα από πανηγυρικές εκδηλώσεις. 

Ο Χρήστος Γιανναράς θεωρεί πως η επιστροφή και η προστασία του παρελθόντος συνιστά μία αυτονόητη «κατηγορική προστακτική». Ειδικότερα διακρίνει τις παρακάτω ανάγκες που κατευθύνουν το βλέμμα μας στο παρελθόν:Τη χρηστική ανάγκη (αξιοποίηση του παρελθόντος), την ψυχολογική - συναισθηματική ανάγκη (η σύνδεση με τις ρίζες, την καταγωγή….), την ανάγκη καύχησηςγια το συλλογικό παρελθόν (ο εξωραϊσμός του χθες) και ίσως η ανάγκη για ενίσχυση της συνοχής της κοινωνίας. 

Οι παραπάνω ανάγκες - και δεν είναι οι μοναδικές - λειτουργούν ως θερμοκήπιο μέσα στο οποίο επωάζεται η εθνικήμνήμη που με τη σειρά της τρέφει και συγκρατεί την Ιδεολογική μας Ταυτότητα. Έτσι τονίζεται και σφυρηλατείται ο εθνικός αυτοπροσδιορισμός, η συνείδηση της ιστορικής ιδιαιτερότητας, της εθνικής αυτογνωσίας και κατ’ ακολουθίαν της πολιτιστικής ιδιοπροσωπίας. 

Η επιστροφή στο παρελθόν λειτουργεί ενισχυτικά και στην αναγκαία καταβύθιση στο Εγώ μας με στόχο τη συνειδητοποίηση της προσωπικής μας ταυτότητας. Η τροφοδότηση από τις ρίζες του παρελθόντος συντείνει στην αποδοχή της θέσης πως ο άνθρωπος είναι ιστορικό δημιούργημα «Όσο η ιστορία είναι δημιούργημα του ανθρώπου, άλλο τόσο και ο άνθρωπος, ο ενταγμένος στο χρόνο είναι δημιούργημα της ιστορίας»

Οι ενστάσεις – Οι κίνδυνοι 

Ωστόσο δεν είναι και λίγοι εκείνοι που αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό την επιστροφή στο παρελθόν, την εξιδανίκευσή του και την «αγιοποίηση» των πρωταγωνιστών. Για τους αρνητές όλων αυτών των εκδηλώσεων «η τροφοδοσία από τις ρίζες είτε είναι εθνική είτε θρησκευτική, γίνεται παράγων οπισθοδρόμησης από τη στιγμή που προσκαλλάται στο παρελθόν, κάνοντας έτσι να ατροφεί η σχέση της με το παρόν και το μέλλον»(Έντγκαρ Μορέν). 

Κι αυτό γιατί η πρόσδεση στο παρελθόν – έστω και μέσα από τις επετειακές εκδηλώσεις – δημιουργεί ένα αίσθημα ηττοπάθειας απέναντι στην ανάγκη να πρωταγωνιστήσουν με ρήξεις στο αβέβαιο μέλλον. Παρατηρείται, δηλαδή, μια ασυνείδητη υπερτροφία του παρόντος και μια εξιδανίκευση ή ειδωλοποίηση του παρελθόντος. Όσο το μέλλον φαντάζει αβέβαιο, τόσο γιγαντώνεται και ο φόβος για την επιβίωσή μας (ατομική και εθνική). 

Η ιστορική εμπειρία, όμως, έδειξε πως η πρόοδος και η εθνική επιβίωση πραγματώνονται από άτομα και κοινωνίες που επενδύουν στο μέλλον χωρίς να φοβούνται τις ρήξεις με το χθες.Κι αυτό γιατί κάθε ιστορική περίοδος και οι συνακόλουθοι πολιτισμοί ήταν μοναδικοί με τις ατέλειες και τις ανεπάρκειές τους.Οι πολιτισμοί αυτοί,επίσης, αποδείχτηκαν μοναδικοί μέσα από την αφομοίωση(γόνιμη και δημιουργική) ξένων στοιχείων. 

«Όπως όλα τα ζωντανά είδη, όλοι οι πολιτισμοί υπέστησαν μετατροπές, γνώρισαν μεταλλάξεις και πολλοί από αυτούς έγιναν πιο σύνθετοι και περίπλοκοι αφομοιώνοντας αυτό που στην αρχή τούς είχε ανησυχήσει ή τούς απειλούσε»(ΕντγκάρΜορέν). 

Το παρελθόν εμπνέει και φρονηματίζει 

Η εκλεκτική επιλογή των συγκεκριμένων ιστορικών γεγονότων (2.500 χρόνια από τη μάχη των Θερμοπυλών και ναυμαχία της Σαλαμίνας / 200 χρόνια από το 1821) αποκαλύπτει την πρόθεση τόσο των πολιτικών ταγών όσο και των πολιτών να επενδύσουν πάνω σε εκείνα τα γεγονότα που τα χαρακτηρίζει το μεγαλείο και ο ηρωισμός των πρωταγωνιστών. 

Ωστόσο θα ήταν λάθος να αποσιωπηθούν πράξεις και συμπεριφορές που πλήγωσαν την ιστορική πορεία του λαού μας (εμφύλιοι, υπέρμετρες προσωπικές φιλοδοξίες, απουσία κοινωνικής συνοχής, δουλοφροσύνη στον ξένο παράγοντα…).Τόσο οι μεγάλες νίκες όσο και οι προδοσίες είναι ενσωματωμένες στο ιστορικό μας ασυνείδητο. 

Το παρελθόν ως χρόνος διδάσκεται για να εμπνέει και να φρονηματίζει.Η προσκόλληση σε αυτό μολύνει το παρόν και επιβραδύνει την άφιξη του μέλλοντος. 

Ο Ηρόδοτος με την ιστορία του στόχευε στο «ως μήτε τα γενόμενα εξ ανθρώπων τωχρόνω εξίτηλα γένηται, μήτε έργα μεγάλα και θαυμαστά,ακλέαγένηται». Ο Θουκυδίδης κινήθηκε σε μια άλλη λογική για το ρόλο της ιστορικής γραφής «κτήμα τε ες αεί μάλλον..» 

Η επιλογή είναι δική μας με ποιόν από τους δυο ιστορικούς θα συνταχθούμε. Στόχος μας να διαψεύσουμε τον Hegel που υποστήριζε πως: 

«Το μόνο πραγματικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ότι κανείς δεν διδάσκεται ποτέ τίποτε από αυτή». 


Χρήσιμα βιβλία και άρθρα. 

1. ΕντγκάρΜορέν, «Γη – Πατρίδα» 
2. Ηλίας Γιαννακόπουλος, «ΙΔΕΟπολις» 
3. Ηλίας Γιαννακόπουλος, «Πολιτικοί και εθνικό συμφέρον» (Διαδικτυακό άρθρο). 
4. Ηλίας Γιαννακόπουλος, «15 θέσεις για την Ιστορία» (Διαδικτυακό άρθρο). 
5. Ηλίας Γιαννακόπουλος, «Οι Εθνικές ιαχές: Λέξεις - σαλπίσματα» (Διαδικτυακό άρθρο).