"Δύει ο ήλιος σιγά-σιγά
και ο δρόμος γέμισε σκιές...
Στις αμαρτωλές γωνίες
του πειρασμού,
μια γεύση λαθραία σε πλημμυρίζει,
σαν το χαλαρό άγγιγμα
ενός παθιασμένου στίχου...
Οι τόκοι της ηδονής
στα αναμολόγητα πάθη σου,
προίκα της σάρκας
στη λαχτάρα των βρεγμένων
πόθων σου...
Στο παραλήρημα της αμαρτίας,
στο ολοκαύτωμα της ψυχής σου,
σ' ένα αρραβώνα με τη σιωπή σου,
λέξεις έγραψες στη πυρά
των χειλιών σου μ' ένα
κόκκινο κραγιόν"...
(Marios Georgios Kamburakos)
04/06/2019...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου