Ο χρόνος κυλάει κάτω από τις πέτρες
κοιμάται στο νερό το όνειρο
κι εγώ
μετατρέπω σε λέξεις
ναυαγισμένα ταξίδια
τα σκορπάω στο φιλόξενο μπλε της θάλασσας
σε έναν ουρανό λουλάκι
εκχύλισμα απαλότητας
αρμονίας
ανάσες δροσιάς
με δόσεις αλμύρας
φυκιών
και τα ταξιδεύω
προς την αρχή ενός νέου ορίζοντα
απαλό άγγιγμα μιας ανάμνησης
χαρά μιας στιγμής που πιστεύω χαμένη.
Μια υπόσχεση ακολουθώ
σαγηνευτική σαν λευκή σελίδα
που δεν έχει ακόμα γραφεί.
χ.τ.
5.6.2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου