ΘΟΔΩΡΗΣ ΜΠΕΛΙΤΣΟΣ "Η Κάτω Γης εμπούχτισε"

 

Ένα πουλάκι γύρισε από τον κάτω κόσμο
Είχε στα νύχια αίματα, τα μάτια τρομαγμένα
Και στάχτη μαύρη, βρωμερή, σκέπαζε τα φτερά του

Πουλάκι πόθεν έρχεσαι και τι μαντάτα φέρνεις;
Από τον Άδη έρχομαι κι έχω λωβά μαντάτα.
Τι, η ανθρωπότη βάλθηκε τον κόσμο να χαλάσει.

Άντρες αφήσαν το υνί και πιάσαν το μαχαίρι
Κι αντί για το γλυκό φιλί, γεύονται το φαρμάκι
Μανάδες κλαίνε τα παιδιά και ορφανά τις μάνες.

Τι άλλο θέτε να σας ειπώ και τι να μολογήσω;
Είναι τα λόγια δύσκολα κι η μοίρα είναι μαύρη
Το Χάρο είδα που ’τρεχε σ’ Ανατολή και Δύση

Έσερνε νιους απ’ τα μαλλιά, γέρους απ’ τις μασχάλες
Έσερνε και μωρά παιδιά στη σέλλα αρμαθιασμένα
Κι ένα δάκρυ έσταζε απ’ το ζερβί του μάτι.

Εδάκρυσε κι ο Χάροντας με το κακό που βρήκε
Τι, ο ντουνιάς λωλάθηκε, συθέμελα γκρεμίζει
κι η Κάτω Γης εμπούχτισε και δεν αντέχει άλλους


Παραλλαγή από μανιάτικο μοιρολόι, Θ.Μ. 14.6.2025

*Ο πίνακας "Η βάρκα του Χάροντα" (1685) του Luca Giordano αντλήθηκε από τη Βικιπαίδεια.

Από https://belitsosquarks.blogspot.com/

Father's Day By Anna Keiko Xianglian

 

Father's Day

By Anna Keiko Xianglian

One day, you tore cloth strips to bind your hands

I leaned close—the cracks like newly tilled furrows

Bloodstains winding into canals

As a child, I could not yet voice my feelings

But inside, a storm lashed branches, a pain unspoken

You always left before dawn

Your hoe and sickle striking the earth’s dull thud

On the darkened road

Your shadow carried the stars, the moon, and our family’s bread

On New Year’s Eve, as dusk fell

I stood early at the roadside

Longing for your return from work

Only once did you spare me from waiting in the cold wind

But as you watched me devour my meal, your chopsticks stayed still

Mother placed a piece of chicken in your bowl

You waved it away, saying, “My stomach aches,” yet hid tenderness in your wrinkles

Those accumulated memories

Are mirrors reflecting the path I tread

I work silently, let the storm lash my skin

No matter the wounds I endure

I never halt

For I am your daughter

In my veins, your stubbornness is etched

June 15, 2025

Γ. Δ. Αναγνώστου - "Αφηγούμαι τα ανέκδοτα Παραμύθια μου" - στο Μεγάλο Καφενείο, Τρίπολη, Πέμπτη 19 Ιουνίου 2025, ώρα 10 το πρωί -

 

ΤΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΜΟΥ

Όταν ένας συγγραφέας έχει ακόμη στα συρτάρια του κάποιο ανέκδοτο υλικό – και δεν το έχει καταστρέψει – αυτό κάτι καλό σημαίνει. Είμαι από εκείνους που καταστρέφουν γραπτά μου, όταν κρίνω ότι δεν είναι άρτια. Υποκειμενικό αλλά έτσι οφείλω να κάνω. Την Πέμπτη 19 Ιουνίου 2025, στις 10 το πρωί, εδώ στην Τρίπολη, στο Μεγάλο Καφενείο, για πρώτη φορά δημόσια θα αφηγηθώ τα ανέκδοτα Παραμύθια μου. Του έρωτα και της Αγάπης. Ειλικρινά η παρουσία σας εκεί για μένα σημαίνει πολλά. Εύχομαι να τα καταφέρετε και να ταξιδέψουμε μαζί στον μαγικό κόσμο της πραγματικότητας.

Με Αγάπη

Γ. Δ. Αναγνώστου

Την εκδήλωση διοργανώνει ο ΔΗΜΟΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ

Ο Γ. Δ. Αναγνώστου έχει στο ενεργητικό του τις ποιητικές συλλογές Τα λάματα της πρώτης νιότης (2017), Μέσα στα όμικρον του ονείρου (Γαβριηλίδης, 2018), Η πολυθρόνα της λύπης (Ιωλκός, 2021) και τη συλλογή διηγημάτων Ο μονόλογος του Ελπήνορα και άλλοι μύθοι (Ιωλκός, 2024). Συμμετείχε στο συλλογικό έργο Τα ποιήματα του 2018 (Κοινωνία των [δε]κάτων, 2019). Επίσης δημοσιεύει μικροδιηγήματα στα έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά δε|κατα και ΑΠΙΚΟ. Γραπτά του δημοσιεύονται στο arcadiaportal.gr, το perithoriomag.wordpress.com και στα Αρκαδικά Νέα. Δημοσιεύει κριτικές βιβλίων σε ιστοτόπους (fractal, BOOKPRESS, αθηνόραμα και μονόκλ).

e-mail: epigrafo@gmail.com

Mohammed Rahhal "Music of the Diwan From the Savannah of Central Africa to the World"

 

Music of the Diwan From the Savannah of Central Africa to the World

Bright Aspects of High-End Photographic Creativity. The Diwan differs from other musical genres prevalent in Algeria and abroad, due to its association with the practice of special rituals and its atmosphere characterized by spirituality. It may resemble some other styles known in the Maghreb, such as "Ghanawi" and "Istambali" in Tunisia, which has disappeared, along with the "Maliki" genre in Libya. All of these rituals and customs are embraced by the family in a place that is carefully maintained and preserved, called "Al-Tarh." They are led by the "Muqaddam," the owner of the "Mahala," which is a box containing all the instruments used for practicing the Diwan. Its members are "Qandiz," the singular of "Qandouz," whose role is to dance and play the "Qarqabou." They are also called "Kouyo." The guembri player is called "Al-Maalem," and the one who speaks or performs is the "Kouyo Bongo." It is not permissible to say that the Diwan sings, let alone other members. Like the "Shawish," he is known among us in popular melhoun poetry and is the assistant to the "Muqaddam." The Diwan, as a ritual, belongs to a collective memory and seeks to preserve itself in the face of the threat of globalization, which some members of the Diwan are betting on by clinging solely to the true Islamic faith. As for the musical and artistic aspects of the Diwan, it has been decided that it may be transferred to platforms, and by the way, it has a wide audience. However, the Diwan's members refuse to transfer the rituals to the platform to be a spectacle for everyone. It is a sacred ritual that requires a lot of purity and good intentions, and its place remains in the "Tarh," or the home, among families and those familiar with the Diwan. Its goal is purely therapeutic. #Origin_of_Diwan_Music:

Origin of the Diwan: Opinions differ regarding the time of its emergence, but it is generally agreed that it is the product of caravan journeys coming from Sudan, which currently includes Senegal and Guinea. Some suggest that Mali was its most important home until the sixth and seventh centuries AD, when caravans of slaves, salt, and gold came from the Sahel countries toward the Maghreb. Historically, sources indicate that researchers derived it from the "Gnawa" in Morocco, and that it did not originate from Sudan, which is currently Guinea. She added, "Things are not entirely clear," but the most comprehensive source is Sudan, which currently includes Ghana, Senegal, and Mali. It is very old and there is even a difference in the name between the Gnawa and the Diwan. Some believe that the Gnawa are people who came from Guinea, and they all came from the savannah region, most of them from Mali. It was practiced by those who lived in Timbuktu, where there was a slave market, and they met in Algeria. These people called it the Diwan. Those who met in Tunisia called it Stambali, and those who met in Morocco called it the Gnawa. The history of slavery in North Africa exists and this is a fact that cannot be denied. These people came with caravans and the slave and salt trade, and they were sold in slave markets, for example, in Qnadsa in Bechar, in addition to other markets. This is because these people were wealthy and had a high status in society. They were bought to be servants in homes or in the fields. In Morocco, for example, the three important jobs for slaves were to work in the sugar cane fields, and for women, they worked as cooks in the kingdom or as guards for the king. Reaching the position of guard for the king means that slavery passed through the previous jobs. In Algeria, they did not have the same functions, as they were intertwined with Sufi Islamic movements. There was more Sufism than integration into Algerian society, which helped them remain conservative. Therefore, perhaps not much information about them has reached us. It remained among them, not because of them, but because of the Sufi method they adopted over time. The Diwan in Algeria had a therapeutic function, linked to Brotherhood Islam and to the movement-based sentiment known in the Sahel. This means that there are remnants. It does not mean that they only practice activities, but rather that it is a mixture of all of the above, but they tried to adapt it to the Brotherhood's Maghrebi Islam. Regarding the conflict of some rituals with Islam, Colonel Hammou explains that the Diwan is being distorted. The African rituals practiced in the Diwan before the Islamic conquest of Africa and the Maghreb, including eating raw meat and drinking blood, were gradually phased out with the advent of Islam. However, some African rituals remained that they were thought to be healing. He said, "I, a son of the Diwan, cannot beat myself up or flog myself for the purpose of healing, even if it were truly healing, because I would have committed a crime or sin within myself." Much has been said about spiritual ritua

«Ανέμελη σκανδάλη» Τραγούδι από το Αλμπουμ Μονσούν (Αλέξανδρος Χατζηνικολιδάκης-Αγγελική Ραυτοπούλου)

 

Αλέξανδρος Χατζηνικολιδάκης-Αγγελική Ραυτοπούλου

«Ανέμελη σκανδάλη»

Ποιος είπε πως στην άβυσσο ποτέ δεν κατοικούνε

τ´αστέρια και το άγιο φως, πως κάτω μας δεν σβηούνε;

Να έρθεις στον Αρχάγγελο να ψιθυρίσεις ίσως

το δάκρυ σου και την ψυχή και να σαλέψει μήπως

ο μύθος που σε τάισαν και που σου αρνηθήκαν

αθάνατος να φτερουγά μες στης ζωής την πλάνη..

Και τότε εσύ ανέφελο να βάλεις το στεφάνι

που σου παν´μεγαλόστομοι κήρυκες και δασκάλοι

και να προτείνεις στήθια σου τα ουράνιά σου κάλλη

να τους ποτίσεις μιαν λευκή κι ανέμελη σκανδάλη..

Μην κλαις γιατί εκιότεψαν σπουδαίοι και μοιραίοι,

πανηγυράκι μιάς γιορτής που σχόλασε πιωμένη

με αύρα και με λιόγερμα φορτσάτοι κι ιδρωμένοι

και σε περάσαν για νυχτιά που φεύγει κι επιμένει,

σε μιάν αυλή με ξέστερνο της γνώσης το αλώνι

κι ας μείναν´ τούτοι ναυαγοί τυχάρπαστοι και μόνοι..

Συ θα τροχίσεις το σπαθί, την λάμα του φονιά σου,

θα βγεις σε ξέφρενο στρατί, θα μάσεις την σοδειά σου

κι όπως και πάντα σου έκαμες θα ρίξεις την ματιά σου

και την γεμάτη σου ψυχή να κρέμεται στ´ αστέρια..

Και δεν θα έχεις ποθυμιά για τ´άδικά τους χέρια,

μόν´θα γνωρίζεις και θα λες παραμυθάδες όλοι

σου έταξαν παράδεισο και ήτανε στις κολάσεις,

ένας μπαξές όλο καρφιά με πύρινα μαρτύρια..

Angie Raftopoulou

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΣΙΩΜΟΣ "ΛΥΡΙΚΌ ΜΠΟΥΚΈΤΟ (61-70)"

ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ Αν είπες λόγια της καρδιάς Δίστασα και λογάριασα Μετά σε πίστεψα μεμιάς Τα μάτια σου σαν διάβασα.

ΒΑΣΑΝΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ Σαν γη,βαριά τα βάσανα Μάνας που υποφέρει Σωροί ,βουνά παράπονα Μα ούτε τα προφέρει.

ΤΡΙΠΛΗ ΧΑΡΆ Για τ' εαυτούλη μου χαρά Δεν πάλεψα,δε νοιάστηκα, Πήρα τριπλή μες στην καρδιά Σαν μ' άλλους τη μοιράστηκα.

Η ΨΥΧΗ Μπουρίνια, θύελλες στιγμής Τυφώνες κι' άγρια κύματα Μπουνάτσες έχει η ψυχή, Ωκεανούς μ' αισθήματα.

ΠΕΣ Πες ήχους,ύμνους της ψυχής Σκιρτήματα πορείες Γλυκά τραγούδια της σιωπής Πελάγου ιστορίες.

ΖΩΓΡΑΦΙΆ Φτιάξε λιβάδι φωτεινό Στη φύση και τα λέμε Βάλε λιγάκι ουρανό Κι' εκεί περίμενέ με.

ΜΑΘΕ Η αγάπη δάκρυ καυτερό Μάθε γιατί κυλά Χαράς χαμόγελο γλυκό Μάθε πότε γεννά .

ΤΟ ΧΆΔΙ Το χάδι θαύμα της σιωπής Αίσθημα της λατρείας Γλυκιά μαγεία της ζωής Μαγνήτης της θωπείας.

ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ Φίλος στενός με φώναξε Τον πόνο του να λείανω, Στη τσέπη έβαλα πόνο μου Κι' έτρεξα να τον γειάνω.

ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΡΙΓΩΝ Στο δέρμα μου σαν προσπαθείς Να γράψεις με τα χείλη Μάθε με πρώτα να χαρείς Πως να διαβάζω ρίγη. Λευτέρης Σιώμος Κ/07 λ.μπ.ελ.

Η φωτογραφία δημιουργήθηκε με ΑΙ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ "ΜΙΚΡΟΓΡΑΦΙΕΣ"

 

ΜΙΚΡΟΓΡΑΦΙΕΣ


Πίσω απ’ τη λεύκα σκάλωσε μισόγιομο φεγγάρι
και θάρρεψε στον ίσκιο του πλατύφυλλο πλατάνι.
Ο άνεμος καυχήθηκε στου κυπαρισσιού τ’ αγνάντι,
ο γκιώνης παίνεψε το νυχτέρι του, βιγλάτορας στη σκιά,
κι ένα αηδόνι ξέμακρα μονάχο μελαγχολούσε.

Το παιδομάνι ασύνταχτο αλήτευε στην αλάνα
κι οι γείτονες αθώωναν τα δικασμένα τους χρόνια.
Στο σταυροδρόμι έφτυναν αδικαίωτη την οργή τους,
πιο κάτω η σοφία επέμενε σε αφορισμούς και παραδόσεις ,
κι ένα παράθυρο έκλεινε σιγά, τη θλίψη για να στεγάσει.

Σπίτια αγάλματα υπεροπτικά, αυλές στριμωγμένες
κι ο κομπασμός αφρόντιστος στη σιωπή και τη βλαστήμια.
Η μοναξιά πλανόδια, περίγραμμα στους τοίχους,
ο φόβος γύμνωμα ψυχής κι αστέγαστες αλήθειες,
κι η νύχτα να γλιστρά υπόσχεση λίγο πριν ξημερώσει.

Μπροστά από τη λεύκα λίγνευε η ξιπασιά του κόσμου
και στην αλάνα σπούδαζαν τιμή και μεγαλοσύνη.
Στη στροφή, δυο χέρια έσφιγγαν ανάγκες και ιστορία,
σε μια πόρτα, βλέμματα πειστικά ζύγιαζαν αντιθέσεις
κι οι προβολές της νύχτας και η σκέπη, της μέρας μικρογραφίες.

Γιώργος Αλεξανδρής