ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΜΟΛΑΡΗ "ΜΠΛΕ ΒΕΛΟΥΔΟ" & ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ "ΜΠΛΕ ΒΕΛΟΥΔΙΝΟ ΣΑΚΑΚΙ" Ποιητική συνομιλία

Φωτογραφία :Νίκος Μανωλίδης.

ΜΠΛΕ ΒΕΛΟΥΔΟ

Η νύχτα κύλησε αργά,

σαν χάδι άτολμο πάνω στο δέρμα της σιωπής,

πνίγονταν οι σκέψεις στο σκοτάδι-

ένα μυστικό υφασμένο σε σκούρο μπλε βελούδο.

Φωνές και νότες,

αγκάλιασαν τους δρόμους,

τύλιξαν τα λόγια τα ανείπωτα,

έσβησαν τα βήματα που σέρνονταν.

Μπλε βελούδο,

τα βλέμματα που δεν αντάμωσαν ξανά,

τα χείλη που σφάλισαν με τα φιλιά κλεμμένα,

τα δάχτυλα που δεν ψηλάφισαν τον πόθο.

Η νύχτα δεν κρατάει μνήμες—

μονάχα τις φοράει και τις αφήνει πίσω της,

όπως ένα φόρεμα κουρέλι στην άκρη του κόσμου,

αφημένο να κόβει πιο βαθειά κι από γυαλί.

Παρασκευή Β. Μόλαρη.

12/3/2025

🌼

ΜΠΛΕ ΒΕΛΟΥΔΙΝΟ ΣΑΚΑΚΙ

Η νύχτα πρόσταξε τις μνήμες του δέρματος,

ν'ανασυνταχτούν και να θυμηθούν τα πολυπόθητα φιλιά.

Την επιθυμία της ζωής για αγγίγματα ιαματικά.

Δεν χωρούν μυστικά και το μπλέ βελούδινο σακάκι κρεμασμένο 

στην ντουλάπα,

κρατά ακόμα την μυρωδιά σου.

Σύγκορμη η ερημιά μου στράγγισε την ψυχή.

Τα ακροδάχτυλά μου ψηλάφησαν νοητά την εικόνα σου,

φορώντας το μπλε, βελούδινο σακάκι.

Ευφροσύνη Στρατιώτη 19-4-2025

H Παρασκευή Mόλαρη γεννήθηκε στη Νίκαια του Νομού Αττικής το 1967. Είναι πτυχιούχος Αγγλικής και Ελληνικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών καθώς και πτυχιούχος του Τμήματος Ξένων Γλωσσών Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου πανεπιστημίου με ειδίκευση στη νομική, οικονομική, τεχνική και λογοτεχνική μετάφραση και εξάμηνο εξωτερικού στο πανεπιστήμιο Paul Valéry Μontpellier ΙΙΙ, Τμήμα Νεοελληνικών Σπουδών με μεταπτυχιακή εξειδίκευση σε νομική, οικονομική, ιατρική και λογοτεχνική μετάφραση. Το 2013 της απονεμήθηκε τίτλος μεταπτυχιακού διπλώματος (MASTER II) στη Νεότερη Ελληνική Ιστορία του Τμήματος νεοελληνικών σπουδών του πανεπιστημίου Paul Valéry Montpellier ΙΙΙ. Μιλάει άριστα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά και πολύ καλά ισπανικά, ενώ συνεχίζει τις σπουδές της στα τουρκικά και αραβικά. έχει εργαστεί στην ιδιωτική και στη δημόσια εκπαίδευση- Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια-ως καθηγήτρια αγγλικής και ελληνικής γλώσσας, ιστορίας και λογοτεχνίας καθώς και ως εισηγήτρια σεμιναριακών κύκλων σπουδών για την προετοιμασία υποψηφίων εκπαιδευτικών και νομικών στις εξετάσεις της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, καθώς και ως εισηγήτρια κύκλου σπουδών εξειδικευμένης χρήσης της αγγλικής και γαλλικής σε τραπεζικούς και επιχειρηματικούς οργανισμούς. Έχει παρουσιάσει και μεταφράσει από τα ελληνικά στα γαλλικά πλήθος ποιημάτων σύγχρονων Ελλήνων ποιητών (Κ. Βασιλάκος, Κ. Μπούρας, Ε. Τζωάννου, Μ. Παπαδάκης, Γ. Κεντρωτής, Γ. Πίττας, Γ. Ρούσκας, Χρ. Παπουτσής, Κ. Βεργετάκη, Χρ. Μέλλιου, Ν. Παπάνας κ.ά.) καθώς και μελέτες σχετικές με την Ιστορία της Εκπαίδευσης. Μεταφραστικές εργασίες της για την Ιστορία της Εκπαίδευσης και παρουσιάσεις συνεδρίων και επιστημονικών ημερίδων έχουν δημοσιευθεί στο Πανεπιστημιακό Δίκτυο Πολιτικής Ανώτατης Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών HEPNET καθώς και στο επιστημονικό περιοδικό ΝΕΑ ΠΑΙΔΕΙΑ. Έχει συνεργαστεί με εξειδικευμένα επιστημονικά έντυπα και πολυεθνικές εταιρείες ως μεταφράστρια και επιμελήτρια κειμένων ενώ δραστηριοποιείται στο χώρο της μετάφρασης από το 2001 μέχρι και σήμερα. Είναι μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ιστορικών της Εκπαίδευσης, της Επιστημονικής Ένωσης ΝΕΑ ΠΑΙΔΕΙΑ και της Αστρονομικής Εταιρείας της Κέρκυρας ως ερασιτέχνης αστρονόμος (2001-2010). Σε αυτόνομους δίγλωσσους τόμους έχουν εκδοθεί οι εξής μεταφράσεις της:

1. Εμυ Τζωάννου «Πανδαισία ιριδισμών» (“Infinité d’ Iridescences”), εκδ. Γρηγόρη, 2017.

2. Kωνσταντίνος Μπούρας, «Παλίμψηστος Πάπυρος» (“Papyrus Palimseste”), εκδ. Γρηγόρη, 2019.

3. Κώστας Βασιλάκος, «Πιασμένοι από το χέρι» (“Main dans la main”), εκδ. Αγγελάκη , 2023

Σε αυτόνομους τόμους με συμμετοχή σε μετάφραση στα γαλλικά :

1. Kωνσταντίνος Μπούρας «Τρία Άλφα μία Ήττα κι ένα Ωμέγα» (ποιήματα στην ελληνική, γαλλική κι ιταλική και πολωνική γλώσσα), oι Εκδόσεις των Φίλων, 2017.

2. Μιχαήλ Παπαδάκης, «Παυσώδυνο δάκρυ» (“Larme apaisant la douleur”), εκδ. Οσελότος, 2020.

3. Μιχαήλ Παπαδάκης, «Σαυτόν ίσθι», Μετάφραση δέκα ποιημάτων στα γαλλικά και ισπανικά, εκδ. Αγγελάκης, 2024

Από τις εκδόσεις ΑΓΓΕΛΑΚΗ, κυκλοφορεί η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «ΛΟΓΟΣΤΑΛΙΔΕΣ Ένα παρελθόν ένα παρόν και χίλια μέλλοντα» (Μάρτιος 2023) με παράρτημα μεταφρασμένων ποιημάτων της στα γερμανικά, γαλλικά, αγγλικά από τους Μαρία Παπαθεοδώρου, Μαρία Στρατή Θαλασσινού, Παρασκευή Μόλαρη, Νίκο Παπάνα.

ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

H Ευφροσύνη Στρατιώτη είναι απόφοιτος της σχολής Βρεφονηπιαγωγών του ΙΕΚ ΞΥΝΗ.

Η πτυχιακή της εργασία με θέμα “Φοβίες και Φόβοι της Νηπιακής Ηλικίας”

βαθμολογήθηκε με άριστα. Ασχολείται με τον εθελοντισμό και τα πολιτισμικά δρώμενα

της πόλης της. Επίσης, παρακολουθεί μαθήματα Σχέσεων και Επικοινωνίας στο Ανοικτό

Λαϊκό Πανεπιστήμιο.

Είναι μέλος του ποιητικού εργαστηρίου της Μαριανίνας Βεντούρη.Συμμετείχε στον συλλογικό τόμο 2025 και έχει αναρτηθεί στην ανοικτή βιβλιοθήκη.

Ποιήματά της έχουν αναρτηθεί στο Homo universalis-Γεωργία Κοτσόβολου.

Επίσης και στο Fractalart.gr.

Συμμετείχε στην εκδήλωση ποίησης από τον δήμο Νίκαιας με θέμα Φύση-Άνθρωπος.

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΣΙΩΜΟΣ " ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΜΕ ΦΟΒΊΖΕΙ "

Κανείς δε με φοβίζει Ούτε ύαινες, ούτε λύκοι Κανένα ζώο με κέρατα Νιώθω σαν σε μετερίζι Να με ζεσταίνουν των φίλων τα χνώτα . Αυτό που με εξοργίζει Είναι οι Ιούδες, οι λίγοι Με κρυφά νεύματα Με χτύπημα που τσακίζει Όταν απο των έσω μου σπαράσοον τα νώτα. Αυτό μου με συντρίβει Είναι το παράξενο υφάδι Με ένα στιλέτο στο μανίκι Με αρωγό τη σκιά και το έρεβος Αυτό που με συνθλίβει Είναι το παράπονο των" φιλων"το σημάδι Να υφαίνει το βράδυ Στο κουκούλι ένα σκουλήκι Νήμα μπαμπεσιάς σε μείζονα μέγεθος. Αυτό που με τσαντίζει Δεν είναι οι κλέφτες, Οι πορνες,οι αλήτες.. Είναι οι υποκριτές Είναι οι κοπρίτες Και κάποιοι μαύροκόρακες Δαίμονες με γραβάτα που παίζουν τον άγιο.. Αυτό που με βασανίζει Είναι οι ψεύτες Οι τσανακογλύφτες Οι ψυχαγορήτες Οι γυμνοσάλιαγκες, κόλακες Που κι' όταν σε φιλούν με μαγαρίζουν με σάλιο. Λευτέρης ΣιωμοςΚ/88δ.π.ελ.

ΙΩΑΝΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ "ΠΛΑΝΟΔΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ"

 

Πεφταστέρι στα κλαδιά της τριανταφυλλιάς. Χάδι απαλό στα μαλλιά της κόρης με το πρόσωπο από άγρια κρίνα και μεταξωτούς σελιδοδείκτες πλανόδιας ιστορίας. Μέσα στο πέλαγος τ' ουρανού σαστισμένη η γη, πλάκες με λόγια ανεξιχνίαστα ακουμπισμένες στη ραχοκοκαλιά ενός ύπνου ακατανόητου. Κοιμισμένοι οι λυγμοί των κυμάτων στη σιωπή των λιμανιών, το πουκάμισο του κοριτσιού με τα κοσμογυρισμένα παραμύθια ριγμένο σαν άγιο λείψανο στα νερά. Νεροσυρμή από τα τελευταία δάκρυα των χελιδονιών παρασύρει τα κομμένα χέρια αγαλμάτων που έσφιξαν παράφορα στην αγκάλη τους τη θλίψη των δειλινών, άδοξα έπεσε η βροχή στη ράχη αξημέρωτης νύχτας. Σηκώθηκαν οι ίσκιοι απ' τα νερά της λήθης και περπατούν στα πελώρια όρη, κόκκινη η ματωμένη χλαμύδα ενός συννεφιασμένου ταξιδιού. Ο χρόνος ρυάκι που κυλά ανάμεσα από τα δάχτυλα των θαυματοποιών, άλικη η παπαρούνα με το χαμόγελο της περασμένης μνήμης, ακόμη ψελλίζει παραμύθια το κορίτσι με τις πλανόδιες ιστορίες αγκαλιά.

Ιωάννα Αθανασιάδου

Poems of Ljubica Katić( Croatia)

 

DON'T MENTION LOVE

Don't mention love,

I'm afraid of it.

I don't want to suffer anymore.

Everything that once was has gone with the wind.

I don't want to bring back the memory of it.

Don't mention love,

I don't want it anymore.

It only creates pain.

Don't mention love,

I don't know what it means.

Because of it, I got wrinkles on my face.

Don’t mention love,

God bless you!

I don’ want to hear a word from it.

I see the love in a different shape.

For your love is poison.

Don’t mention love,

Neither do you know what it means,

If you knew it, you would build happiness.

And now you want to come back.

I don’t want that kind of love and I never will.

Don’t mentio love..

Author:

Ljubica Katić

Croatia

---

TAKE ME

Take mi where the ears are always yellow,

Where the view is clear; where nothing is blurry.

Take me where the thorns do not sting;

Take me where the sad ones are led.

Take me where the cherries are always ripe;

Take me where people always rejoice;

Where the birds merrily sing;

Take me if such places exist.

Take me where there is no darkness;

I need light after twilight.

Take me even if it lasts a short time

So I can drive away this graynes

Author:Ljubica Katić

Croatia

---

I MISS YOU

Tonight I miss you like never before,

I miss laying my head upon your chest.

Tonight I miss you making me smile,

I miss your cold hands making me warm.

I miss you wiping the tears from my eyes,

So their salt leaves no mark.

I also miss those morning a long time ago

When we were getting ready for vacation.

I miss you like dried flowers miss the water,

Taking one last breath,

Even they sometimes flourish

When watered with lots of love.

I miss you…

---

Author:

Ljubica Katić

Croatia

Σοφία Δ. Νινιού «Επιτύμβιο»

 

Σοφία Δ. Νινιού, «Επιτύμβιο»

Εις μνήμην Μαρίας Παναγιωτοπούλου

Επιτύμβιο Ι


Μάνα γλυκειά
Μάνα καλή
Μάνα αγαπημένη

Πάντα να περιμένει
μ’ ένα χαμόγελο ζεστό
με την κουβέντα την καλή
και τη ματιά τη γαλανή

Πάντα να καρτεράει
μπρος στο κατώφλι, στην αυλή
το καλό της το παιδί
δυο κουβέντες να του πει,
να’χει το λόγο τον καλό
μες στην καρδιά
μες στο μυαλό,
ποτέ να μην ξεχνάει
τον κόσμο ν’ αγαπάει

Γι’ αυτό κανείς δεν την ξεχνά
και πάντοτε θ’ αφήνει
μιαν ανθισμένη αγκαλιά
στημάνα καθώς κείτεται
σ’ αιώνια γαλήνη

Επιτύμβιο ΙΙ

Μάνα πού να σ’ αφήσω;
Πού να πας;
Υπάρχει αντίο;

ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ Σοφία Δ. Νινιού

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ "Ενα καράβι από λέξεις μας σώζει" ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΟΥΣΟΥ

 

ΓΙΩΡΓΟΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ "ΑΝΟΜΟΛΟΓΗΤΑ"

Ξυπόλητα πρωινά, μέρες γυμνές και χρόνοι δικασμένοι,
ασπούδαστα χορικά και κομμοί μιας τραγωδίας ελέους,
σε μια κρυφή χορεία ενοχών μ’ ανέστιες ευθύνες.
Κι εμείς αγύρτες των ηθών και των καιρών πραματευτές,
ξαρμάτωτοι στον πανικό κι αφρόντιστοι στη δίνη,
μονολογούμε βέβηλα και φωνασκούμε άδειοι,
με αμήχανο βηματισμό και φλοιωμένα λόγια,
απαίδευτη γενιά κι αψίκορη, δειλή, παγιδευμένη,
να δούμε το θαύμα στο χαμό, τον τελειωμό στην πλάνη.

Φτιασίδωμα ψυχής των άλλων η οργή και υπακοή η βία.
Ξέπεσε σύνθημα ο στοχασμός και προγραφή η μαρτυρία,
συμβιβασμός οι πείσμονες αποστροφές και τα μεγάλα πάθη
καθώς επαιτούν κι αυτοί, μικρή κι ασήμαντη την εποχή τους
έτσι που στις ψευδαισθήσεις τους τ’ ανάστημά τους χάσαν
και δήλωσαν γενναιότητες κι αφόρητες συνέπειες στους δρόμους,
γιατί τους γήτεψε κι αυτούς η έκσταση κι η ηδονή της ευκαιρίας
και τους γονάτισε η ερημιά κι η τυραννία της αλήθειας,
ανομολόγητα στο ιερό το δίκασμα της μεγαλοσύνης.

Συνοδοιπόροι αμνήμονες,άπραγοι και η αποδοχή συνήθεια,
οι ίδιοι σώφρονες ρυθμοί, συναλλαγή ανοιχτή και ρητορεία.
Βήμα πλατύ η συνείδηση υποταγής και τελετή θριάμβου,
χωρίς κενά η μύηση και η προσαρμογή λατρεία,
σπονδή η υπεροψία της άγνοιας και η οίηση μεγαλείο,
αναζητώντας πρόκριμα στην αναχώρηση και την απουσία.
Πτυχές ασκητισμού η ζωή και μνεία ιστορίας,
μας ταίριαζε η ευπρέπεια της ταραχής και δοκιμασίας,
μα άσπονδοι φίλοι οι καιροί κι εμείς ανομολόγητα δικοί τους.


Γιώργος Αλεξανδρής