Ποιήματα Συλλογής
Μίαν ημέρα φτάνοντας
στον τάφο του Μαυσώλου,
το θάρρος του μη χάνοντας,
ως φαίνεται, καθόλου:
«Ο τάφος ο πολυτελής,
στη μνήμη σας ας μείνει,
περιουσία, αφελείς,
που έγινε, λιθίνη».
Ἰδὼν τὸν Μαυσώλου τάφον ἔφη, «τάφος πολυτελὴς
λελιθωμένης ἐστὶν οὐσίας εἴδωλον».
Διογένης Λαέρτιος, Βίοι φιλοσόφων, Βιβλίον 2, Ἀναξαγόρας 10
------------------------------
Είς Έλλην τον περιγελά
πως είναι απ᾿ τη Σκυθίαν
κι ο Ανάχαρσις του απαντά
αμέσως, κατευθείαν:
«Για μένα είναι εντροπή,
μου λέγεις, η πατρίδα·
μα τα πατρίδας είσαι συ,
τα θωρώ και είδα».
Ὀνειδιζόμενος ὑπὸ Ἀττικοῦ ὅτι Σκύθης ἐστίν, ἔφη,
«ἀλλ᾿ ἐμοῦ μὲν ὄνειδος ἡ πατρίς, σὺ δὲ ταῆς πατρίδος».
Διογένης Λαέρτιος, Βίοι φιλοσόφων, Βιβλίον 1, Ἀνάχαρσις 104
------------------------------
Ποίαν γυναίκα, ερωτά,
πρέπει να παντρευτεί
και ο σοφός του απαντά
χωρίς να το σκεφτεί:
«Εάν μεν είναι καλλονή,
θα έχεις μιαν κοινή,
αν είναι άσχημη πολύ,
θα έχεις μιαν ποινή».
Πρὸς δὲ τὸν ἐρόμενον ποδαπὴν γήμῃ ἔφη, «ἂν μὲν
καλήν, ἕξεις κοινήν, ἂν δὲ αἰσχράν, ἕξεις ποινήν».
Διογένης Λαέρτιος, Βίοι φιλοσόφων, Βιβλίον 6, Ἀντισθένης 3
------------------------------
Ο Αντισθένης στον μοιχό
που έτρεχε σαν σφαίρα:
«Θα το απόφευγες αυτό
πηγαίνοντας σ᾿ εταίρα».
Ἰδών ποτε μοιχὸν φεύγοντα, «ὡς δυστυχής» εἶπε,
«πηλίκον κίνδυνον ὀβολοῦ διαφυγεῖν ἐδύνασο».
Διογένης Λαέρτιος, Βίοι φιλοσόφων, Βιβλίον 6, Ἀντισθένης 4
------------------------------
Ένας καυχησιολογά
κι επαίρεται μεγάλως
ότι ξέρει να κολυμπά
και τ᾿ απαντά ο άλλος:
«Μα δεν αισθάνεσαι ντροπή;
Λες στο κολύμπι είσαι σαΐνι.
Επαίρεσαι για κάτι τι
που έχει το δελφίνι;»
Αὐχοῦντός τινος ἐπὶ τῷ κολυμβᾶν, «οὐκ αἰσχύνῃ», εἶπεν,
«ἐπὶ δελφῖνος ἔργοις ἀλαζονευόμενος;»
Διογένης Λαέρτιος, Βίοι φιλοσόφων, Βιβλίον 2, Ἀρίστιππος 73
------------------------------
Ένας καυχότανε πολύ:
πίνει και δεν μεθάει.
«Μα κι ο ημίονος μπορεί»
ο άλλος τ᾿ απαντάει.
Αὐχοῦντός τινος ἐπὶ τῷ πολλά πίνειν καὶ μὴ μεθύσκεσθαι, «τοῦτο καὶ ἡμίονος», φησί.
Διογένης Λαέρτιος, Βίοι φιλοσόφων, Βιβλίον 2, Ἀρίστιππος 73
------------------------------
«Αν ο υιός μου μορφωθεί
σε τι θα ᾿ναι καλύτερος;»
κι ο δάσκαλος του ομιλεί
όσον ποτέ δριμύτερος:
«Αυτά ᾿ναι λόγια σοβαρά,
δεν είναι λόγια μύθου.
Στο θέατρο δεν θα ᾿ναι πια
ως λίθος επί λίθου».
Ἐρωτηθείς ὑπό τινος τί αὐτοῦ ὁ υἱός ἀμείνων ἔσται
παιδευθείς, «καὶ εἰ μηδέν ἄλλο», εἶπεν, «ἐν γοῦν τῷ
θεάτρῳ οὐ καθεδήσεται λίθος ἐπὶ λίθῳ».
Διογένης Λαέρτιος, Βίοι φιλοσόφων, Βιβλίον 2, Ἀρίστιππος 72
------------------------------
Πατέρας πήρε το παιδί
να γράψει στο σχολειό,
ο δάσκαλος όμως απαιτεί
υπέρογκο ποσό.
«Μα μου ζητάς πάρα πολλά,
λεφτά ένα μπαούλο.
Με όλο τούτο τον παρά
μπορώ να πάρω δούλο».
«Γεμάτο το μπαούλο,
στο σπίτι το παιδίο.
Αγόρασε και δούλο
και τότε θα ᾿χεις δύο».
Συνιστάντος τινὸς αὐτῷ υἱὸν ᾔτησε πεντακοσίας δραχμάς·
τοῦ δ᾿ εἰπόντος, «τοσούτου δύναμαι ἀνδράποδον ὠνήσαθαι»,
«πρίω», ἔφη, «καὶ ἕξεις δύο».
Διογένης Λαέρτιος, Βίοι φιλοσόφων, Βιβλίον 2, Ἀρίστιππος 72
------------------------------
Χωρίς κατάνυξη η ζωή,
γιορτές και ευωχία,
δρόμος χωρίς μια τελευτή,
είναι, και πανδοχεία.
Βίος ἀνεόρταστος μακρὴ ὁδὸς ἀπανδόκευτος.
Δημόκριτος, Ἀποσπάσματα 230, Στοβαῖος IIΙ 22
------------------------------
Πετούσε πέτρες ο υιός
που γέννησεν εταίρα.
«Να ᾿σαι» λέγει «προσεκτικός
μην πλήξεις τον πατέρα».
Θεασάμενος υἱὸν ἑταίρας λίθον εἰς ὄχλον βάλλοντα, «πρόσεχε», ἔφη, «μὴ τὸν πατέρα πλήξῃς».
Διογένης Λαέρτιος, Βίοι φιλοσόφων, Βιβλίον 6, Διογένης 62
------------------------------
Έλεγε κοροϊδευτικά
ένας του Διογένη
ότι πηγαίνει τακτικά
μέσ᾿ στις βρωμιές και μένει.
«Κι ο ήλιος» του απαντά
«σ᾿ απόπατους πηγαίνει
αλλ᾿ όμως από τη βρωμιά
υγιής πάντοτε βγαίνει».
Πρὸς τὸν ὀνειδίζοντα ὅτι εἰς τόπους ἀκαθάρτους
εἰσίοι, «καὶ γὰρ ὁ ἥλιος», ἔφη, «εἰς τοὺς ἀποπάτους,
ἀλλ᾿ οὐ μιαίνεται».
Διογένης Λαέρτιος, Βίοι φιλοσόφων, Βιβλίον 6, Διογένης 63
------------------------------
Ο Διογένης είπε αυτό
άφοβα με αέρα:
«Είναι θανάσιμο ποτό
η όμορφη εταίρα».
Τὰς εὐπρεπεῖς ἑταίρας ἔλεγε θανασίμῳ μελικράτῳ
παραπλησίας εἶναι.
Διογένης Λαέρτιος, Βίοι φιλοσόφων, Βιβλίον 6, Διογένης 61
------------------------------
Οι πάντες να ᾿χουν στο μυαλό,
υπήκοοι, δυνάστες,
όλοι μας είμαστε εδώ
ξένοι και μετανάστες.
Πάντας ἀποδείκνυσι μετανάστας ἐνταῦθα καὶ ξένους
καὶ φυγάδας ἡμᾶς ὄντας.
Ἐμπεδοκλῆς, Πλούτ. Περὶ φυγ. 17 607 C
------------------------------
Για τα υπόλοιπα μπορείς,
το ένα και το άλλο,
ασφάλεια θαρρώ να βρεις,
ποσώς δεν αμφιβάλλω.
Όσο τον θάνατο αφορά,
το λέω, δεν φοβούμαι,
μια πόλη δίχως οχυρά
οι πάντες κατοικούμε.
Πρὸς μὲν τἆλλα δυνατὸν ἀσφάλειαν πορίσασθαι, χάριν
δὲ θανάτου πάντες ἄνθρωποι πόλιν ἀτείχιστον οἰκοῦμεν.
Ἐπίκουρος, Προσφώνησις, XXXI, Συλλογὴ Βατικανοῦ
------------------------------
Υπάρχουνε δεινά σωροί:
της θάλασσας το κύμα,
οι ορμητικοί οι ποταμοί,
η πυρκαϊά· τι κρίμα·
η φτώχεια επίσης φοβερή
και άλλα χίλια δέκα·
απ᾿ όλα πλέον τρομερή
είν᾿ όμως η γυναίκα.
Δεινὴ μὲν ἀλκὴ κυμάτων θαλασσίων,
δειναὶ δὲ ποταμοῦ καὶ πυρὸς θερμοῦ πνοαὶ,
δεινὸν δὲ πενία, δεινὰ δ᾿ ἄλλα μυρία,
ἀλλ᾿ οὐδὲν οὕτω ὡς γυνὴ κακόν·
Ἰωάννης Στοβαῖος, Ἐκλογαί - Ἀποφθέγματα - Ὑποθῆκαι, Βιβλίον τέταρτον, Κεφάλαιον XXII, Τμῆμα ἕβδομον, Ψόγος γυναικῶν 136
------------------------------
Άλλο φαρμάκι πιο πικρό,
ομολογώ, δεν είδα,
να σου στερούν το σπιτικό,
να παίρνουν την πατρίδα.
μό-
χθων δ᾿ οὐκ ἄλλος ὕπερθεν ἢ
γᾶς πατρίας στέρεσθαι.
Εὐριπίδης, Μήδεια 649-651
------------------------------
Όταν, λοιπόν, αγανακτείς
και θλίβεσαι τα μάλα,
σκέψου η διάρκεια της ζωής
είναι απλά μια στάλα
κι όλοι να μπούμε μέσ᾿ στη γης
οδεύουμε τρεχάλα.
Ὅταν λίαν ἀγανακτῇς ἢ καὶ δυσπαθῇς, ἀκαριαῖος ὁ
ἀνθρώπινος βίος καὶ μετ᾿ ὀλίγον πάντες ἐξετάθημεν.
Μάρκος Αὐρήλιος, Τὰ εἰς ἑαυτόν, Βιβλίον ΙΑ΄, ιη΄
------------------------------
Πάντα να ενθυμείσαι
σε κάθε σου καιρό
πως μια ψυχούλα είσαι
βαστάζουσα νεκρό.
Ψυχάριον εἶ βαστάζον νεκρόν, ὡς Ἐπίκτητος ἔλεγεν.
Μάρκος Αὐρήλιος, Τὰ εἰς ἑαυτόν, Βιβλίον Δ΄, μα΄
------------------------------
Δεν θα βρεις την αθανασία
έστω και αν μαζέψεις
του Τάνταλου περιουσία,
φίλε να το πιστέψεις.
Μίαν ημέραν και εσύ
αλλού θ᾿ αποδημήσεις
κι όλην ετούτη τη χλιδή
σ᾿ άλλον θα την αφήσεις.
Ἀθανασία δ᾿ οὐκ ἔστιν, οὐδ᾿ ἄν συναγάγῃς τὰ Ταντάλου τάλαντ᾿* ἐκεῖνα λεγόμενα. ἀλλ᾿ ἀποθανῇ καὶ ταῦτα καταλείψεις τινί.
*Τάλαντα του Τάνταλου: πολύ μεγάλα πλούτη
Ἰωάννης Στοβαῖος, Ἐκλογαί - Ἀποφθέγματα - Ὑποθῆκαι, Βιβλίον τέταρτον, Κεφάλαιον LI, Περὶ θανάτου, καὶ ὡς εἴη ἄφυκτος 8
------------------------------
Εχλεύαζαν τον στρατηγόν
πως δήθεν αναρμόδια
άφησε πίσω τον στρατόν
και το ᾿βαλε στα πόδια.
Κι ο στρατηγός τους απαντά
τ᾿ ακόλουθα λαλήσας:
«Σωστά με λέγετε φυγά,
μα έφυγα μαζί σας».
Χάριεν δὲ καὶ τὸ Ξεναινέτου πρὸς τοὺς πολίτας
λοιδοροῦντας αὐτὸν ὅτι στρατηγὸς ὤν πέφευγε,
«μεθ᾿ ὑμῶν γ᾿, ὦ φίλαι κεφαλαί».
Πλούταρχος, Ἠθικά, Πολιτικὰ Παραγγέλματα 803 D
------------------------------
Εις τους Θηβαίους που ζητούν
από τους Σπαρτιάτες
των Αθηναίων να καούν
τα σπίτια και οι στράτες
ο Λύσανδρος παρακαλεί
να δείξουν φρονιμάδα:
«Μονόφθαλμη να μη γενεί»
τους είπε «η Ελλάδα».
Μὴ ποιήσητε ἑτερόφθαλμον τὴν Ἑλλάδα.
Πρόκειται για την πόλη των Αθηνών, για την καταστροφή της οποίας πίεζαν πολύ οι Θηβαίοι τους Σπαρτιάτες μετά την παράδοσή της εις τον Λακεδαιμόνιο ναύαρχο Λύσανδρο με τη λήξη του Πελεποννησιακού πολέμου. Η Αθήνα και η Σπάρτη για τη δύναμη και τη δόξα τους εθεωρούντο ως δύο οφθαλμοί της Ελλάδας.
Πλούταρχος, Ἠθικά, Πολιτικὰ Παραγγέλματα 803 A
------------------------------
Ένα χειμώνα πρόσεξε
τον Κράτη ζαρωμένον
κι ο Στίλπων του απηύθηνε
κάτι αμφισημαίνον:
«Κράτη, έχεις την χρείαν
ιμάτιου και νου».
Κι έδωσεν ερμηνείαν
ο Κράτης του «καινού».
Πάλιν δὲ ἰδὼν τὸν Κράτητα χειμῶνος συγκεκαυμένον,
«ὦ Κράτης», ἔφη, «δοκεῖς μοι χρείαν ἔχειν ἱματίου καινοῦ».
[ὅπερ ἦν νοῦ καὶ ἱματίου.]
Διογένης Λαέρτιος, Βίοι φιλοσόφων, Βιβλίον 2, Στίλπων 118
Ο Ανδρέας Γεωργιάδης γεννήθηκε στη Μεσόγη της Πάφου το 1948. Σπούδασε Φυσιογνωσία και Γεωγραφία στην Αθήνα και μετεκπαιδεύτηκε στον Καναδά. Από το 1978 δίδασκε σε σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης και το 2005 προήχθη σε Επιθεωρητή Φυσιογνωστικών-Βιολογίας.
Εξέδωσε τα ακόλουθα βιβλία:
1. «ΑΚΑΡΙΑΙΑ» (1990)
2. «Αίσωπος εσαεί» (Βραβείο Jean Monnet) (1999)
3. «O tempora, o mores!» (2001)
4. «ΦΥΣΙΟΔΡΟΜΙΟ» (Βραβείο Jean Monnet) (2002)
5. «FISIODROMO» (δίγλωσση έκδοση ιταλικά-ελληνικά) (2003)
6. «Αίσωπος νυν και αεί» (Βραβείο Κυπριακού Συνδέσμου
Παιδικού Νεανικού Βιβλίου) (2009)
7. «Εκατόν συν (+) μία Σατιρικές Τοξοβολές» (2011)
8. «Φόνοι και δίκες στην πρώιμη Αγγλοκρατία – Αντώνης
Χατζηαντώνη Τσιακολής» (2014)
9. «Ελληνική Μυθολογία εμμέτρως» (2015)
10. «Σατιρικές Τοξοβολές Β΄» (2015)
11. «Αισώπειοι Μύθοι - έμμετρη απόδοση» (2016)
12. «Άνθη σοφίας εμμέτρως» (2016)
13. «Φόνοι και δίκες στην πρώιμη Αγγλοκρατία – 2. Γιωρκής
Αντωνή Γιαλλούρης» (2017)
14. «ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ - έμμετρη απόδοση» (2021)
15. «Αισώπειοι Μύθοι» (2022)
16. «Σατιρικές Τοξοβολές Γ΄» (2022)
17. «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ – 30 σονέτα» (Έπαινος Κυπριακού
Συνδέσμου Παιδικού Νεανικού Βιβλίου) (2023)
18. «Ἱστορίης ἕνεκεν – ΠΟΙΗΜΑΤΑ» (2023)
19. «Σατιρικές Τοξοβολές Δ΄» (2024)
20. ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΣΟΦΙΑΣ για μικρούς και μεγάλους (Έπαινος Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού Νεανικού Βιβλίου) (2024)
Ποιήματά του περιλαμβάνονται στις Ανθολογίες:
1. «Σύγχρονοι Ποιητές της Πάφου» (1990)
2. «15 Voix poetiques de Chypre» (1997)
3. «Οργής και Οδύνης - 100 Φωνές» (2000)
4. «ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΚΥΠΡΙΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ» (Εκδόσεις Ταξιδευτής)
(2008)
5. «60 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΝ ΕΝΑ» (Εκδόσεις ΠΕΝ Κύπρου) (2011)
6. «Η ΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ» (Εκδόσεις ΠΕΝ Κύπρου) (2012)
7. «Anthologie de la poésie chypriote contemporaine» (2016)
8. «ΔΥΟ ΑΙΩΝΕΣ ΕΠΩΝΥΜΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ (1837-
2021)» (2021)
