Ναυάγια αγάπης...
Έχουμε φίλους ναυάγια ...
Ωραία ενθύμησης ναυάγια...
Μιλάω για τότε...
που... ορθόπλωρα αρμένιζαν
στα πέλαγα της ζήσης τους,
κόντρα σε καιρούς αδέσποτους...
μαχητές σε πολέμους αλώβητους...
εραστές σε έρωτες αδυσώπητους...
Έχουμε φίλους ναυάγια...
Ωραίας κατακρήμνισης ναυάγια...
μιλάω για τώρα...
που...στων βυθών
την τρυφεράδα ακουμπούν
το ανεμόδαρτο σαρκίο τους...
Αν δεν ρισκάρεις να βουτήξεις,να τα βρεις ,
πώς θες να γαληνέψεις την όψη τους,
που στο σκοτάδι του βυθού
θεριεύουν αναίτια και βογκούν,
μπροστά τις μηχανές να ξαναβάλουν ...
Πώς θες να ζωντανέψουν
με ζεστασιά να εμπιστευτούν
της αγκαλιάς τα αναύλωτα τα μπάρκα;
Αν δεν ρισκάρεις να καταδυθείς
στου παγωμένου πια έρωτά τους
την ασκητική μοναξιά
κι ας γυροφέρνονται από σμάρια
υπέροχων δελφινιών υπάρξεις...
Πώς θες τα σίδερα της φυλακής τους
να οξειδωθούν
αν ούτε ένα δάκρυ πάνω τους δεν σταλάξεις;
Αν ένα χάδι στις φυσαλίδες των φόβων τους δεν ψαύσεις ,
από αγάπη... νοιάξιμο και τρυφερή καταφυγή...
Αν μες στο κύτος του μυαλού τους
δεν βουλιάξεις , δεν περιδιαβείς
και φως στα έγκατα της καρίνας καρδιάς τους δεν ανάψεις...
Έχουμε φίλους ναυάγια ...
Ωραία απο..σύν...θεσης ναυάγια...
ναυ...άγια αγάπης...
που θα θελε να είναι μοναδική,
αλλά ποιος καταδύεται
στου άλλου την ψυχή
αν δεν λατρεύει με πάθος
τα άδυτα ερεβώδη βάθη...
Κατερίνα Σκιντζή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου