Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά "Ποιητικό αφιέρωμα στον Μίκη μας"

Ποιητικό αφιέρωμα στον Μίκη μας

Ποιος τη ζωή μου!
Έσπειρα και δεν θέρισα και ούτε θα θερίσω
στα χέρσα τα χωράφια σου, Ελλάδα μου θα σβήσω!
Με τον καημό στην αγκαλιά ,μας φύγαν μάνα, τα παιδιά!
Ποιος τη ζωή μου ,ποιος την κυνηγά!
Γονάτισαν και φίλησαν τα άγια χώματά σου ,
αυτοί που ξενιτεύτηκαν και ζούνε μακριά σου!
Με πίκρα ,θλίψη και οργή έχασε η μάνα το παιδί!
Ποιος τη ζωή μου ,ποιος την κυνηγά!
Χειμώνες και Φθινόπωρα ,γέμισε η καρδιά μας,
μαύρα και γκρίζα χρώματα χόρτασε η γενιά μας!
Ποιος τη ζωή μου ,ποιος την κυνηγά!
Την κυνηγούν οι ξένοι ,μέσα στην καταιγίδα ,
Ελλάδα δε μου δίνεις μια μέρα αλκυονίδα ,
να ψάξω τη μορφή σου ,τη μουσική φωνή σου
και να σου γράψω ύμνους κι εγώ όπως παλιά !
Κι αυτή η υπομονή σου ,η μόνιμη σιωπή σου ,
Ελλάδα, είναι για μένα μεγάλη μαχαιριά.


ΑΚΑΜΑΤΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ

(Στον Μίκη Θεοδωράκη)

Εξωτερίκευση ακοίμητου πάθους
η εξαιρετική σου επιμονή,
να ελευθερωθεί ο άνθρωπος,
για να σκέφτεται καλύτερα,
την ανεκτίμητη ελευθερία!
Καρπός αρραγής, η μουσική σου,
χρόνια τώρα,
δίνει το στίγμα των καιρών!
Κι η ζωή σου όλη ,η Ελλάδα ,
η ανθρωπότητα,
το κοινό περί δικαίου αίσθημα!
Η φωνή σου- που ένωσε
κι άλλες, πολλές φωνές-
το όραμα του ανθρώπου
που- αισιόδοξος
στην απαισιοδοξία του -
εμμένει στην απόδοση
του νοήματος της ζωής
και μέσα απ’ τα ποιήματα
εκείνων, που τα έγραψαν,
σαν είδαν να γέρνει ο ήλιος
και το λυκόφως έφερνε
την αγνωμοσύνη,
που σκοτώνει την ειρήνη!
Τραγούδια που σ’ ανάθρεψαν
Βυζαντινά,
τραγούδια του λαού δημοτικά
κι ας είναι ακόμα και ριζίτικα,
αυτά σε άνδρωσαν,
πλούτισαν τα οράματά σου
για έναν κόσμο δικαιότερο,
χωρίς βίαιες πολιτικές!
Βαρύφορτη
-από την υπεράσπιση των αξιών-
μνήμη, πυρωμένη απ’ τη φλόγα
της αγάπης για την πατρίδα,
ανέδειξες στον παρεπίδημο άνθρωπο,
έργα βγαλμένα απ’ την ψυχή,
που ταξίδεψαν στα πέρατα της γης!
Η καρδιά σου,
με την καταβολή της θέρμης
του Παντεπόπτη Χιώτικου ήλιου,
-που υψώνονταν απ’τη Μικρά Ασία
κι αντιφέγγιζε στην Κρήτη-
καμπάνα στην ερημιά ,
χτυπά για την Ελλάδα
για τον άνθρωπο,
για τους ανθρώπους!
Η πίκρα σου, από διωγμούς
φυλακίσεις κι εξορίες-
ηδονή για εκείνους
που θέλγονταν με τέτοιες
βαρβαρότητες-
πίστη στην αντοχή
και την αλληλεγγύη!
Τα "θέλω" σου, ταράζουν τα σπλάχνα σου,
σα μένουν ανεκπλήρωτα,
κι ο λόγος σου,
του πατριώτη, επαναστάτη, ειρηνιστή,
ταράζει τ’ αυτιά μας,
σα να ' ναι η πρώτη φορά!
………………………….

Ήρθες σα γάργαρο νερό,
Να αρδεύσεις την ψυχή μας,
Συνθέτη εσύ της μουσικής,
Φωσάτο άστρο της αυγής,
Όνειρο καλοθύμητο
Της δύσκολης ζωής μας!


Το ποίημα ΑΚΑΜΑΤΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ από τις ΣΕΛ 75-76 της ποιητικής μου συλλογής
ΕΠΙΒΑΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ .

Μίκη μου ,λατρεμένε, υπέροχη, περήφανη ψυχή, θερμά σε ευχαριστώ για όσα έμαθα
μελετώντας σε .
Με απέραντη αγάπη και εκτίμηση

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Φιλόλογος ,ποιήτρια,κριτικός λογ,συγγραφέας ,πολιτευτής