ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ "Είμαστε… τα βιβλία που διαβάσαμε"

«Απ’ όσα έκαμα κι απ’ όσα είπα/ να μη ζητήσουνε να βρουν ποιος ήμουν./ … Οι πιο απαρατήρητές μου πράξεις/ και τα γραψίματά μου τα πιο σκεπασμένα/ από εκεί μονάχα θα με νιώσουν»

(Κ. Καβάφης, «Κρυμμένα»)

Ο Αλεξανδρινός ποιητής σε μια έκρηξη ειλικρίνειας και αυτογνωσίας προτρέπει τους πιθανούς αναγνώστες του να αναζητήσουν την ταυτότητά τους όχι τόσο στα εμφανή αλλά στα αφανή και στα «κρυμμένα». Κι αυτό γιατί ο άνθρωπος ως οντότητα δεν συνιστά μία αυτοφυή και απόλυτα γενετικά προγραμματισμένη ύπαρξη, αλλά προϊόν ποικίλων παραγόντων και στοιχείων. Παράγοντες και στοιχεία που καθορίζουν καταλυτικά την ταυτότητά μας και κατ’ ακολουθίαν τις επιλογές μας.

 

 

Στους παράγοντες αυτούς ανήκουν το ευρύτερο περιβάλλον (οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό, πολιτιστικό, γλωσσικό…), το επάγγελμα, το αξιακό σύστημα, οι ιδεολογικές καταβολές, τα προσωπικά βιώματα και εμπειρίες, η οικογένεια, η παρέα και φυσικά κάποια πρόσωπα που έτυχε να βρίσκονται κοντά μας. Ο κατάλογος είναι μακρύς και είναι δύσκολο να καταγραφούν όλοι οι παράγοντες. Κι αυτό γιατί κάθε άτομο συνιστά μία ξεχωριστή περίπτωση όπως και οι παράγοντες που το διαμορφώνουν.

Τα βιβλία και η ταυτότητά μας

Από τους παράγοντες που καθορίζουν σημαντικά – αλλά και αφανώς – είναι και το βιβλίο. Για πολλούς η φράση – ομολογία «Είμαι τα βιβλία που διάβασα» εμπεριέχει μια μεγάλη αλήθεια και συνιστά την κορυφαία πράξη αυτοσυνειδησίας. Μία αναδρομή στο παρελθόν της ζωής μας με τη συνακόλουθη καταγραφή των βιβλίων που μας συντρόφεψαν, όχι μόνο στα μαθητικά μας χρόνια, αλλά και στον ελεύθερο χρόνο μας, θα επικύρωνε την παραπάνω θέση. Όσο κι αν τα βιβλία των μαθητικών μας χρόνων ενείχαν το στοιχείο του υποχρεωτικού, άρα και του καταναγκασμού, δεν παύουν για τους περισσότερους να αποτελούν το αφετηριακό σημείο της πνευματικής μας πορείας. Αυτό γίνεται αντιληπτό από το γεγονός ότι φράσεις από τα βιβλία αυτά συνοδεύουν ως συμπλήρωμα το λόγο αλλά και την επιχειρηματολογία μας όπου χρειάζεται.

Στον κύκλο αυτών των βιβλίων και φράσεων – με τη μορφή αποφθεγμάτων – ανήκουν και τα Ομηρικά έπη (Οδύσσεια και Ιλιάδα). Φράσεις – αποφθέγματα που ενσωματώθηκαν ανεξίτηλα στη μνήμη μας και καθόρισαν το αξιακό μας σύστημα είναι: «Άνδρα μοι έννεπε μούσα», «Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης», «Αιδώς αργείοι», «Έπεα πτερόεντα», «Δούρειος Ίππος», «Αιέν αριστεύειν…». Η αναφορά στις ομηρικές φράσεις είναι ενδεικτική, αλλά άκρως αποκαλυπτική για την επίδραση που άσκησαν τα ομηρικά έπη στην πνευματική μας πορεία.

 

 

Ωστόσο τα βιβλία που επιλέξαμε μάς επηρέασαν και μάς διαμόρφωσαν σε απόλυτο βαθμό, αφού συνειδητά σε αυτά ανακαλύψαμε ιδέες και απόψεις που βρίσκονταν στο ιδεολογικό και αξιακό μας πλαίσιο ή και το διαμόρφωσαν στις βασικές του συντεταγμένες σε ένα ύστερο επίπεδο. Το βιβλίο είναι ο άψυχος σύντροφός μας και ο ιδεολογικός μας καθοδηγητής. Βρισκόμαστε συνέχεια μαζί του σε μία σχέση δημιουργικής επικοινωνίας και μάς συντροφεύει σε κάθε χρόνο και χώρο της επιλογής μας. Κεντρίζουν τη μνήμη μας και μελαγχολούμε όταν σε ένα αγαπημένο μας βιβλίο βλέπουμε και διαβάζουμε στις σελίδες του τις σημειώσεις μας σε κάποια θέση του συγγραφέα. Ένας γόνιμος και δημιουργικός διάλογος συγγραφέα και αναγνώστη… Και τα βιβλία έχουν μία ιδιομορφία ως αντικείμενα ανταλλακτικής αξίας. Όσο κιτρινίζουν τα φύλλα, τόσο η αξία μεγαλώνει.

Τα αγαπημένα μου…

Μία απόπειρα να καταγράψω τα βιβλία που με διαμόρφωσαν και καθόρισαν το πνευματικό μου «είναι» ενέχει τον κίνδυνο να αφήσει εκτός «καταλόγου» πολλά βιβλία και σημαντικά. Ωστόσο η οικονομία του χώρου με υποχρεώνει να παρουσιάσω τα πέντε αγαπημένα μου βιβλία:

α. Η υγιής κοινωνία

Η «Υγιής Κοινωνία» εξετάζει τη δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει ο άνθρωπος σε μια κοινωνία, όπου το κύριο ενδιαφέρον συγκεντρώνεται στην οικονομική παραγωγή και όχι στην ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας και όπου ο άνθρωπος έχει χάσει την κυρίαρχη θέση του. Ο σύγχρονος άνθρωπος – τονίζει ο Φρόμ – έχει αποξενωθεί από τον κόσμο που δημιούργησε ο ίδιος, από τούς συνανθρώπους του, από τον ίδιο τον εαυτό του. Είναι μία  «προσωπικότητα που άγεται και φέρεται». Αν οι τάσεις αυτές αφεθούν να  αναπτυχθούν ανεξέλεγκτα, το αποτέλεσμα θα είναι – σύμφωνα με τον Φρόμ – μια κοινωνία όχι υγιής, που θα την αποτελούν απαλλοτριωμένοι άνθρωποι.

Τί μπορούμε να κάνουμε; Ανάμεσα στην καπιταλιστική κοινωνία των διευθυντών και την ολοκληρωτική δικτατορία, υπάρχει ένας τρίτος δρόμος, ο δρόμος της δημιουργίας μιας υγιούς κοινωνίας, όπου κανένας άνθρωπος δε θα χρησιμεύει σα μέσο για την επιτυχία των σκοπών ενός άλλου, όπου ο άνθρωπος θα είναι το κέντρο και όπου όλες οι οικονομικές και πολιτικές δραστηριότητες θα υποτάσσονται στο σκοπό της ανάπτυξής του.

Ενώ παρουσιάζει (για πρώτη φορά στα κείμενά του) μια ολοκληρωμένη και συστηματική έννοια της ανθρωπιστικής ψυχανάλυσης, ο Φρόμ προβάλλει ορισμένες δυνατότητες κοινωνικής αλλαγής που μπορούν να μας απομακρύνουν από το δρόμο του αυτοματισμού και να μας οδηγήσουν στην ψυχική υγεία, σαν παραγωγικά, υπεύθυνα άτομα μιας υγιούς κοινωνίας.

Ο Φρόμ, πρωτοποριακός ψυχολόγος, ενδιαφέρεται έντονα για το τόσο ουσιαστικό ερώτημα σχετικά με την σύγχρονη δυτική κοινωνία: είναι υγιής; Και παραθέτει τους σοβαρούς λόγους που τον έκαναν να θέσει αυτό το ερώτημα.  Αποδείχνει με πειστικότητα ότι είναι δυνατή, η σύγκριση ανάμεσα στις κοινωνίες, ότι οι κοινωνίες ασκούν είτε εξυψωτική είτε παραμορφωτική επίδραση πάνω στα άτομα που τις αποτελούν.

Ασκεί δριμύτατη κριτική σε εκείνους τους κοινωνιοψυχολόγους που εκφράζονται ως ειδικοί απολογητές του κατεστημένου και στη σύγχρονη Αμερική υπηρετούν ως «ιερείς της νέας θρησκείας της διασκέδασης, της κατανάλωσης και της ομοιομορφίας». Εκφράζει την άποψη ότι οι κοινωνιοψυχολόγοι πρέπει να ασκούν κριτική της κοινωνάς και όχι να είναι απλώς ειδικοί των τρόπων χειραγώγησης του ανθρώπου.

β. Ψυχολογία των μαζών και ανάλυση του Εγώ

Στον κύκλο των βιβλίων του Φρόϋντ που ασχολούνται με προβλήματα της κοινωνικής ψυχολογίας εξέχουσα θέση, δίπλα στο Τοτέμ και ταμπού και στο Ο πολιτισμός πηγή δυστυχίας, κατέχει αναμφισβήτητα το μικρό σε όγκο, αλλά πλούσιο σε περιεχόμενο βιβλίο Ψυχολογία των μαζών και ανάλυση του Εγώ.

Ξεκινώντας από προηγούμενες εργασίες άλλων μελετητών, κυρίως αυτή του Λε Μπον, που εξέταζαν τις μάζες από φαινομενολογική κατά κανόνα άποψη, ο Φρόϋντ, έχοντας στο χέρι του επιπλέον το νέο, μοναδικό και εξαιρετικά διεισδυτικό εργαλείο της ψυχανάλυσης, κάνει ένα βήμα παραπέρα, όπως δηλώνει μάλιστα και ο ίδιος: «στον δρόμο από την ανάλυση του ατόμου στην κατανόηση της κοινωνίας».

Με μια θαυμαστή σύνδεση κοινωνικής ανθρωπολογίας και ψυχανάλυσης ο Φρόϋντ εξετάζει το ξεχωριστό άτομο μέσα στη μάζα, αλλά και τη μάζα μέσα στο άτομο, την πρωταρχική οικογένεια και τους μεγάλους μαζικούς σχηματισμούς, την εκκλησία και τον στρατό, και καταλήγει σε σκέψεις και συμπεράσματα που εκπλήσσουν με την πρωτοτυπία της σύλληψής τους και την οριστικότητα της διατύπωσής τους. Είναι και αυτό ένα από τα βιβλία μεγάλης εμβέλειας, με τα οποία ο ψυχαναλυτής Φρόϋντ γίνεται δάσκαλος και διαφωτιστής, συνεχιστής της μεγάλης παράδοσης του Νίτσε, του Σοπενχάουερ, του Φόουερμπαχ, του Δαρβίνου, αλλά και του Σπινόζα, του Βολταίρου και του Ντιντερό.

γ. Άκου, ανθρωπάκο!

Το Άκου, Ανθρωπάκο! είναι ένα ανθρώπινο βιβλίο, ένα βιβλίο χωρίς επιστημονικές αξιώσεις. Ο Βίλχελμ Ράιχ το έγραψε το καλοκαίρι του 1946 για τα Αρχεία του Οργονικού Ινστιτούτου, χωρίς να έχει σκοπό να το δημοσιεύσει. Ήταν το αποτέλεσμα της εσωτερικής πάλης ενός φυσικού επιστήμονα και γιατρού, που για δεκαετίες ολόκληρες βίωσε, αρχικά με αφέλεια, μετά με έκπληξη και τελικά με τρόμο, τον τρόπο με τον οποίο ο απλός άνθρωπος του λαού μεταχειρίζεται τον εαυτό του: είδε πώς ο άνθρωπος υποφέρει και επαναστατεί, πώς δοξάζει τους εχθρούς του και δολοφονεί τους φίλους του, πώς, όποτε αποκτά εξουσία σαν «αντιπρόσωπος του λαού», κάνει κατάχρηση της δύναμής του και μεταχειρίζεται τους άλλους πιο απάνθρωπα απ’ ό,τι ο ίδιος υπέφερε κάποτε στα χέρια των σαδιστών της άρχουσας τάξης.

δ. Αφήνοντας τον Εικοστό Αιώνα

Ο Εντγκάρ Μορέν προσπαθεί στο βιβλίο αυτό ν’ αναλύσει τα μεγάλα φιλοσοφικά, επιστημονικά και ιδεολογικά προβλήματα του αιώνα που τελειώνει σε λίγο, τις μεγάλες συγκρούσεις κι αναστατώσεις, και προπάντων τα φαινόμενα του Ναζισμού και του Σταλινισμού. Προσπαθεί κυρίως ν’ αναλύσει το πώς τα γεγονότα διαθλάστηκαν μέσα στις συνειδήσεις των ανθρώπων ή πώς συνελήφθηκαν από τους γνωστικούς τους μηχανισμούς, κάτω από τους τεράστιους μηχανισμούς πληροφόρησης, προπαγάνδας, αποπληροφόρησης, που διαθέτουν οι σύγχρονοι πολιτικοί οργανισμοί.

Πώς πρέπει να βλέπουμε τον κόσμο; Τί και ποιον πρέπει να πιστέψουμε; Τί σχέση έχει η βεβαιότητα της πίστης με την αβεβαιότητα μέσα στην οποία προχωράει η γνώση; Πώς προσδιορίζεται η αλήθεια; Ιδού μερικά από τα ερωτήματα όπου προσπαθεί ν’ απαντήσει ο Ε. Μορέν. Όπως γράφει και ο ίδιος, «αυτό το βιβλίο μάς λέει ανάμεσα στ’ άλλα, ότι για να δούμε σωστά τον κόσμο πρέπει να κοιτάξουμε τους εαυτούς μας να κοιτάζουν τον κόσμο».

ε. ΙΔΕΟπολις

·     Ο συγγραφέας – φιλόλογος Ηλίας Γιαννακόπουλος γράφει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου ΙΔΕΟπολις (Εκδόσεις Λιβάνη)

«Οι ιδέες δεν είναι μόνο εργαλεία γνώσης,

αλλά κτητικές οντότητες.

Οι ιδέες μάς χειραγωγούν περισσότερο

από ό,τι τις χειραγωγούμε εμείς»

(Εντγκάρ Μορέν)

Είμαστε όλοι – άνθρωποι, κοινωνίες, πολιτισμός – γεννήματα των Ιδεών, από τη στιγμή που εμείς, ως δημιουργοί τους, τις χρησιμοποιούμε για να αποκωδικοποιήσουμε την πραγ-ματικότητα. Κάθε πνευματικό μας βήμα ή άλμα εμπεριέχει μια ιδέα ως πλοηγό. Οι ιδέες μάς καθορίζουν, αλλά και μάς χαρακτηρίζουν.

Οι λέξεις μας, οι συγκρούσεις μας, η φιλοσοφία μας, ο πατριωτισμός μας, η ελευθερία μας, η πολιτική μας συμπεριφορά, οι μηχανισμοί χειραγώγησης, ο τρόπος που ερμηνεύουμε τον εσωτερικό μας κόσμο, το μέγεθος της αγωνιστικότητάς μας, το πώς βλέπουμε τον ρόλο και τη θέση μας στη ζωή και στην κοινωνία, το πώς αντιδρούμε στα σύγχρονα φαινόμενα, το πώς ορίζουμε το χρέος των πνευματικών ανθρώπων, την ευθύνη μας απέναντι στο φυσικό περιβάλλον και, τέλος, το πώς χειριζόμαστε τον χρόνο είναι πλημμυρισμένα από τις ιδέες και τα παράγωγά τους.

Είμαστε όλοι πολίτες στων «Ιδεών την πόλιν», στην ΙΔΕΟ – πολη. Οι ιδεολογίες, οι ιδεοληψίες, τα ιδεολογήματα, τα ιδανικά, τα ιδεώδη και ο ιδεαλισμός διαποτίζουν κάθε ενέργειά μας και συνθέτουν, με έναν μυστηριακό τρόπο, την τοιχογραφία τόσο των παραδοσιακών όσο και των σύγχρονων κοινωνιών.

Χωρίς φανατισμούς, δόγματα και προκαταλήψεις τα δοκίμια του βιβλίου μπορούν να βοηθήσουν να δούμε την αθέατη πλευρά της πραγματικότητας και της ζωής. Οδηγός μας η επινοητικότητα του Οδυσσέα, η «αυθάδεια» του Θερσίτη, η προσπάθεια του Σίσυφου και βέβαια το Απολλώνειο Φως. Γιατί σύμφωνα και με τον Αισχύλο «φάος σκότω άντίμοιρον».

 

«Ο κόσμος είναι φτιαγμένος για να καταλήξει σ’ ένα ωραίο βιβλίο»(Μαλαρμέ)

https://iliasgiannakopoulos.blogspot.com

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΚΚΑΛΑΣ "Χριστούγεννα του 2020, Πρωτοχρονιά του 2021!"

Αν και δεν είχαμε κανονικότητα,
είχε καλό καιρό,
έτσι αυξήθηκε η κινητικότητα!
Παρελθοντικά τα Χριστούγεννα του 2020
κατέφτασε Πρωτοχρονιά του 2021!
Γιορτές πέρασαν κι άλλες θα ’ρθουν,
οι ευχές δε χάθηκαν
κι αφού απόσταση τηρήσαμε
φωτιά πήραν τα κινητά
κι όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης….
Θάρρος αντλήσαμε
προτροπές λυπημένες,
φαιδρές απ’ τη μια,
αίσιες απ’ την άλλη
να φύγει ανεπιστρεπτί το 20
καλωσόρισμα του 21.
Φτάνει η κλεισούρα, έξω να βγω!
Άνθρωπο επιτέλους να δω!
Άγιος Βασίλης έρχεται
θα μας καταδέχεται;
Ελπίζουμε
καλά δώρα να μας φέρει!

Γιάννης Κοκκάλας
Νέα Σμύρνη 30 Δεκέμβρη του 2020

ΑΝΝΑ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ ΤΣΙΟΥΛΠΑ "Κουβεντιάζοντας με την Τασία"

Amedeo Modigliani - Jeanne Hébuterne in yellow sweater

H Τασία είχε γιορτάσει τα εικοστά γενέθλιά της !Είχε ορίσει ,πως μόλις θα συμπλήρωνε τα είκοσι, θα άλλαζε ,πάση θυσία, τη ζωή της. Έβλεπε ως τότε τηλεόραση, διάβαζε κοσμικά περιοδικά, κρατούσε φωτογραφίες μοντέλων που ήθελε να μιμηθεί ! Άλλο διάβασμα, βιβλία, εφημερίδες ποτέ. « Θα γίνω η πρώτη μούρη στα μέσα και στα έξω» ,έλεγε! Τάχα η γιαγιά της, της έλεγε πως το χρήμα σε φτιάχνει άνθρωπο! Άνθρωπο όχι παλιάνθρωπο! 

΄Eτσι ,κάπως αργά βέβαια, ξεκίνησε να δουλεύει σκληρά ,και το κυριότερο να ντύνεται και να ευπρεπίζεται με δανεικά χρήματα! Όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι ,παντρεύτηκε έναν μεγαλύτερο, με πολλά λεφτά ο οποίος, μόλις της έγραψε δυο κομματάρες γης και την ξεχρέωσε, είδε τα ραδίκια ανάποδα ,κατά το κοινώς λεγόμενο, και η Τασία βρέθηκε μόνη αλλά οικονομικά ελεύθερη! 

« Καμιά επιλογή δεν με εξέφραζε», μονολογεί τώρα στα τριάντα , «αλλά ήθελα να ξεφύγω από τη μιζέρια. Λάθος μου, λάθος μεγάλο, λάθη επί λαθών, λάθος σκέψη, λαθεμένες αποφάσεις!Κι ο αδερφός μου ,στη Μελβούρνη! Λάθος,λαθεμένη απόφαση!Εξαρτάται τι επιλέγεις, αλλά όχι, ως Έλληνες τη θέλουμε την οικογένεια!Βρήκε δουλειά,μόνο αυτό.Θα ξαναγυρίσουμε στα μουντζουρωμένα χέρια,αχ τα έρημα τα ξένα,στη ξενιτειά βραδιάζει πιο νωρίς,επιστροφές ,στα ξένα είμαι Έλληνας και στην Ελλάδα ξένος! Όχι δεν πρέπει να φεύγει κανείς, παρά να καταβάλλει το 80% ,όσο μπορεί, των δυνατοτήτων του και αν δεν βρει κάτι, συμφωνώ. Εμείς, ίσως περισσότερο στις ακριτικές περιοχές ,που δεν έχουμε πολλές δυνατότητες το επιχειρούμε πιο εύκολα»! 

Θεωρούσε τον εαυτό της θύμα των περιστάσεων .Δεν της άρεσε η επαρχία και δη ο ακριτικός νομός του Έβρου για τον οποίο είχε γράψει και είχε κρατήσει στο τετράδιο, αυτά που τη βάραιναν: «μάζευα τη ζωή μου στις σελίδες σου, λέξη δεν είπα σε κανέναν και για τίποτα, κοίταξα στον καθρέφτη μου και θάμπωσε, σα διάβασε στα μάτια μου ,τα βάσανα τ’ ανείπωτα! Πέτρες τα όνειρά μου που με σκέπασαν κι η μοναξιά κατάπιε τη φωνή μου ,πώς λαχταρώ να φύγω από εδώ ,σε κόσμο άλλον να βρεθώ ν’αναστηθεί η ψυχή μου». 

Και παρακάτω έγραφε:«σε τούτο το σπίτι κατοικούμε έξι άνθρωποι.Δεν δουλεύει κανείς !Ο παππούς και η γιαγιά παίρνουν γύρω στα εξακόσια ευρώ σύνταξη .Ο παππούς μόλις τα πάρει από τον ταχυδρόμο, κρατάει εκατό για τον εαυτό του και δίνει τα τετρακόσια στο μπαμπά μου, να κάνει κουμάντο όπως λέει ,ώσπου να βγει ο μήνας και έχει ο Θεός!».Στρέφεται στη γιαγιά με χαμόγελο και της λέει : «γριά ,πάρε κι εσύ εκατό να τα μοιραστείς με τη νύφη σου»!Για μένα και τον αδερφό μου κουβέντα.Έχουμε βέβαια έναν κουμπαρά που του χαλάσαμε την κλειδαριά και παίρνουμε κάνα ευρώ αν έχουμε ανάγκη.Είναι και η γιαγιά στο κόλπο και βάζει στο τέλος του μήνα ό,τι της περισσεύει από το πενηντάρι! 

Τώρα τι να πω, εδώ στον Έβρο ,μας ξέχασαν οι άνθρωποι,οι πολιτικοί ,οι βουλευτές μας !Να κάνουν κάτι για εμάς ,που όταν γυρίζουμε ανατολικά βλέπουμε την Τουρκία,όταν γυρίζουμε βόρεια ,τη Βουλγαρία ,πού να πας αδερφέ να δουλέψεις ,δεν είσαι σε κανένα νοτιότερο νομό, κεντρικό που να μπορείς να γυρίσεις γύρω-γύρω και να βρεις μια δουλίτσα.Δεν ξέρω να πω αν μας ξέχασε κι ο Θεός ,πάντως τον ευχαριστούμε που μας έχει γερούς και ζούμε,που δεν χρειάζεται πολύ-πολύ να μπαινοβγαίνουμε στο νοσοκομείο ,γιατί η κατάσταση δεν περιγράφεται σε σχέση με άλλες χρονιές! 

Ο μπαμπάς μου ,που δούλευε σε μια επιχείρηση ,μου είπε να σημειώσω για την ιστορία ότι επιχορηγήθηκε τότε,με 3 δισεκατομμύρια 600 εκατομμύρια δραχμές! Σήμερα ,εδώ και χρόνια δηλαδή, έκλεισε. Ήλθον, είδον και απήλθον, όπως και πολλές άλλες επιχειρήσεις!Η μητέρα μου ,που ένα ψιλοτάλαντο στη ζωγραφική το έχει ,ζωγράφισε έναν πίνακα ,πιστέψτε με ,με εκατόν πενήντα λουκέτα !Ένας δρόμος σκοτεινός.Στη μέση προχωράει ένας άνθρωπος με μια μαγκούρα στο δεξί του χέρι .Δεξιά κι αριστερά κλειστά πορτοπαράθυρα και λουκέτα μικρά και μεγάλα!Στην άκρη του δρόμου το χάος και μια πινακίδα: «λουκέτα τέλος , είσοδος σε άλλη χώρα»! 

Μάζεψε το τετράδιο, σηκώθηκε πλησίασε στο παράθυρο τράβηξε την κουρτίνα. Η θάλασσα στραφτάλιζε στα μάτια της! Τι σκεφτόταν; 

«Ο φίλος μου, Γιώργος Μαντής, είναι τρίτη φορά που ανοίγει μικροεπιχείρηση! Δεν πάει καθόλου καλά, θα την κλείσει, χρωστάει πολλά!Η φίλη μου Τούλα Λαζαρίδη θα επιστρέψει στη Ρωσία οικογενειακώς! Πολύς κόπος, πολλή στενοχώρια, πολύς ιδρώτας και καταχρεωμένη! Η κολλητή μου, Άσπα Κεράνη φεύγει μ’εγκαταλείπει.Δεν βγαίνει από το σπίτι, έρχεται μόνο σ’ εμένα,ας είναι καλά ο συγχωρεμένος που με αποκατέστησε και «έφυγε» αλλά εγώ σας λέω μην κάνετε ξεροκεφαλιές!Ήθελα ,στην τρέλα μου και τούτο κι εκείνο και τώρα σας λέω μην το επιχειρήσετε.Η ανεξαρτησία,να προέρχεται από την ελευθερία του εαυτού ,όχι από αναγκαστικές ασύμβατες συμβάσεις ,χάριν ευκολίας!Ποτέ,ποτέ ,όχι! 

Αν σας πω ότι με έσωσε ο καθρέφτης μου θα με πιστέψετε; Ναι το καθρέφτισμα ως φυσικό φαινόμενο ,πώς αλλιώς να το πω είναι κάτι σαν τρίτο μάτι αλλά πολύ επικριτικό.Μετά οι σκέψεις στις οποίες σε βάζει ,αφού κοιτάζοντας σκέφτεσαι ,είναι φοβερές,.Δείτε τις αυτοπροσωπογραφίες των καλλιτεχνών, βλέποντας και ζωγραφίζοντας, αυτοζωγραφίζονται! Τώρα πού τα έμαθα όλα αυτά ;Αφού, έκανα πολλά κατ’ εμέ λάθη ,σκέφτηκα, έστω υστερότερα, να σπουδάσω! Τι με έκανε άλλον άνθρωπο ;Η Τέχνη ! 

Τώρα που γύρισα στον τόπο μου και τον βρήκα όπως τον άφησα και χειρότερα , σκεφτείτε την πρώτη εικόνα:η μητέρα μου ,μοίραζε διαφημιστικά χαρτιά πολυκαταστήματος και την πήραμε από το δρόμο! 

Ο πατέρας μου,περιποιείται έναν ηλικιωμένο, εκτός από τους δικούς του γονείς.Πού είσαι Ελλάδα ,που έδειχνες πως θα γινόσουν μεγ-άλλη! 

Σας κούρασα; Ίσως. Ξαναδιαβάστε με ,να δείτε που δεν τα συλλάβατε όλα. Δεν υποτιμώ τη νοημοσύνη σας ,απεναντίας! Κάποτε, υπήρχε η φευγαλέα ματιά. Τώρα τίποτα δε πάει χαμένο , αείμνηστε Μανώλη Ρασούλη ,στη χαμένη σου ζωή, 

τ’ όνειρό σου ανασταίνω

και το κάθε σου "γιατί". 

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά 

Εκπαιδευτικός, συγγραφέας, κριτικός

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΑΒΡΙΛΑΚΗ "ΑΤΙΤΛΟ"

Απ΄ το μηδέν αναδύθηκες
κι απ΄ ένα τίποτα έγινες κάτι.

Την είδες, την ανακάλυψες
του κόσμου την απάτη.

Μικρό σε θέλαν και ισχνό
και στο μυαλό....
σακάτη...

Ώσπου στους ώμους φόρεσες φτερά,
το νου σου όρισες
δικό σου εργάτη!

Φωτογραφία: Γαβριλάκη Κατερίνα - σόλο χορός με αλυσίδα πριν από χρόνια

ΗΛΙΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ "Η Επιστήμη και οι αρνητές του εμβολίου "

 «Η επιστήμη είναι πολύ περισσότερο τρόπος σκέψης παρά πεδίο γνώσης», (Καρλ Σαγκάν)

Στην αναγκαιότητα και αποτελεσματικότητα του εμβολίου δεν αναμετράται μόνο η Επιστήμη με τον Covid 19, αλλά και η Γνώση με τις προκαταλήψεις και τις φοβίες των ανθρώπων.

Στα «μαρμαρένια αλώνια» της ζωής και του θανάτου η Επιστήμη ως γνώση είναι το αναμφισβήτητο όπλο του ανθρώπου απέναντι στη νομοτέλεια – πραγματικότητα του θανάτου. Έτσι συνέβαινε πάντοτε. Ο πρωτόγονος βελτίωσε τους όρους της υλικής του διαβίωσης με τη χρήση των εργαλείων που υπήρξαν τα πρώτα προϊόντα – επιτεύγματα της σκέψης – γνώσης του.

Έκτοτε ο άνθρωπος βαδίζει με πιο σταθερό βηματισμό, αφού σιγά – σιγά κερδίζει τις μάχες με το άγνωστο και αποκτά αυτοπεποίθηση. Κυριαρχεί απόλυτα με τη δύναμη της γνώσης έναντι όλων των άλλων έμβιων όντων και δημιουργεί πολιτισμό. Ένας πολιτισμός που αποτελεί τη δόξα της ανθρώπινης σκέψης. Κι αυτό γιατί πολιτισμός σημαίνει τη συσσωρευμένη γνώση που επιφέρει άλλοτε αργές κι άλλοτε βίαιες ανακατατάξεις στα στερεότυπα του παρελθόντος, καθώς συμβάλλει στο θρυμματισμό πολλών αυτονόητων.

Η δύναμη της Γνώσης

Ωστόσο πολλές φορές η ίδια η Γνώση – ως απόρροια ενός διαφορετικού τρόπου σκέψης – προκαλεί σε πολλούς φόβο, δυσπιστία και προβληματισμό τόσο για την ορθότητα όσο και την αποτελεσματικότητά της. Η εκτύπωση σε τρισδιάστατο (3D) εκτυπωτή μιας τέλειας ανθρώπινης καρδιάς, η αναδημιουργία σε υπερυπολογιστές της ιστορίας του σύμπαντος, το σωματίδιο του Θεού είναι μερικά από τα επιστημονικά επιτεύγματα που αναδεικνύουν το μεγαλείο και τη δύναμη του Homo Sapiens. Ο Harari μιλά πλέον για τον Homo deus, που τείνει να αποκτά μία θεϊκή δύναμη σε έναν ατελή κόσμο…

Αυτήν την φασματική, όμως, παντοδυναμία του ανθρώπου, λόγω της Επιστήμης, γκρέμισε ο κορονοϊός που υπενθύμισε στο ανθρώπινο γένος τα παραδοσιακά αυτονόητα, δηλαδή τη μικρότητα και την περατότητά του. Υπενθύμισε, επίσης, στην ανθρώπινη οίηση πως υπάρχουν και κάποια όρια που η υπέρβασή τους συνιστά Ύβρη με ό,τι αυτό συνεπάγεται σύμφωνα με τον συμπαντικό νόμο: Ύβρις – Άτη – Νέμεσις – Τίσις… συντριβή… κάθαρσις.

Και επειδή σήμερα ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τα νερά της Στύγας (του ποταμού του Άδη) για να αποκτήσει την αθανασία με το βούτηγμα σε αυτά, προσπαθεί με την Επιστήμη να μείνει όρθιος απέναντι στην επέλαση του αόρατου εχθρού, του κορονοϊού. Το εμβόλιο φαίνεται να είναι μία πρώτη νίκη στον αγώνα του ανθρώπου και της Επιστήμης ενάντια σε έναν ιό που παρέλυσε την παγκόσμια οικονομία κι έσπειρε το φόβο σε όλον τον κόσμο.

Η Επιστήμη – ως συλλογικό προϊόν – κατόρθωσε σε σύντομο χρόνο (σε σύγκριση με το παρελθόν) να βρεί το αντίδοτο στα θανάσιμα πλήγματα του κορονοϊού. Κι αυτό γιατί σύμφωνα και με τον Γάλλο ψυχολόγο: «Η Τέχνη είναι εγώ. Η επιστήμη είναι εμείς», (Claude Bernard).

Οι αρνητές του εμβολίου

Ωστόσο, αυτό το επίτευγμα της επιστημονικής κοινότητας αμφισβητείται από τους αρνητές του εμβολίου και προκαλεί προβληματισμό τόσο στην πολιτική εξουσία όσο και σε πολλούς κύκλους των επιστημόνων. Οι παραδοσιακοί αρνητές των πάντων, οι θιασώτες του σκεπτικισμού, οι μηδενιστές, οι συνωμοσιολόγοι και οι εργολάβοι της καταστροφής ανθίστανται κι επικρίνουν σφοδρά τόσο τη σκοπιμότητα όσο και την αποτελεσματικότητα του εμβολίου. Παντού διαβλέπουν οικονομικά συμφέροντα και υποχθόνια σχέδια για την ποδηγέτηση της ανθρώπινης σκέψης στο όνομα δήθεν της σωματικής του υγείας.

Οι ίδιοι κύκλοι επαναφέρουν στο προσκήνιο την άποψη πως το δίλημμα που τίθεται από τους πολιτικούς και τους σύγχρονους ένοικους της Οργουελικής κοινωνίας είναι ένας ηθικός εκβιασμός «Ασφάλεια ή Ελευθερία». Γι’ αυτούς το «Υπουργείο Αλήθειας» του «1984» εξακολουθεί μέχρι και σήμερα μέσω του φόβου να διαμορφώνει τις ανθρώπινες συνειδήσεις. Πιστεύουν, δηλαδή, πως ο σύγχρονος άνθρωπος στο όνομα της επιβίωσής του παραχωρεί την ελευθερία σκέψης και κατ’ ακολουθίας το αυτεξούσιό του στους ηγέτες του.

Κάποια επιχειρήματά τους έχουν μία λογική βάση. Δεν μπορούμε στο όνομα μιας ιδεολογικής διαφωνίας να απορρίπτουμε συλλήβδην τις θέσεις τους. Το πρόβλημα είναι πως οι αρνητές δεν αντιπροτείνουν τίποτα στον τρόπο αντιμετώπισης του κορονοϊού. Κατηγορούν τους άλλους πως επενδύουν στο φόβο των ανθρώπων για να θησαυρίσουν οι φαρμακευτικές εταιρείες, αλλά και οι ίδιοι στον φόβο επενδύουν όταν διογκώνουν τις παρενέργειες του εμβολίου.

Το δίλημμα

Το πρόβλημα, λοιπόν, του εμβολίου από καθαρά ιατρικό και επιστημονικό αναδεικνύεται σε πρόβλημα πολιτικό, ιδεολογικό, κοινωνικό, ηθικό… Μία ιχνηλάτηση της ηλικίας, της πολιτικής ταυτότητας, της κοινωνικής καταγωγής και της μόρφωσης των αρνητών των εμβολίων θα βοηθούσε πολύ στην κατανόηση των επιχειρημάτων τους. Η αλήθεια είναι πάντα πολυεδρική και πρέπει να φωτίζονται όλες οι πλευρές της. Ο χρόνος – αδέκαστος κριτής – θα δικαιώσει τους υπέρμαχους ή τους αρνητές του εμβολίου.

Η ζωή μας, όμως, είναι μία και σύντομη. Σε ποιον να την εμπιστευτούμε; Να συμβιβαστούμε με την πραγματικότητα, όπως επιτάσσει ο Μένανδρος «Ζώμεν γαρ ου ως θέλομεν, αλλ’ ως δυνάμεθα» ή να διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο σύμφωνα και με τη θέση του Πλούταρχου:

«Μέτρον βίου το καλόν, ου το του χρόνου μήκος»

https://iliasgiannakopoulos.blogspot.com/

ΑΝΝΑ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ ΤΣΙΟΥΛΠΑ "O κόσμος"

Τρία ρήματα, τρεις λέξεις!
Αναζητώ, διαπιστώνω, ελπίζω.
Ήθελα να σταθώ στο τρίτο,
μα είναι μόνο μια αισιόδοξη κατάληξη!
Γι αυτό ,αναζητώ την έλλειψη
ως αιτία των κακών, ως ενοχή
της απομόνωσης του εγκλεισμού
των πολλαπλών δογμάτων.
Αναζητώ την αρετή ως δηλωτική
της αγάπης, ως ουσιώδη αιτία
ύπαρξης και συνύπαρξης,
ως κατανόηση και αντίληψη
των ανθρωπίνων
και διαπιστώνω,
ότι ο φόβος των πραγμάτων
βασανίζει το νου,
που μας οδηγεί χάριν διαφυγής
στη συνταύτιση
ότι ο κόσμος είμαστε εμείς!
Και ελπίζω!

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά

Φιλόλογος,συγγραφέας,ποιήτρια,κριτικός

΄Ενα μήνυμα από τους HARMONIZE (Κύπρος).

Καλησπέρα!

Ελπίζoυμε να σας βρίσκουμε όλους καλά! Το 2020 ήταν μια δύσκολη χρονιά για όλους!

Βρήκαμε την ευκαιρία να κάνουμε μια αναδρομή για το 2020 καθώς είμαστε και εμείς μια από τις μπάντες που κυκλοφόρησαν άλμπουμ αυτή τη δύσκολη περίοδο.

Οι Harmonize πέρασαν δύσκολες μέρες μέχρι την έκδοση του πρώτου άλμπουμ λόγω των παλαιότερων μελών. Το 2020 όμως ήταν μια πολύ σημαντική χρονιά για την μπάντα μας καθώς τα νέα μέλη έδεσαν με την υπόλοιπη ομάδα, και ακολούθησε η πιο παραγωγική χρονιά για εμάς.

Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε και πέρασε από τις διαδικασίες που έπρεπε για να εκδοθεί.

Μαζί με το άλμπουμ εκδώσαμε επίσης αρκετό υλικό. 2 Video Clips και 3 Lyric videos με κομμάτια από το άλμπουμ.

Δημιουργήσαμε ιστοσελίδα στην οποία έχουμε όλες τις πληροφορίες που χρειάζεται να ξέρει κανείς για εμάς, καθώς και μπορεί να προμηθευτεί επίσης το νέο μας άλμπουμ και άλλα merch. (www.harmonizeofficial.com)

Έχουμε συνεργαστεί με πολλά αξιόλογα άτομα για την κυκλοφορία του Warrior in the Night. Ευχαριστούμε πολύ τον Αντρέα Παράσχο των Blynd για την συνεργασία στο τραγούδι "Tonight" τον Σοφιανό Χαραλαμπίδη και τον Κυριάκο Λορέντζο για την παραγωγή, τον Γιάννη Νάκο - Remedy Art Design για τα Artworks,τον Φοίβο Παπαδόπουλο της Pitch Black Records για την βοήθεια που μας πρόσφεραν, την Grand Sounds PR, την αγαπημένη ομάδα της Μάριαν Νικολάου τους Angels PR, την Powercord Music για το management της όλης διαδικασίας και όλα τα περιοδικά και sites για τα άρθρα, reviews και συνεντεύξεις!

Εκτός από το self released άλμπουμ συμμετείχαμε και στον διαγωνισμό των Blind Guardian "The Imaginations Song Contest" με το Another Holy War! Η εμπειρία του να μπούμε στο στούντιο για κάτι τέτοιο μας έδωσε ένα boost στο να προχωρήσουμε και με τις συνθέσεις του 2ου μας άλμπουμ οι οποίες προχωρούν πολύ γρήγορα και είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι και ανυπομονούμε να δούμε της εξέλιξη τους.

Μαζί με τα νέα τραγούδια προχωράμε και με το γράψιμο του μυθιστορήματος μας το οποίο αποτελεί το concept των Harmonize.

Τέλος θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους εσάς που μας στηρίζετε! Είναι πολύ σημαντική η αίσθηση της υποστήριξης του κόσμου για εμάς.

Ελπίζουμε σε ένα πολύ καλύτερο 2021, χωρίς πανδημίες ή πολέμους αλλά με ειρήνη, υγεία, αγάπη, Metal μουσική, συναυλίες και φεστιβάλς!

HARMONIZE Family

Γιώργος Κωνσταντίνου

Σώζος Μιχαήλ

Παναγιώτης Τακκίδης

Λαμπρος Απουσιάνας

Χάρης Περατίκας

Νικολίνα Παπαναστασίου

Αρσένιος Αγησιλάου

Γιώργος Κυριακίδης

WARRIOR IN THE NIGHT – OFFICIAL VIDEO

https://www.youtube.com/watch?v=Z2mOojGM-pM

https://www.harmonizeofficial.com/

https://www.facebook.com/harmonizeofficialpage

https://www.instagram.com/harmonize_band/

https://twitter.com/HarmonizeBand

https://www.youtube.com/channel/UC1SCa9PmUJrFtafwkFx2rfw/videos

https://music.apple.com/us/artist/harmonize/1527185218?at=1l3vwYf

https://www.amazon.com/Warrior-Night-Harmonize/dp/B08FM1B5TC/ref=sr_1_8?dchild=1&keywords=harmonize+warrior&qid=1600846014&sr=8-8

https://open.spotify.com/artist/4RpH27bUQdIZz3wdmcYTVv?si=YBGHo2rbQdmDirCmgVJsQQ

ΑΝΝΑ ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ ΤΣΙΟΥΛΠΑ "Τρία ποιήματα - αφιέρωμα στον ποιητή Κυριάκο Χαραλαμπίδη"

Στον Κυριάκο Χαραλαμπίδη!

Ανέθρεψες τους στίχους σου
κι έγινε η ποίησή σου κύμα,
που σήκωσε στη ράχη -πλοίο-
τους επιβάτες των συλλογών σου !
Και στου καιρού τις θύελλες,
άντεξες και αντέχεις
καθώς, με τέχνη ωφέλιμη,
δένεις την Πηνελόπη ,την Ελένη,
με την τύχη τούτων των γυναικών
του αδήλωτου πόνου ,του σκληρού μαρτυρίου,
ενώνοντας τη μοίρα τους, στη σκέπη του Θεού!
Ανέστησες τη μνήμη,
γιατί αδηφάγοι καιροί ,όλοι οι καιροί
απογυμνώνουν, κατασπαράζουν τον άνθρωπο,
γιατί πάντα ο κύκλος της ζωής
που εμπεριέχει τον φόβο ,την εκδίκηση,
τη φθορά και το θάνατο,
δημιουργεί έναν αγνοούμενο ,ένα χαμένο παιδί
έναν αδικοχαμένο πολεμιστή και μια χαροκαμένη μάνα!
Οι στίχοι σου είναι τα λόγια σου ,
γιοφύρι ,χίλιοι κόσμοι να διαβούν
και τα λόγια σου κραδασμός, που αναταράζει την ψυχή μου!

🌼  🌼

Στον ραψωδό ποιητή

Ο κόσμος τούτος ,ηθελημένα απολίτιστος,
κατάντησε στενός και άτιμος.
Στένεψαν οι διαστάσεις των λέξεων
οι οποίες δεν διαβάζονται ,δεν εκφράζονται
για τούτο και δεν αποτυπώνονται
και πέφτουν ανερμήνευτες στη χοάνη της παγκοσμιοποίησης .
Τι απελπισία! Πόσο να προχωρήσεις στο σκοτάδι ,
πόσο να ψάξεις να τις ανακαλύψεις
και να τις δέσεις σφιχτά με τις δικές σου!
Η ποίησή σου ,το τελευταίο πράσινο φύλλο ,
αντιστέκεται στο φύσημα του αγέρα
κι αυτή η αντίσταση είναι
που της προσδίδει αξία ανεκτίμητη ,
υπόσταση αναλλοίωτη ,στη βάρβαρη εποχή μας.
Κυριάκο Χαραλαμπίδη, με την υπομονή σου
και την εκ βαθέων φωνή σου ,
σπέρνεις και αρδεύεις, ευτυχώς,
το άνυδρο και, για τούτο, γυμνό έδαφος,
όπου θα μεστώσουν οι διαλεχτοί καρποί των κόπων σου.
Αναίτια τρέχουν στη λεωφόρο της ανάπτυξης κι εκείνοι,
που τάχα θα έσωζαν τη χώρα μας και τον πολιτισμό μας !
Εμείς ,όσοι τυχεροί ,εμπνεόμενοι από την « άλω»
της επιμονής σου , ακολουθούμε !

🌼  🌼

Τ’ αχνάρια σου

Των βαθυστόχαστων αχνάρια, άσβηστα στους αιώνες
πώς προβαίνουν στο διάβα σου ,σα να σε ψάχνουν!
Είναι τότε, που εγκαταλείπεις τις συνήθειες, τις μακρόχρονες,
που είναι από μόνες τους κακές ,γι’ αυτό συχνά προδοτικές
τότε, που, σε συμβούλιο εποπτικό ,ο νους κερδίζει την καρδιά,
ανομολόγητη αίσθηση ευγενικού αισθήματος!
Υπέρτατος σκοπός και θείος του εμπνευσμένου ποιητή,
πολίτη ευυπόληπτου ,νομοταγή ,η ποίηση
ως εύρημα ανεκτίμητο ,πολύτιμο ,μεγάλο.
Αυτά τ ’αχνάρια ,απόδειξη αυθεντική ,
εξαιρετικά ασυνήθιστης επιμονής, ,ακολουθείς εσύ,
που είδες και σεβάστηκες την μακρινή πορεία!


Ποιητικό αφιέρωμα στον ποιητή Κυριάκο Χαραλαμπίδη, ο οποίος, μέσω της ποίησης, μας οδηγεί στο φως!

Από το βιβλίο «ΕΠΙΒΑΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ»
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Φιλόλογος,συγγραφέας-ποιήτρια,κριτικός
Αλεξανδρούπολη

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ "ΞΕΦΥΛΛΙΣΜΑ ΖΩΗΣ"

Παιχνιδιάρα η βροχή,
σιγοψιθύριζε τα ερωτόλογά της
στη μάγισσα νύχτα
και τ’ αδέσποτο τ’ ανέμι,
αλήτευε με γλυκοσφυρίγματα
σε φυλλωσιές και σοκάκια.
Και στάθηκα πίσω απ’ το τζάμι,
έμπλεος της θωριάς και της σκιάς σου,
ταξιδευτής στη θύμησή σου
και νοσταλγικά ατένισα
το κρυφομιλητό και την παράκληση
των μελαγχολικών σου ματιών.
Και αφέθηκα στην ιερή άβυσσο
της πεθυμιάς και της λαχτάρας,
ανάμνηση να σε κρατήσω
καθώς ερχόσουν απ΄το βάθος του χρόνου
πρωτάκουστο αντιφώνημα,
σαγήνεμα και κάλεσμα χαράς.
Ξημέρωνε μ’ έναν ζωγράφο ήλιο,
να κοκκινίζει στο σύδεντρο της αυλής
τ’ απόβροχου τις δροσοσταλιές.
Και στεκόμουν ακόμη εκεί,
λυράρης στο φέγγισμα της αυγής
και της αγάπης τραγουδιστής.
Άπλωνε φτερά ζωής ο νους,
σμίλευε καρτέρεμα η ψυχή,
τα δυο σου μάτια η ανατολή.
Κι όλο να ξεφυλλίζω όνειρα
κι όλο στην ομορφιά σεργιάνι,
με της βροχής το γλυκομίλημα,
το παρακαλετό τ’ ανέμου
και του ήλιου το βλέμμα.

27-12-2020

Κατερίνα Ντούγκα - Κοτοπούλου "Αφιέρωμα στο Λογοτεχνικό και στο Εικαστικό της Εργο "

Βιογραφικό μου σημείωμα είναι τα εξοφλημένα γραμμάτια της ζωής μου, που την έζησα ελεύθερη και ασυμβίβαστη, τα ανύπαρκτα περιουσιακά μου στοιχεία, που δεν θα βάλουν τα παιδιά μου σε μπελάδες.Ο αγώνας μου για τα κοινωνικά δρώμενα, η αγάπη μου για την πατρίδα μου και τους ανθρώπους. Η βαθιά μου πίστη στον Θεό και τον ευχαριστώ γι' αυτό που είμαι.

Βιβλία της

"Καλοκαιρινή απόδραση"

"Ταξίδι χωρίς αποσκευές"

"Η συνάντηση των αγγέλων"

"Παράλληλη αγωνία"

"Ονειρική δολοφονία"

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΕΡΓΟ - ΒΙΒΛΙΑ 

Ταξίδι χωρίς αποσκευές (  1994) 

Κατερίνα Ντούγκα - Κοτοπούλου : Ταξίδι χωρίς αποσκευές

Εκδόσεις :Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.

Αθήνα 2003

Ημερομηνία Πρώτης Έκδοσης: 1994

Είδος : Διήγημα 

σ. 78

Σχήμα: 21χ14

Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο

ISBN: 978-960-208-499-1

Περίληψη:

Έγραφα ένα άρθρο για το "Ιατρικό Βήμα" σχετικά με την "Περιθανάτια εμπειρία", αυτή που αποκτάνε οι "κλινικά νεκροί" άρρωστοι και που ύστερα από λίγα λεπτά της ώρας ξαναγυρίζουν στη ζωή.

Με το άρθρο μου προσπαθούσα ν' αποδείξω πως αυτή οφείλεται σε παραισθήσεις, αποτέλεσμα έκκρισης ουσιών από τα εγκεφαλικά κύτταρα την ώρα ισχυρής δοκιμασίας του οργανισμού του ανθρώπου.

Εκείνες τις ημέρες έπεσα πάνω στο βιβλίο "Ταξίδι χωρίς αποσκευές" της Κατερίνας Ντούγκα-Κοτοπούλου. Από την ανάγνωση των πρώτων κιόλας σελίδων του σκέφτηκα: "Μπορεί να γίνει η περιθανάτια εμπειρία λογοτέχνημα;" Και να που είχε γίνει. Η Κατερίνα το πραγματοποίησε. Πήρε ένα μακάβριο, θα το 'λεγε κανείς θέμα, κι έπλεξε μια όμορφη δαντέλα με επιδεξιότητα και τρυφερότητα τέτοια, που μόνο γυναικεία χέρια θα μπορούσαν να πλέξουν.

Διαβάζοντας το βιβλίο της Κατερίνας πεθαίνεις και συ μαζί της και την ακολουθείς όπου σε πάει. Σαν τελειώνεις την ανάγνωση του, φεύγεις μαζί της στους ουρανούς, αφήνοντας τους "ζώντες, τους περιλειπομένους" κατά τον Απόστολο της Νεκρώσιμης Ακολουθίας, στον δικό τους, τον "απανδόκευτο" δρόμο. * Χρειάζεται μεγάλη ευαισθησία και περίσσια τόλμη για να χειριστείς ένα θέμα σαν το "Ταξίδι χωρίς αποσκευές". Είμαι βέβαιος πως το βιβλίο της Κατερίνας θα κατακτήσει κι από το ταξίδι του θα γυρίσει με αποσκευές και μάλιστα γεμάτες!

Νίκος Παπανικολάου

 Καλοκαιρινή απόδραση ( 1997)

Κατερίνα Ντούγκα - Κοτοπούλου : Καλοκαιρινή απόδραση

Εκδόσεις :Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.

Αριθμός Έκδοσης: 3, 1999

Ημερομηνία Πρώτης Έκδοσης: 1997, Αθήνα

Είδος :Μυθιστόρημα 

σ. 220

Σχήμα: 21χ14

Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο

ISBN: 978-960-208-549-3

Περίληψη:

Πόσο μπορεί να διαρκέσει μια απόλαυση με άδεια, ένας έρωτας κρυφός και παράνομος, μια ιστορία αγάπης κλεισμένη σε μια παρένθεση ή πλαισιωμένη από μια βίαιη ή μονόπλευρη χάραξη συνόρων;

Οι μονόλογοι που εγείρονται και που ακούγονται μέσα σ' αυτά τα κομματισμένα και θρυμματισμένα μέρη μιας ζωής χωρισμένης μέσα σ' έναν καθρέφτη. Πόσο μπορούν να καλύψουν και να δικαιολογήσουν οι κουβέντες δύο γυναικών, δύο Βακχών, σε στιγμές που χαίρονται την προσωρινή φυγή στον Κιθαιρώνα της φυσικής ελευθερίας;

Ο λόγος της συγγραφέας είναι πιστός στη φύση και στις ανάγκες των ανθρώπινων χαρακτήρων της, που κυρίως αισθάνονται πιο πολύ από όσο θα περίμενε κανείς, πράγμα ασύνηθες για την εποχή μας.

(Γιώργος Γιάνναρης, καθηγητής Πανεπιστημίου)

Η συνάντηση των αγγέλων (2001)

Κατερίνα Ντούγκα - Κοτοπούλου : Η συνάντηση των αγγέλων

Εκδόσεις :Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.

Ημερομηνία Πρώτης Έκδοσης:  2001,Αθήνα

Είδος :Μυθιστόρημα 

σ. 413

Σχήμα: 21χ13

Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο

ISBN: 978-960-208-671-1

Περίληψη:

Ένα οδοιπορικό στα δύσβατα μονοπάτια της ψυχής της Μυρτώς, εκεί που καμιά ηλιαχτίδα δεν κατάφερε να εισχωρήσει ή δεν άφησε το πέρασμα της.

Ένα ερωτικό πάθος, που καιροφυλακτούσε χρόνια, σαρώνει χωρίς οίκτο μια μεγάλη φιλία και το ανελέητο κυνήγι του παρελθόντος την οδηγεί στην απέναντι όχθη.

"... Η Μυρτώ χάθηκε κρυμμένη σ' ένα σύννεφο, με τα χέρια γεμάτα αστέρια. Κι εκεί, στο βάθος του ορίζοντα, πίσω από τ' ολόγιομο φεγγάρι βλέπει τα τεράστια μπλε μάτια της Ελένης να την καλωσορίζουν".

Παράλληλη αγωνία (2006)

Κατερίνα Ντούγκα - Κοτοπούλου:Παράλληλη αγωνία

Εκδόσεις :Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.

Αριθμός Έκδοσης: 1 , 2006

Είδος : Μυθιστόρημα 

σ. 156

Σχήμα: 21χ14

Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο

ISBN: 978-960-208-745-9

Περίληψη:

Η γραφή του βιβλίου έχει μια μουσική υφή γεμάτη συναισθηματισμό στην έκφραση της χαράς ή του πόνου, με μια φυσική πειστικότητα που παρασύρει και υποβάλλει τον αναγνώστη να νιώσει και να σκεφτεί όλες τις αξίες, ιδεολογικές, κοινωνικές, ηθικές και αισθητικές. Η ηρωίδα βρίσκεται μπροστά στην αναπάντεχη και βίαιη ανατροπή της ζωής της. Η δύναμη της σιγουριάς του παρελθόντος εκμηδενίζεται. Ο φόβος απογυμνώνει την ψυχή της με την αμεσότητα του κινδύνου. Το νεαρό παιδί της είναι στο μεταίχμιο μεταξύ ζωής και θανάτου και η ίδια καλείται να πάρει μια μεγάλη απόφαση. Ο αναγνώστης βρίσκει τον δρόμο της καρδιάς αντιμέτωπος με μια ενότητα ελπίδας, προσδοκίας, θάρρους και ευθύνης απέναντι στο κοινωνικό χρέος, μέσα στη μεταφυσική διάσταση η οποία ολοκληρώνεται στο τέλος του. Άραγε το τέλος πάντα οριοθετεί μιαν αρχή;

Ονειρική δολοφονία

Κατερίνα Ντούγκα - Κοτοπούλου : Ονειρική δολοφονία

Εκδόσεις :Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.

Ημερομηνία Εκδοσης : 2014

Σίδος : Νουβέλα 

σ. 64

Σχήμα: 21χ14

Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο

ISBN: 978-960-208-879-1

Περίληψη:

"Η συγγραφεύς ξέρει να στήνει ένα θέμα. Που το πραγματεύεται με ρεαλισμό και ζωντάνια. Το επενδύει έντεχνα, ευφάνταστα, χιουμοριστικά, μέσα από δυνατές περιγραφές, υπηρετώντας την αλήθεια, σε μια ζωή αναλλοίωτα πνιγηρή στη ζοφερή καθημερινότητά της. Η ηρωίδα, που αισθάνεται ανία, πιεζόμενη ανάμεσα στις απιστίες του φίλου της και στις κοινωνικές συμβάσεις, καταφεύγοντας σε φαντασιώσεις και παραισθήσεις κάποτε, γίνεται συμπαθής σ' αυτή την Ονειρική δολοφονία"

https://biblionet.gr/

ΚΡΙΤΙΚΗ 

Κατερίνα Ντούγκα-Κοτοπούλου: Από την ψυχή στο χαρτί

Της Guadalupe Flores Liera

Σιωπηλά, σταθερά, εδώ και πολλά χρόνια η Κατερίνα Ντούγκα-Κοτοπούλου δημιουργεί ένα αξιοσημείωτο λογοτεχνικό έργο που αποτελείται από πέντε μυθιστορήματα, με πολλές επανεκδόσεις το κάθε ένα, και σχεδόν καμία αναφορά στις σελίδες εντύπων βιβλιοκριτικής. Ένα έργο που εστιάζεται στη καθημερινή ζωή, η οποία, όπως πολύ εύστοχα αποδεικνύει η συγγραφέας, μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από απλή και πεζή, γιατί είναι ο μοναδικός στίβος όπου υπάρχει για ν’ αναμετριέται ο άνθρωπος με την μοίρα του.

Τελευταία έπεσαν στα χέρια μου δυο από τα βιβλία της ?Καλοκαιρινή απόδραση και Ταξίδι χωρίς αποσκευές?, που διάβασα με πολύ ενδιαφέρον αν και δεν γνώριζα τίποτα για την συγγραφέα, αλλά με διάθεση να ανακαλύψω «την ταυτότητα που βρίσκεται στα βιβλία που γράφει». Και διαπίστωσα ότι το ένα βιβλίο φωτίζει το άλλο και μεταχειρίζεται γενναία θέματα λεπτά που αφορούν την ύπαρξη, τις προσωπικές επιλογές, την ηθική, τη σεξουαλικότητα, τη μητρότητα, τις ανθρώπινες σχέσεις, τις κοινωνικές αξίες, την επίπονη αναζήτηση ενός προσωπικού κώδικα δεοντολογίας με γλώσσα απλή και λόγια σταράτα.

Άνθρωποι καθημερινοί, ζωές συνηθισμένες, εμπειρίες κοινές, μέρη γνωστά, σπίτια αναγνωρίσιμα, διαβαίνουν στις σελίδες της? πρόσωπα που δεν συναπαντούμε εύκολα ως πρωταγωνιστές ενός μυθιστορήματος, γιατί βιώνουμε την καθημερινότητα με αυτούς τους αγνώστους να περπατάνε δίπλα μας, χωρίς να τύχουν τις περισσότερες φορές μιας δικής μας ματιάς. Μόνο η οικονομική κρίση έφερε στην επιφάνεια τους «συνηθισμένους ανθρώπους» ?κι αυτό πια τείνει να γίνει μόδα. Μόνο που η Κατερίνα ασχολείται εδώ και χρόνια με αυτούς.

Η απλότητα με την οποία χειρίζεται τα θέματα της η συγγραφέας είναι μόνο επιφανειακή, γιατί τίποτα δεν είναι πιο περίπλοκο από τις ανθρώπινες σχέσεις, τίποτα δεν είναι πιο δύσκολο από το να μιλάς για τον έρωτα, τη ζωή και τον θάνατο. Και η Ντούγκα-Κοτοπούλου επιλέγει να αφηγείται χωρίς περιττές διακοσμήσεις, παίζοντας μόνο με τις παλινδρομήσεις της μνήμης, αλλά και πάλι χωρίς την πρόθεση να αιχμαλωτίσει τον αναγνώστη με τερτίπια και εφέ, που και αυτά πια τείνουν να γίνουν μόδα. Τον αιχμαλωτίζει όμως ξεγυμνώνοντας την ψυχή της και παίρνοντας θέση υπεύθυνα μπροστά στην κοινωνία της οποίας αποτελεί μέρος, θέτοντας δύσκολες ερωτήσεις που πολλοί αφήνουν αναπάντητες για ολόκληρη τη ζωή τους.

Κλείνοντας τα βιβλία της μένει η εντύπωση ότι συμμετείχε κανείς σε μια εκμυστήρευση, ότι ένας συνηθισμένος άνθρωπος ξεσκέπασε με παρρησία τα όνειρα, τους φόβους και τις χαρές που μοιραζόμαστε μόνο με τα πιο κοντινά μας πρόσωπα ή με κανέναν. Δεν έχει σημασία αν συμφωνούμε ή όχι με ορισμένες απόψεις, σημασία έχει ότι η συγγραφέας παίρνει θέση και αναπτύσσει τα επιχειρήματά της.

Στην Καλοκαιρινή απόδραση μια γυναικοπαρέα αποφασίζει να κάνει διακοπές χωρίς συντρόφους ή συζύγους. Με προορισμό κάποιο ελληνικό νησί, καταφθάνουν, είτε μόνες είτε με τα παιδιά τους, κάμποσες γυναίκες μιας συγκεκριμένες ηλικίας, από τα 35 μέχρι τα 55, που τις συνδέει η φιλία ή η συγγένεια. Άλλες ακόμα στην αναζήτηση του εαυτού τους, άλλες έχοντας κλείσει εκκρεμότητες με τον έρωτα ή με το παρελθόν τους? άλλες με ανοιχτούς λογαριασμούς σε προσωπικό επίπεδο? άλλες έτοιμες για κάτι καινούριο, άλλες για μια ανάπαυση μόνο. Όλες τους όμως σε αναζήτηση λίγων ημερών μακριά από τις καθημερινές έγνοιες, ψάχνοντας για μια παρένθεση που αποτελεί πρόκληση στους πειρασμούς γιατί υπάρχουν πάντοτε απωθημένα. Γυναίκες που αυτοπροσδιορίζονται ως «της γενιάς του Πολυτεχνείου», που έχουν επομένως βιώσει καθοριστικές αλλαγές στον κοινωνικό τομέα και που καλούνται να κάνουν τον απολογισμό των επιλογών τους μέσα σε αυτό το πλαίσιο.

Αυτό το βιβλίο φαίνεται να έχει γραφτεί στον απόηχο των κοινωνικών αλλαγών που έφερε στον τόπο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ την δεκαετία του '80, που αφορούσαν την κατάργηση πολλών πατροπαράδοτων εθίμων μέσω της νομοθεσίας. Μια δεκαετία μετά, αν και είναι νωρίς ακόμα για μια τέτοια ανακεφαλαίωση, τίποτα δεν μοιάζει να έχει αλλάξει στην κοινωνία. Και επειδή ακόμα και σήμερα η ποθητή πρόοδος στην καθημερινή ζωή οπισθοδρομεί, η Καλοκαιρινή απόδραση δεν έχει χάσει φρεσκάδα και τα κοινωνικά θέματα και οι προβληματισμοί που θίγει παραμένουν στην επικαιρότητα.

Η Αντιγόνη, η Ήρα, η Λυδία, η Ιφιγένεια, η Αφροδίτη, η Ισμήνη, η Αμαλία, η Ερατώ, η Δανάη εκπροσωπούν η καθεμία μια όψη ενός προβληματισμού: Ο ρόλος της γυναίκας σε έναν κόσμο που εξακολουθεί να βλέπει το γυναικείο φύλο ως κατώτερο ον και σχεδόν πάντα σε σύγκρουση με τον άνδρα, παρά στο πλευρό του. Με γενναιότητα, με γλώσσα καθημερινή και όχι πλαστή, αγοραία σε κάποιες περιπτώσεις, μέσα σε ένα περιβάλλον χαλαρότητας λόγω διακοπών και εμπιστοσύνης λόγω μακριάς φιλίας, η κάθε πρωταγωνίστρια ανοίγει την καρδιά της με την σειρά και εκφράζεται χωρίς περιστροφές αγγίζοντας από ένα περίπλοκο κεφάλαιο της καθημερινότητας: Ο έγγαμος και ο άγαμος βίος, η μητρότητα, η μοιχεία, η παρθενιά, η συζυγική απογοήτευση ή η ευτυχία, η προδοσία, η μοναξιά μέσα στον γάμο, η χηρεία, η επιτυχής επαγγελματική ζωή σε αντίθεση με την άστατη αναζήτηση του έρωτα, το διαζύγιο, η ανεξαρτησία.. Γυναίκες που πήραν λάθος τη ζωή τους οι περισσότερες γιατί πήγαν σε μια σχέση ζωής χωρίς να έχουν ωριμάσει και χωρίς να γνωρίσουν τι θέλουν, που ακολουθούν μια ηθική που τις κάνει να νιώθουν καταπατημένες.

Την Ήρα, με άλλο όνομα (Κατερίνα), με την ίδια όμως προσωπικότητα και με τα ίδια βιώματα, προφανώς το λογοτεχνικό άλλο εγώ της συγγραφέα, την συναντάμε ως αφηγήτρια στο πρώτο στη σειρά βιβλίο της Ντούγκα-Κοτοπούλου, Ταξίδι χωρίς αποσκευές, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1994 και έχει κάνει ως τώρα τέσσερις επανεκδόσεις.

Η «Κατερίνα», πρόσωπο μοναχικό, θρησκευόμενο, αφιερωμένο στην οικογένεια της και στην τέχνη, αφηγείται, σαν να επρόκειτο για ένα ακόμα ταξίδι, το τελευταίο και καθοριστικό στη ζωή του κάθε ανθρώπου: Το αντίο στη ζωή. Και το εκπληκτικό είναι ότι δεν πρόκειται για ένα τρομακτικό γεγονός, αλλά για μια μετάβαση σε άλλο στάδιο στο οποίο διαβαίνει ομαλά ?με φόβο στο άγνωστο, ναι, αλλά χωρίς αντιστάσεις? μονάχα όποιος δεν έχει αφήσει εκκρεμότητες με τον ίδιο τον εαυτό του και όποιος έχει ζήσει τη ζωή του κάνοντας ευσυνείδητα τις επιλογές του, όποιο και να είναι το κόστος, τίμια όμως και με βλέμμα καθαρό.

Αναμφισβήτητα, χρειάζεται μεγάλο θάρρος για να περιγράψει κανείς την αρρώστια και τον θάνατο του, κυρίως όταν πρόκειται για την προσωπική εξαφάνιση του, έστω και με τρόπο φανταστικό. Γιατί αυτό απαιτεί μια αναμέτρηση που η συγγραφέας τολμά και την κάνει αποδεικνύοντας πως όταν έχεις προχωρήσει παλεύοντας για να παραμείνεις πιστός στις αρχές σου μπορείς να αποχαιρετήσεις τούτο τον κόσμο ακόμα και με ένα χαμόγελο.

Και τα δυο βιβλία της Ντούγκα-Κοτοπούλου διαβάζονται με ενδιαφέρον. Πράγματι, στις σελίδες της συναντά κανείς μια ξεχωριστή γυναίκα και είναι βέβαιο πως, δίχως άλλο, ο αναγνώστης θα αναζητήσει τους άλλους τίτλους της.

[Κατερίνα Ντούγκα-Κοτοπούλου, Ταξίδι χωρίς αποσκευές, 4η έκδοση, εκδοτικός οίκος Ζαχαρόπουλος, Αθήνα, 2003, 78 σελ.]

[Κατερίνα Ντούγκα-Κοτοπούλου, Καλοκαιρινή απόδραση, 3η έκδοση, εκδοτικός οίκος Ζαχαρόπουλος, Αθήνα, 1999, 220 σελ.]

https://www.amna.gr/

ΤΟ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ  ΕΡΓΟ 

Γεννήθηκε στη Φλώρινα και κατοικεί στο Π. Φάληρο Αττικής. Σπούδασε για τρία χρόνια Βυζαντινή Αγιογραφία και Τοιχογραφία με δασκάλους τον Λάζαρο Κωνσταντινίδη και τον Γιώργο Καρποδίνη και ζωγραφική με τον Αντώνη Κουρτικάκη στο Ελληνικό Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού, στην αίθουσα Μπουζιάνη και σε άλλα εργαστήρια τέχνης. Επί τέσσερα χρόνια παρακολούθησε στη Σχολή Καλών Τεχνών, μαθήματα Αγιογραφίας με δάσκαλο τον Κώστα Ξινόπουλο, καθώς και ζωγραφική. Σπούδασε στυλίστρια και Ιστορία Ενδυματολογίας για τέσσερα χρόνια και εργάστηκε σαν Εκπαιδεύτρια σε Ιδιωτική Σχολή. Έχει κάνει αρκετές ατομικές εκθέσεις.

Είναι μέλος του Συλλόγου Εικαστικών Καλλιτεχνών Ελλάδος "Ο ΑΠΕΛΛΗΣ", διετέλεσε Πρόεδρος του Πειθαρχικού Συμβουλίου (2007-2009). Έχει συμμετάσχει σε όλες τις ομαδικές εκθέσεις του Συλλόγου και έχει διακριθεί σε διαγωνισμούς αγιογραφίας.

Είναι συγγραφέας. Από τον Εκδοτικό Οίκο Ζαχαροπούλου έχουν εκδοθεί τέσσερα βιβλία της, «Ταξείδι χωρίς αποσκευές», βραβευμένο και έχει μεταφραστεί σε τρεις γλώσσες, «Η καλοκαιρινή απόδραση», «Η συνάντηση των Αγγέλων» και «Παράλληλη αγωνία» το οποίο βραβεύτηκε. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών και εκλεγμένο μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Ιδρυτικό μέλος του Αττικού Πνευματικού Ομίλου Γλυφάδας. 

https://www.apellis-art.gr/

Συνέντευξη της Κατερίνας Ντούγκα - Κοτοπούλου στη Μαντλίν

Πως αντιλαμβάνεστε αυτή την πανδημία,πως την βιώνετε? Ήταν ένα δυσάρεστο ξάφνιασμα. Μέσα στην προγραμματισμένη καθημερινότητα μας, ένας αόρατος εχθρός, βίαια και ύπουλα, εισέβαλε στην ζωή μας για να ανατρέψει τα δεδομένα μας σπέρνοντας τον τρόμο του θανάτου. Πως το βίωσα;. Μέσα στο μυαλό μου κυριαρχεί πάντα μια άναρχη σκέψη που διέπει τις κινήσεις και τις πράξεις μου. Έπρεπε πρωτίστως να πειθαρχήσω σ αυτή την παγκόσμια θανατική απειλή της ανθρωπότητας χωρίς φόβο για το επερχόμενο. Έβαλα σε μια ανασκοπική λειτουργία τη συνείδηση μου, με βαθυστόχαστη σκέψη, αναλογιζόμενη και την προσωπική μου ευθύνη για τα δεινά του περιβάλλοντος. Ολα είναι ανοιχτά στους διαδρόμους του μυαλού μου. Πορεύομαι αμφισβητώντας και πιστεύοντας τα πάντα με ένα αναπάντητο ερώτημα. Είμαστε πιόνια παγκόσμιων οικονομικών συμφερόντων ή είμαστε θύτες και θύματα ενός πλανήτη που δεν σεβαστήκαμε και μας εκδικείται; τι άλλο παίζεται με το σοκ που μας δημιούργησαν? είναι βιολογικός πόλεμος; Ας μη ξεχνάμε πως η πανδημία συμβαδίζει με την οικονομία και όταν βγούμε δε θα ξέρουμε το κόστος. Είναι καιρός να αναλογιστούμε τα επερχόμενα μετά το κατακλυσμιαίο αυτό γεγονός. Ποιο μήνυμα δηλώνει η »ψυχή» του πλανήτη,στο περιβάλλον? Πιθανόν ο πλανήτης ν αντέδρασε στην ασχήμια και την βραδεία ωρίμανση του ανθρώπινου είδους, θέλοντας να μας δώσει ένα μήνυμα πως δε του είμαστε απαραίτητοι, χωρίς γνώση και σεβασμό σε ότι μας περιβάλλει κι όταν, Θεού θέλοντος, όσοι γλυτώσουμε από το αόρατο τέρας κι επιστρέψουμε σ αυτό που θεωρούμε κανονικότητα ας συνειδητοποιήσουμε πως είμαστε φιλοξενούμενοι κι όχι κυρίαρχοι ενός περιβάλλοντος που μας χαρίστηκε απλόχερα απο “Εναν άγνωστο Θεό” σ ένα καταπληκτικό βιβλίο που έγραψε ο Τζον Στάινμπεκ . Έσωσε η τεχνολογική εξέλιξη της Ανθρωπότητας,τον κόσμο? Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Είναι δεδομένο, πως η τεχνολογική εξέλιξη διευκολύνοντας τον άνθρωπο να επιζήσει ανοίγει πληγές στο περιβάλλον. Ο αέρας, η γη, το νερό, η θάλασσα δέχονται βομβαρδισμούς αποβλήτων με αποτέλεσμα ενός μπούμερανγκ εναντίων μας. Ούτως ή άλλως, η επιστήμη καθορίζει την εξέλιξη μας σε όποια κατεύθυνση. Ας ελπίζουμε πως πανδημία είναι και θα περάσει με όποιο κόστος. Ζούμε μια θλιβερή περιπέτεια, εύχομαι να είναι προσωρινή και ωφέλιμη. ΅Ας σταθούμε με μεγάλη στωικότητα απέναντι στη μέγγενη της πανδημίας που ελπίζω να μη δραπέτευσε από κάποιο εργαστήριο ερευνών, κι επειδή όλοι ανεξέλεγκτα έχουμε γνώμη ας είμαστε φειδωλοί για τα δρώμενα, να σιωπήσουμε κι ας ακούσουμε αυτούς που έχουν την γνώση του αντικειμένου και κινούν τα νήματα της ανθρωπότητας, έστω κι αν δεν μάθουμε ποτέ την αλήθεια. Ας ικετεύσουμε τον παντοδύναμο Πλάστη για το ΈΛΕΟΣ του. Ο κλονισμός των ηθικοπνευματικών αξιών,δημιούργησε ένα απέραντο εσωτερικό κενό στον Άνθρωπο.Τι πιστεύετε πως »έπαιξε» ρόλο σ’ αυτό ? Πιστεύω πως ο κλονισμός επήλθε από τις προσωπικές μας ματαιοδοξίες, ανταγωνισμό και την αγωνία της εξουσίας με οποιοδήποτε αθέμιτο μέσο. Η προσπάθεια αναρρίχησης, χωρίς ηθικά όρια, στοχεύοντας στο χρήμα, την υπερκατανάλωση των ανούσιων αγαθών, συρρικνώνοντας την ανάγκη για εσωτερική πνευματική αναζήτηση αξιών και πληρότητας. Η αγωνία της εξωτερικής βιομηχανοποιημένης ομορφιάς, αδιαφορώντας για την εσωτερική μεταμόρφωση. Όλα τα παραπάνω, ας συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουν καμία αξία. Δεν μπορούν, αν δεν αλλάξουμε, να μας δώσουν το οξυγόνο που χρειαζόμαστε για να καλύψουμε το εσωτερικό μας κενό. Ζούμε σε μια διαρκή απομόνωση.Τι θα μπορούσε κατά την γνώμη σας,να μας ενώσει ? Δε νομίζω πως ζούμε σε διαρκή απομόνωση, τουλάχιστον εξωτερικά. Τη μόνη απομόνωση που αντιλαμβάνομαι είναι η ηλικιακή λόγω της οικογενειακής αποδόμησης και την χαλάρωση των ηθών, που αποδυναμώνει το συναίσθημα της αγαπησιάρικης επαφής και της ευθύνης του συνδετικού κρίκου της παραδοσιακής οικογένειας από την νέα γενιά και δεν πιστεύω πια πως μπορεί ν αλλάξει κάτι. Yποδούλωσε η επιδειξιομανία τον Άνθρωπο ? 

Αυτό που επιδίωκαν νομίζω πως το πέτυχαν, άρα χαίρονται την υποδούλωση τους χωρίς να την αντιλαμβάνονται γιατί είναι παγιδευμένοι στη χαρά της επίδειξης. Τι γεύση έχει η μοναξιά; Την ωραιότερη γεύση όταν υπάρχει εσωτερικό υπόβαθρο. Ακόμη κι όταν δεν είναι δική σου επιλογή αλλά επιβολή άλλων ανακαλύπτεις την υπέροχη γεύση της με χίλιους τρόπους, πράξεις και σκέψεις που ενεργοποιείς ανοίγοντας ένα παράθυρο στον κόσμο. Ευχαριστώ θερμά την Κα Κατερίνα Ντούγκα -Κοτοπούλου. Μαντλίν Κατερίνα Ντούγκα-Κοτοπούλου Ξεχωριστή προσωπικότητα,Εκλεκτή Κυρία των Γραμμάτων και των Τεχνών,με εντυπωσιακή προσφορά στον χώρο του Πολιτισμού μας.Λογοτέχνης,Εικαστικός,μέλος της κριτικής επιτροπής νέων μελών της Ε.Ε.Λ (κι όχι μόνο).Βιογραφικό της σημείωμα,είναι τα εξοφλημένα γραμμάτια της Ζωής της,που την έζησε ελεύθερη κι ασυμβίβαστη,τα ανύπαρκτα περιουσιακά της στοιχεία,που δεν θα βάλουν τα παιδιά της σε μπελάδες.Ισχυρό της στοιχείο,ο αγώνας της για τα κοινωνικά δρώμενα,η Αγάπη της για την πατρίδα της και τους Ανθρώπους.Η βαθιά πίστη της στον Θεό,τον οποίο ευχαριστεί γι αυτό που Είναι. Η διαστροφική της αγάπη για τα βιβλία,την έφεραν αντιμέτωπη,με χιλιάδες βιογραφικά σημειώματα,που ποτέ δεν κατάλαβε,γιατί γράφονται…και που την παραπέμπουν,σε αίτηση ευρέσεως εργασίας.Η βιολογική της ηλικία,δεν νομίζει πως αφορά κανέναν κι η βιοποριστική της ταυτότητα,δε προσθέτει στην Γνώση της τίποτα.Η ταυτότητα της βρίσκεται στα βιβλία που γράφει,καταθέτει κι εκθέτει στην κρίση μας. Αναμφισβήτητα λοιπόν,μια Δυναμική,Αποφασιστική,Αυτεξούσια,Αυτόνομη, προσωπικότητα στον χώρο του Πνεύματος,με καθαρό,καθηλωτικό Λόγο. Έργα της. »Καλοκαιρινή απόδραση» »Ταξίδι χωρίς αποσκευές» »Η συνάντηση των αγγέλων» »Παράλληλη αγωνία» εκδόσεων Σ.Ι Ζαχαρόπουλος.

Μαντλίν