Κι όλο γράφω και κανείς δεν είναι εδώ
Η πόλη κοιμάται μέσα στα έξοδα της /
Ενώ κάμποσοι φωτογράφοι αυτοκτονούν
στο κουραστικό δειλινό
Στην επόμενη στροφή
μια αφίσα σαν φόνισσα /
ένα παλιό εργοστάσιο
στον κεντρικό δρόμο
Και
κάθε του φεγγαριού να γιορτάζουν
οι αμαρτίες μου/
Να καίγονται σε πολλές
ίδιες φωτιές
Παλιοί οφειλέτες να φτιάχνουν
κύκλους
Να με σπρώχνουν σαν
επαναστάτη
με πικρό το στόμα
και ν' απομακρύνονται.
Δ. Δημητριάδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου