Θ. Ράλλης - Γυναίκα στη βρύση
Τις νύχτες που κοιμόμουν
κάτω απ' το φως των αστεριών
μικρό παιδί τα καλοκαίρια
πολύ τις λαχταρώ
Τότε που η ματιά του πατέρα
στον ουρανό γύρευε τη μεγάλη ¨Αρκτο
για να μας δείξει το ταξίδι της
κι ο δροσερός μαϊστρος της νύχτας
σκέπαζε τ' άγουρα πρόσωπά μας
στ' αλώνι
τότε που η μάνα τραγουδώντας το σούρουπο
κουβαλούσε στην πλάτη της
την κρυονεράτη στάμνα για να χορτάσει
τα διψασμένα στόματα
κι αντηχούσε η λαγκαδιά απ' το τραγούδι της
μ' ένα αηδόνι ανταγωνιστή
Τότε που μοιραζόμασταν τα ψίχουλα
με τα ταπεινά μυρμήγκια
κι ο ήλιος ζωγράφιζε στα μάγουλα
κόκκινα τριαντάφυλλα το δείλι
Χρόνια φτωχικά, ανέμελα, αληθινά
σαν το γάργαρο νερό της βρύσης!
Πόλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου