Τα ένστικτα της ζωής
περικυκλωμένα από τον σιωπηλό λυγμό
του χρέους βαριανασαίνουν.
Άδειες κορνίζες
οι καρδιές στον τοίχο
χρόνια τώρα περιμένουν.
Φεγγάρι από γυαλί
αντανακλά πάνω τους
όνειρα χαρές κι ανατριχίλες.
Ιστορίες περασμένες
ίχνη αλήθειας
σκεπασμένες
από την πάχνη του πρωινού.
Χέρια με νεύρα γυμνά
κρατούν σφιχτά
τις καρδιές που ξεριζώθηκαν
από τα χτυπήματα των ανέμων,
των μελαγχολικών και αφιλόξενων.
Ένστικτα ζωής
πνιγμένα στο αίμα
διαβαίνουν το χρόνο,
κι αγωνίζονται
για ν'αναστήσουν την ελπίδα
που κείτεται νεκρή κι ασάλευτη
στο λάκκο της απόγνωσης
του καθωσπρεπισμού.
Carpe.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου