ΜΑΡΙΑ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ " Κάθε που αργείς "

Ένα σινιάλο προσπερνά το σκοτάδι
σκοτάδι και θλίψη τρικλίζουν στους μεντεσέδες
καμία πόρτα δεν ανοίγει αν δεν έρθεις
τη διάρκεια αλώβητα κοιτούν
Να τιθασεύσουν
Να ταυτιστούν
δίπλα σου να βαδίσουν
Τα χείλη να μείνουν στεγνά από Αγάπη
αποζητώντας ένα ταξίδι
τον έρωτα να μεταλάβω
κι όλο φοβάμαι
Τι μπορώ
Αν μπορώ
τον παρελθοντικό χρόνο να εξημερώσω
Ωστόσο
χαμένη η ζωή δίχως σου
εξημερώνει ίσκιους
ταξιδεύει μαζί τους
τυφλή
ξένη
σε μια μόνο νύχτα
ζοφώδη νύχτα
σμιλεύει ανυπεράσπιστα τον ενεστώτα της απελπισίας
ισορροπεί στις χαραμάδες ενός ξεχασμένου θεού
μα δεν ακούς τις πληγωμένες σάρκες
μήτε τη λύσσα που ασελγεί στην αοριστία
Κάπως έτσι χάνομαι
Εκεί
Εδώ
όπου είσαι ,δίχως να είσαι
με λόγο κρυπτικό αποκρύπτομαι
στα γράμματα που συνομιλούν
κάθε που αργείς
κάθε που δεν έρχεσαι
σκόρπιοι ύφαλοι χωνεύουν φιλιά, αισθήσεις
οι λέξεις ασίγαστες
επιθυμίες
τριλογία αναρίθμητων κραυγών η κραυγή σου
Ονείρατα,
μνήμες
Μα Εσένα ξέπνοα σ' αγγίζω
στ' αλμυρά γράμματα ενός matador
που' μείναν φθαρμένα χρώματα Σ ένα καμβά του modigliani
σαν της ψυχής οι άδειες σελίδες ξεγλυστρούν
πάνω στα άγια σου δάχτυλα
κάθε που νυχτώνει
πριν τον ίσκιο σου χάσω ξανά
σ' ένα σινιάλο που θα προσπεράσει
με όσο θάρρος
όση τόλμη
Την Αγάπη ετούτη
Κάθε μου αργείς 

Maria Avgerinou

17/ 4/ 2018


Η φωτογραφία είναι από https://gr.pinterest.com/