ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΤΣΙΛΙΒΑΣ " Στου facebook το λευκό κενό βρίσκεται ο εαυτός μας "

Στου facebook το λευκό κενό βρίσκεται ο εαυτός μας

Γράφει ο Γιώργος Πατσιλίβας

Ένα κενό, λευκό κενό, υπάρχει στην καρδιά μας. Άλλες φορές είναι μικρό και άσπρο, άλλες πάλι μεγάλο και απλά κενό… Και πολλές φορές το εκφράζουμε στο λευκό κουτάκι του facebook. Γράφουμε ωραία λόγια δικά μας ή δανεισμένα, ποιήματα, σχόλια πολιτικά και αθλητικά, έξυπνες και ανόητες εκφράσεις, πάμπολλες εικόνες, που γεμίζουν αυτόν τον τοίχο το λευκό, που μόνο λευκός δεν είναι…

Με ψέματα πολλές φορές αλλά και μερικές αλήθειες, το κενό προσπαθούμε να καλύψουμε, με αγάπη που δεν δίνουμε, με γνώση που δεν έχουμε, την κακία μας να βγάλουμε, τραγούδια να ανεβάσουμε… Και like περιμένουμε, καρδούλες αρμενίζουν, όμορφα χαμόγελα, το κενό όμως δεν γεμίζουν… Έχουμε χαρά και πρόοδο; Ο φθόνος καιροφυλακτεί, μας αγνοούν επιδεικτικά… Στη λύπη και στην κακομοιριά ο έπαινος δίνεται απλόχερα και η στήριξη είναι επιφανειακή, όπως και στην πραγματική ζωή…

Κι αν κάποιος ρίξει διάλογο στο μπλέντερ του λευκού κενού, κιμαδοποίηση γίνεται μυαλού και ανθρώπου και το επιχείρημα πέφτει στα σκουπίδια του φανατισμού. Το λευκό κενό θα τον ποδοπατήσει, θα προσπαθήσει να τον κατασπαράξει. Στων προβάτων τη χώρα, οι λύκοι τα like πρώτα πατούν πριν να τον καταπιούν… Και η διαγραφή «φίλου», αυτό το κυνικό κουμπάκι που φουσκώνει την εγωπάθεια γερά κρατεί…

Φίλοι είμαστε εδώ, στου facebook το κενό το άσπρο, μα όταν ανταμώνουμε, δύο εχθροί γινόμαστε μες του λευκού το μαύρο…

Και η κάθε όμορφη ή άσχημη ντύνεται και στολίζεται για του facebook το κενό… Έτσι, το άχρωμο κενό της ζωής στις σέλφι αποκαθίσταται…

Υπάρχουν και οι γόηδες, οι λεβέντες του πληκτρολογίου, πέφτουλες και ερωτύλοι, που ξεφτιλίζουν το φύλο τους με το ροζ κενό τους, στέλνοντας πρόστυχες φωτογραφίες και λέξεις… γελάνε και οι πέτρες… πόσω μάλλον οι γυναίκες!

Κυκλοφορούν ανάμεσα στους διαδρόμους του λευκού κενού και αυτοί που εκθέτουν τα παιδιά τους σε πόζες και στημένα βιντεάκια, που τα βάζουν να λικνίζουν τα κορμάκια τους και σερβίρουν την καθημερινότητά τους στα αδηφάγα βλέμματα αυτών που γελάνε με το ψώνιο και τα απωθημένα τους, εκεί δεν είναι απλώς μεγάλο το κενό, ένα άπειρο χάος άγνοιας και ανευθυνότητας απλώνεται γκρι και σκοτεινό…

Σας παρακαλώ αφήστε στην άκρη τις αγνές ψυχές…

Επίσης, δεν μπορεί να μη γίνει λόγος στο χιούμορ, απαραίτητο συστατικό της οντότητας του ανθρώπου, εκεί που η προσφορά του λευκού κενού είναι ανεκτίμητη. Όσο ψάχνεις γελάς, κυριολεκτικά και μεταφορικά…

Υπάρχουν όμως και οι άλλοι… Με πνεύμα καθαρό, χορτασμένο από λάθη της ζωής και ανούσιες καταστάσεις, με λέξεις σεμνές και πνεύμα ηλιόφωτο, διδάσκουν ήθος και αρχές και ας τους αγνοούν οι μάζες, όπως στην κοινωνία, το γλείψιμο και η βλακεία προηγούνται… Δίνουν αξία στην άχρηστη του facebook ουσία, την οποία μετατρέπουν σε δάσος γεμάτο νόστιμους καρπούς που ο καθένας μπορεί να έρθει να δοκιμάσει και να τους καλλιεργήσει…

Η δύναμη του λευκού κενού, ισχύ χαρίζει και λογής μηνύματα αφήνει. Ο χαρακτήρας όμως όλων μας εδώ αποτυπώνεται… Το facebook ένας καθρέπτης είναι και μια μικρογραφία της αληθινής ζωής. Ναι, όσο και να χτυπιέται κάποιος ότι δεν ισχύει, τόσο αποκαλύπτεται! Εκείνος που ισχυρίζεται ότι δεν είναι αυτός μα μόνο χαβαλέ κάνει, τον βλέπουν όλοι καθαρά και ας μη θέλει να το παραδεχτεί! Κρύβεται όσο μπορεί, με πλαστό όνομα και φώτο, τα μάτια τα μισάνοιχτα δεν κρύβουν το κενό μήτε το ματαιόδοξο… Ψέματα δεν λέει αυτό το κάτοπτρο του λευκού κενού, που το γεμίζουμε καθημερινά για να μας λέει τη μοίρα μας, που αντικρίζουμε τη μορφή μας, αυτής που είμαστε και εκτός διαδικτύου. Όσο και να εθελοτυφλούμε!

Και για τους ξύπνιους που λένε βγες από το διαδίκτυο -ενώ οι ίδιοι δεν μένουν ούτε δευτερόλεπτο εκτός- με το επιχείρημα ότι το ίντερνετ φταίει για όλα, την πλάνη τους να την πουλάνε αλλού, ας κόψουν το ρεύμα σπίτι τους και ας σταθμεύσουν για πάντα το όχημα τους. Και την τηλεόραση που προσκυνούν ας την πετάξουν…

Δεν φταίει το facebook για το λευκό κενό, δεν φταίει το ρινγκ για τους μποξέρ, δεν φταίει η εκκλησία για τους παπάδες, δεν φταίει η κάλπη το κουτί, δεν φταίει η μπάλα που είναι στρογγυλή… Ο «φταίχτης» είναι ο χειριστής, υπεύθυνος ο χειροκροτητής, ο πρωταγωνιστής, ο υποστηρικτής, ο άνθρωπος, εσύ, εγώ, εμείς! Είμαστε η εικόνα της κοινωνίας μας της οικτρής αλλά και της τόσο θαυμαστής! Διότι το facebook απλώς αποτελεί μια προέκταση της φυσικής ζωής…

Τα δεσμά και τον χαλκά μόνοι μας πάμε και τον φοράμε…

Όλα είναι θέμα διαχείρισης και ισορροπίας. Το μέτρο και η λογική απουσιάζουν σε έναν ανήθικο και βίαιο κόσμο -εντός ή εκτός facebook… Η αγάπη για τον εαυτό μας και ο σεβασμός που λείπουν και στο φυσικό μας κόσμο… Αν το κενό του βίου μας το μοιραστούμε με κάποιον, τότε γλυκό και το λευκό κενό του facebook το μεγάλο! Ίσως τότε, της ψυχής μας το άδειο να το γεμίσουμε με πραγματική ζωή και φαντασία!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ https://lifonomy.wordpress.com/