Praia das maçãs, 1918
O Ζουζέ Μαλιόα (José Malhoa, 28 Απριλίου 1855 - 26 Οκτωβρίου 1933) ήταν Πορτογάλος ζωγράφος, ο οποίος γεννήθηκε στη Κάλντας ντα Ράινια στις 28 Απριλίου 1855 και πέθανε στο Φιγκουεϊρό ντους Βίνιους στις 26 Οκτωβρίου 1933.
Ο Μαλιόα, μαζί με το συμπατριώτη του ζωγράφο Κολουμπάνο Μπορντάλου Πινιέιρου (1857 – 1929), ήταν το κυρίαρχο όνομα της νατουραλιστικής σχολής ζωγραφικής στην Πορτογαλία κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα.
Τα χαρακτηριστικά των έργων του
Στα έργα του αποτυπώνει την κοινωνία της εποχής του σε ρωπογραφίες*, ενώ η θεματογραφία του επικεντρώνεται σε λαϊκές σκηνές, όπως στα δύο πιο διάσημα έργα του «Οι μπεκρήδες» (1907) και «Φάντου» (1910), όπου παρουσιάζει ένα οικείο περιβάλλον της πορτογαλικής λαϊκής μουσικής, του φάντου, με τον φαντίστα να αιχμαλωτίζει τους θαμώνες της ταβέρνας με το μελαγχολικό και θλιμμένο τραγούδι του.
Ανάμεσα σε άλλα έργα της ίδιας νατουραλιστικής τεχνοτροπίας περιλαμβάνονται τα «Νεαροί μουσικοί» (1831), «Ένα ξύρισμα» (1902), «Σιέστα» (1909, Ρίο ντε Τζανέιρο, Βραζιλία), «Ο ξυλοκόπος» (1923). Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά έργα του είναι και «Το εργαστήρι του καλλιτέχνη» (1893–1894, Σάο Πάουλο της Βραζιλίας), όπου απεικονίζει τον ζωγράφο στο εργαστήριό του με το γυμνό μοντέλο του.
Ο Μαλιόα, από καλλιτεχνική ιδεολογία, έμεινε πάντα πιστός στο νατουραλισμό των έργων του, αν και σε μερικούς από τους πίνακές του είναι εμφανείς κάποιες ιμπρεσιονιστικές επιρροές, όπως στο «Φθινόπωρο» (1918), «Κλάρα» (1918), "Praia das maçãs" (1918), "Vou ser mae" (1923) και σ' ένα από τα τελευταία έργα του, το «Καλαμπόκι στον ήλιο» (πριν από το 1933).
Μερικά από τα έργα του είναι εμπνευσμένα από την ιστορία της χώρας του, όπως «Η τελευταία ανάκριση του Μαρκησίου Πομπάλ» (1891) ή «Η Βασίλισσα Dona Leonor» (1926).
* Με τον όρο ρωπογραφία (<αρχ. ‘ρῶπος «ευτελές, ασήμαντο») περιγράφεται στις τέχνες η αναπαράσταση σκηνών της καθημερινότητας με ρεαλιστικό τρόπο. Στη διεθνή ορολογία έχει επικρατήσει με τον γαλλικό όρο genre τον οποίο πρώτος χρησιμοποίησε ο Ντιντερό τον 18ο αιώνα. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε στη Γαλλία του 18ου αιώνα για να περιγράψει ζωγράφους που ειδικεύονταν σε καθημερινά και συνηθισμένα θέματα. Η σημερινή χρήση του καθιερώθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα.
Φάντου (O Fado)
Οι μπεκρήδες (Os bêbados), 1907
Το εργαστήρι του καλλιτέχνη (O ateliê do artista)
Buying votes, a 1904 postcard illustration by José Malhoa.
The portrait of Laura Sauvinet
Clara (1918)
Otoño (1919)
Corn in the sun
Latoeiro
Lendo o jornal -1905
The bakers, a market in Figueiró
A Close Shave
As Promessas.
In The Garden
Praia das Maçãs
Cócegas
Varanda dos Rouxinóis, 1914
Η Βασίλισσα Dona Leonor
vou ser mae-1923
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου