ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΑΡΑΓΙΟΥΔΑΚΗ ( Λυκαία Ιεροφίλη ) " Τίμιος Φίλος "

Η φωτογραφία είναι από το διαδίκτυο 

Τίμιος Φίλος

---------------------------

« Ού μη γάρ τοίς εχθροίς σου το μυστήριον είπω ού φίλημά σοι δώσω, καθάπερ ο Ιούδας αλλ΄ως ο Ληστής ομολογώ σοι…Μνήσθητί μου Κύριε, εν τη Βασιλεία σου»

- Λαχάνιασα πια! Να ξαποστάσω σ' αυτό το περβόλι... Εκδικητική Άνοιξη! 

Βάλθηκες να θυμίζεις αυτά που πρόκειται να χάσω. Αυτά που πρόκειται να χάσουμε...

Aυτά τα νομίσματα , μου βαραίνουν το ρούχο.

Πόση σημασία είχαν γι' αυτούς τα " τριάντα αργυρά" , που ενοχικά μου παράχωσαν στην τσέπη, σχεδόν τρυπώντας την.

Ενοχικά! Να κρύψουν στην τσέπη μου, τις τύψεις τους!

Εγώ ο ένοχος. Ο προδότης!

Αυτοί εκτελεστές του νόμου! Έτσι ορίζει το ανθρώπινο δίκαιο.

Όποιος αντιβαίνει στους νομούς, καταστρέφεται

Ακόμα κι αν δεν αποφασίζει αυτός , τον τρόπο που τον βλέπουν οι γύρω.

Τώρα θα τιμωρήσουν τον αθώο με σταύρωση... 

Aλλοίμονο! Το καθήκον!

Υποσχέθηκα. Tου υποσχέθηκα να βοηθήσω το " σχέδιό" του.

Κι έκανα κατά γράμμα ό,τι του υποσχέθηκα....

Μίλησα με τις αρχές, όπως μου ζήτησε, τον υπέδειξα στο Όρος της προσευχής, όπως μου ζήτησε.

Ήμουν δίπλα του σ' όλη την προετοιμασία.

Εγώ και η Μαρία.. 

Καλή γυναίκα... Τον αγαπάει τόσο! Κι εγώ τον αγαπώ... 

Έχει τόση καλοσύνη στα μάτια! 

Αυτά τα υπνωτιστικά του μάτια, το γαλάζιο του βλέμμα... 

Στη στιγμή μ' έπεισε να συμφωνήσω μαζί του...

Ήμουν σωστός σ' όλη τη διαδρομή... Αυτό όμως, δεν μπορώ να το αντέξω!

Δεν μπορώ να τον δω στο σταυρό!

Είναι ανάγκη να φύγω...Να φύγω...

Κι αυτό το ωραίο περιβόλι!

Τι ωραία βλάστηση! Τι ομορφιά! Πόσα θα χάσει! 

Πόσοι θα τον χάσουν...Θα τον χάσουμε...

Και τι ξεροκεφαλιά, να λέει πως εκεί που θα πάει είναι πιο όμορφα! 

Τι πιο όμορφο άνθρωπε, από το να λιποθυμάς, σ' ένα περβόλι από τις ευωδιές! 

Τι πιο όμορφο, από ένα πιάτο ζεστό φαγητό μετά τον κάματο της μέρας!

Κι εκεί τ' απόβραδο, κάτω απ' τ' αστέρια, ο μυρωδάτος κόρφος μιας.. Μαρίας!

Κι αυτή η Άνοιξη να σου πλαντάζει τα σωθικά!

Κι όμως δε μπορώ! Δε μπορώ να γίνω αιτία να βασανιστεί έτσι! Μ' αυτόν τον τρόπο!

Γιατί δάσκαλε; Γιατί διάλεξες τέτοιο μαρτύριο; 

Δε θέλω να έχω το αίμα σου στα χέρια μου!!!

Δεν μπορώ να ζήσω μ' αυτό το βάρος...

Εσύ καλά τα λες πως είσαι Υιός Θεού! Πως όλοι είμαστε! 

Εγώ πως θα ζήσω μ' ένα φόνο στη πλάτη!

Δεν θέλω να το δω αυτό... δε θέλω..

Κι αυτή η Μαρία, πως θ' αντέξει! Ποια μητέρα αντέχει να δει το παιδί της, το σπλάχνο της να τελειώνει μαρτυρικά;

Ποιος Ιωάννης δάσκαλε; Κανείς δε μπορεί να αντικαταστήσει το παιδί μιας μάνας!

Πώς σ’άφησα να με πείσεις; Πώς σ' άφησα....

Η μάνα σου δεν θα καταλάβει ποτέ! 

Κι αν πραγματικά είσαι Υιός Θεού; 

Αυτό με κάνει.. καταραμένον απ' όλο το ανθρώπινο γένος!

Καταραμένος ένας απλός άνθρωπος που σ,' αγάπησε; 

Δεν το αντέχω! 

Κι η Μαρία απ' τα Μάγδαλα! 

Με τι επιδοκιμασία με κοίταξε πάνω απ' τον ώμο σου , την στιγμή που σε φίλησα στο Όρος !

Όλα πήγαιναν κατά το σχέδιο!

Γιατί νιώθω όση σκοτεινιά, αν όλα πάνε κατά το σχέδιο;

Γιατί οι τύψεις μου κόβουν την ανάσα; Γιατί δεν χαίρομαι, που σου ήμουν πιστός;

Γιατί μαύρες σκιές γέμισαν τον νου μου; Γιατί νιώθω κιόλας το αίμα σου, να μου γίνεται θηλιά στο λαιμό;

Ο αίμα σου! Το αίμα του αθώου!

Όχι δε θέλω να το δω! Δεν υπάρχει Άνοιξη για μένα πια! 

Γιατί; Γιατί σε άφησα να με πείσεις;

Γιατί άφησα τη Μαρία να μπει μέσα στο μυαλό μου.....με αποκάλεσε με το μυστικό μου όνομα;

Αυτό που εσύ μου έδωσες!

Βιαστικά έβγαλε την τριχιά από τα χαμούρα του μουλαριού του και την πέρασε άτσαλα στο πιο ψηλό κλαδί της κοντινής μουριάς!

Έβαλε τα χέρια του γύρω απ' το λαιμό, σε μία προσπάθεια να δει πως νιώθει κανείς όταν πνίγεται..

Η έλλειψη ανάσας τον τρόμαξε..Πισωπάτησε και τότε..μικρές σταγόνες αίμα έτρεξαν απ' τα χέρια του βάφοντας τα λουλούδια ..

Μία μυρωδιά μεθυστική χτύπησε τα ρουθούνια του..... Τελευταία ανάμνηση, τα μάτια της Μαρίας από τα Μάγδαλα.....

Του μίλησε! Του μίλησε χωρίς φωνή! Κατευθείαν μέσα στο μυαλό του. Όχι όχι! Του τραγούδησε μέσα στην ψυχή....

- Πραγματικά τον αγάπησες! Θα είσαι για πάντα μαζί του...Τίμησες τ' όνομά σου! Σου αξίζει.Είσαι στ' αλήθεια ΥΙΟΥ ΔΑΣ.....!

Λυκαία Ιεροφίλη

( Κάθε ομοιότητα με αληθινά πρόσωπα, θεολογικές παραδόσεις ή θρησκευτικές πεποιθήσεις είναι τελείως συμπτωματική.

Πρόκειται καθαρά για μυθοπλασία . Προς αποκατάσταση. Στην τεράστια καρδιά ενός Θεού αγάπης υπάρχει, οπωσδήποτε, χώρος για τους καταραμένους )