Στης νύχτας τα ασίγαστα πάθη
ξέσπασε θύελλα μανιασμένη
βυθίστηκε το βλέμμα μου
ανήμπορο να σταθεί
στα έρημα χνάρια των ανθρώπων.
Σκιές μονότονες
έσερναν το χορό τους
σε μια παλίνδρομη κίνηση
καθώς χτυπούσαν
οι παλμοί στο στήθος
σαν ιαχή σκορπισμένη
σε ερμητικά κλεισμένους αιθέρες
σε έναν ατέλειωτο λαβύρινθο.
Σε έψαχνα
μέσα σε υπόγειες διαδρομές.
Σε χρώματα μαβιά
ζωγράφισα την μορφή σου
σε έναν ουρανό θολό και άδειο
που έκλαιγε γοερά για τα παιδιά του.
Αγέρι σηκώθηκε στης γης την άκρη
ξύπνησαν πάλι εκείνες οι φωνές
στοιχειωμένες απ’ το χθες
ανήμπορες να αντισταθούν
σαν γέρικα κλαδιά
που άπλωναν τις ρίζες τους
στ’ ανέμου τη βοή.
Στου Μορφέα τη λήθη
έκλεισα τα βλέφαρα μου
σαν ρόδο που κλείνει τα πέταλα του
μέχρι της αυγής το χάραμα.
© Mina Boulekou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου