Πίνακας - John William Waterhouse
Μου μήνυσε με τον νοτιά και με τα χελιδόνια
Με γλυκιά αύρα Απριλιού, με του Μαγιού τ’ αηδόνια.
Απόψε θα ‘ρθει να σε βρει, να σε γλυκοφιλήσει
Όταν κατέβεις στο γιαλό, και κοκκινίσει η δύση.
Άνθισαν τα κυκλάμινα σαν τα δικά μου χείλια,
Πώς έγινε και φύτρωσαν στο βράχο τα ζεμπίλια.
Μου μήνυσε τ’ απόβραδο με της νυχτιάς τ’ αγέρι,
Μου ‘στειλε στο παράθυρο το πιο λαμπρό αστέρι.
Απόψε θα ‘ρθει να σε βρει, να σε γλυκοφιλήσει
Γιατί αστράφτει ο ουρανός και βρέχει και στριγκλίζει;
Σεβντά με ήλιο φλογερό με τα λαμπρά σου μάτια,
Άνοιξε δρόμους να διαβώ, άνοιξε μονοπάτια!
Εγώ είμαι Απρίλης ανθηρός, εσύ Μάης λυράρης,
Έλα τραγούδι να γενώ κι εσύ τ’ άνθη να πάρεις.
Τι έγινε και τραγουδούν τ’ αηδόνια λυπημένα
Που χάθηκε ο αυγερινός κι η πούλια η μελένια;
Αχ, πώς παφλάζει ο γιαλός και μου ‘πνιξε τα μάτια
Χάνει η αγάπη το στρατί, χάνει τα μονοπάτια;
Απόψε θα ‘ρθει να με βρει, να με γλυκοφιλήσει
Να μου μεθύσει την καρδιά, να γλυκοτραγουδήσει
Μην αγναντεύεις τον γιαλό, μην αγναντεύεις τ’ άστρα
Σε γέλασε ο αυγερινός και η πούλια η ξελογιάστρα.
Χτυπιέται κάτω ο γιαλός, μου μάτωσε τα χείλη
Σεβντά μου όνειρο νεκρό, μάρανες τον Απρίλη.
Τα άνθη τα ‘καψε ο καημός, σκοτείνιασε η πλάση,
Κι έπνιξε την καρδούλα μου γαλάζιο χοροστάσι.
Πάνω στα κύματα έσβησε η μαλαματένια δύση
Καμιά αγάπη δεν θα ‘ρθει, να σε γλυκοφιλήσει.
Φεγγάρι μου πανσέληνος, αχ, του σεβντά φεγγάρι,
Νεκρά φτερά σκορπίσανε στη θάλασσα οι γλάροι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου