ΑΡΙΑΔΝΗ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ " ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΙΣΤΟΡΙΕΣ " - ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΑΙΩΝΑΣ ΜΕΙΟΝ ΟΚΤΩ

Δεν ήμουν πουτάνα…..
Γύρισε αιώνας μείον οκτώ
Για μένα.
Το ψελλίζω.
Τσουγκράνες τα νύχια μου
Αυλακώνουν.
Ψιθυριζω
Φωνάζω.
ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ!
ΕΛΑΣίτισα……
Στο βουνό, ναι.
Δεν το πιστεύεις;
Μοναχογιός χρόνια μετά.
Αν θυμάμαι τα χάπια;
Το τίμημα.
Μα πώς αλλιώς;
Υπνος στο πόδι
Το όπλο αγκαλιά
Επιβίωση. Μόνον.
Στρατολογήθηκα, μα πολέμησα.
Πολέμησα.
Χάσαμε, γιε μου, χάσαμε.
Φτώχια και στίγμα.
Δεν ήμουν πουτάνα…….
Το ξέρεις, παιδί μου;
Τώρα πια στα ˈπα όλα.
Τι; Τα λεφτά;
Στα μούτρα τους, δεν τα θέλησα!
Δεν εξαργύρωσα, μόνο πλήρωσα.
Δικαίωση;
Χάρισμά σας!

ΖΩΗ ΜΙΑΣΜΑΤΩΝ (1949)

Κλείσ’ το παράθυρο….
Oι ήχοι μιλούν ξεκάθαρα
κουφαίνουν, τυφλώνουν, ρημάζουν.
Ξανά τα καμιόνια νωρίς.
Τραγούδια, κατάρες, συνθήματα.
Του Αβέρωφ στο πόδι.
Αγόρια σκυφτά.
Κορίτσια με μαλλί κοντό
δε θα πετιώνται πια τρέμοντας
στη μέση του ύπνου.
Τι να ’δαν κει πάνω;
Τι θα ’ναι μετά, μου λες;
Παει κανείς αβασάνιστα στο θάνατο;
Εμείς εδώ στα Τουρκοβούνια
σιωπή θα ζήσουμε, το ξέρω.
Δεκαετίες κρυφές.
Περνάμε απ’ τη ζωή αναπάντητα, ναι Μανόλη.
Πάντα εύστοχος, πάντα.
Ζωή μιασμάτων. 

ΜΙΣΗ ΖΩΗ

Μαρμαρωμένος στο καρότσι.
Άλαλος πόνος.
Ανάπηρη ψυχή εγώ
Παράλυτο κορμί εσύ.
«Παράλυση» - όχι του Joyce,
του μέλλοντος που θα χαμε.
Ακούς, καλέ μου
τα γέλια του παιδιού που έκανα
με άλλον;
Κανείς δεν ήξερε
Κανείς δε σκέφτηκε
εμένα.
Εσύ όμως το λάξευες.
Και πάλευες
νικημένος για μια φορά
αγέρωχος
στητός.
στο καρότσι της χλεύης
αντί στο βωμό του έρωτα.
Η ζωή που χάσαμε.
Τσακιζομαι, Πάνο,
Μισή ζωή μου έμεινε.

ΝΙΚΗ

Έξω η ζωή λυσσομανούσε.
Εσύ πάλευες
σε λευκό κελί.
Όχι η πρώτη, βέβαια.
Όμως να…
Παιδί ακόμα
(Αυτό πονάει).
Ποιήματα το ξημέρωμα
(Κανείς δεν έβλεπε).
Εφηβεία άραγε;
Θροΐσματα ψυχής.
Η μάνα παρούσα.
Η Ευτέρπη
σού κράταγε το χέρι
κι ας είχε
πεταλούδες.
Μεγάλωσες.
Ακόρντα κι Allegro
σε λύτρωσαν.
Μοιράστηκες τις νότες
με νιάτα
που ˈζησαν
όσα συ έχασες.
Χαμόγελο και πείσμα
Θλίψη και λύτρωση.
Νίκη.

Οι εικόνες είναι χαρακτικά του  Α.  Αλεβίζου ( Τάσσου )