Από πολύ μικρή μου άρεσε να παρατηρώ τους ανθρώπους, μπορώ να γράψω ολόκληρα βιβλία για χαρακτήρες και συμπεράσματα έστω από ένα βλέμμα ή από τον τρόπο που κάθονται, που σταυρώνουν τα πόδια, που χαμογελούν, από τα τσακίσματα της φωνής και πάει λέγοντας.
Στη γειτονιά μας εδώ και πολύ καιρό παρατηρώ μια ηλικιωμένη γυναίκα: είναι μάλλον χήρα και όλη την ημέρα αναλώνεται με τα εγγόνια, τις κατσαρόλες, τις μπουγάδες...άντε και στο τσακίρ κέφι βγαίνει και πάει βόλτα στο μπακάλικο ή στον φούρνο.
Ο καιρός έχει ανοίξει πια, τα βραδάκια είναι ζεστά και μοσχοβολούν αγιόκλημα και ακακίες και κάθε που νυχτώνει και εξαφανίζεται το ''ευχάριστο χαμαλίκι'', παιδιά, σκυλιά, εγγόνια, σκάει μύτη στη βεράντα της: έχει πολλά φυτά και τη βλέπω που αράζει σε δυο πολυθρόνες και μεταμορφώνεται σε βασίλισσα! Ανάβει κεράκια, σβήνει όλα τα φώτα, βάζει ένα κρασάκι και κάνει καναδυό τσιγάρα. Κάθε βράδυ τα ίδια εδώ και καιρό!
Βλέπει όνειρα; Κάνει σχέδια; Θυμάται; Κανείς άλλος εκτός από εκείνη δεν ξέρει. Όσο μεγαλώνεις τόσο περισσότερα καταλαβαίνεις. Μπορεί και όχι....Απόψε έβαλε και μουσική, σιγοτραγουδά: ''...Ας ερχόσουν για λίγο!....''
Η άνοιξη λένε αυξάνει τις υποτροπές. Εγώ πάλι λέω πως μας δίνει την πυξίδα για την άβυσσο και κάνει μετάφραση σε όλα τα μπλοκαρισμένα μέσα μας. Ανάβει κι άλλο τσιγάρο η φίλη μου και έχει στυλάκι λες και πρόκειται να συναντήσει σε λίγο τον πιο μεγάλο έρωτα της ζωής της...
Είσαι θεά, κοπελιά, να το ξέρεις!....Είσαι και μεγάλη έμπνευση!!!
Η φωτογραφία είναι από την Γερμανική ταινία Frau Ella
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου