Φτεροκοπάς!
Στις γειτονιές των αστεριών
και στις αυλές των ήλιων!
Με δίχως "δανεικά" φτερά!
Της "φύτρας"μου
τ' αθάνατο το σπέρμα,
με νάμα φεγγαρόβρυσης
να ξεδιψάς,
μ' αντίδωρο αγγελοζυμωμένο
να χορταίνεις!
Κι έμαθες να πετάς...
Σεργιάνι στ' άδυτα,
πάνω απ' τα τείχη των ορίων,
τα προφανή και τ' άδηλα!
Πλέκεις ορίζοντες
κι υψώνεις ουρανούς!
"Θηλιές" τα σύνορα του κόσμου
κι οι ανάσες λιγοστές,
δε σε χορταίνουν...
Δίχως αρμούς και μυελούς
και σάρκα!
Απλούσαι, άυλη και νοερή,
στα πέρατα και στους αιθέρες!
Στις θάλασσες βυθίζεσαι
εκτίοντας αιώνιες ποινές!
Δεν σε τρομάζουν τα "βαθιά",
μονάχα τα "ρηχά" φοβάσαι,
κι εκείνους που σου τάζουν
δίκια, λύσεις και βοήθειες
κι είναι "στεγνοί"
απ' αγάπη, όνειρα κι αλήθειες!
29/10/2020
Κατερίνα Πήττα
Η φωτογραφία είναι από το https://gr.pinterest.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου