Πίνακας: Σωτήρης Λιούκρας
ΜΗ
Σταμάτησαν τ’ αηδόνια
αρχίσανε οι βάτραχοι.
Μα κάτι έχουνε κι αυτοί να πουν.
Μη τους υποτιμήσεις!
※
Μόνοι κι αβοήθητοι όλοι…
τόσο διαφορετικοί, τόσο ίδιοι,
τόσο όμορφοι, τόσο τραγικοί κι αστείοι μαζί!
※
ΟΙ ΤΡΙΛΙΕΣ
Ακούω τις τρίλιες ενός πουλιού
φυλακισμένου σε κλουβί.
Τι θαύμα ένα πουλί!
Πώς είναι τόσο ψυχωμένο
μέσα στο κελί του!
※
Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΤΗΣ ΑΤΑΡΑΞΙΑΣ
Τόση πολλή πραγματικότητα
δεν την αντέχω Ουρανέ.
Κι ίσως γι’ αυτό με ξεκουράζεις
γιατί ’σαι τόσο αδειανός!
※
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Η ελευθερία. Ποια ελευθερία;
Η μόνη μορφή πραγματικής ελευθερίας που δοκιμάζω,
είναι πως με τον καιρό έγινα πιο αδιάφορη
για τη δυσάρεστη πλευρά της ζωής μου.
※
Πού να ’ξερα τότε ότι εκείνος ο αφόρητος πόνος
θα ’ταν η αιτία για τις κατοπινές επιδόσεις μου στην αντοχή!
※
Αυτό το Μυστήριο των Μυστηρίων!
Είμαι εδώ και είσαι εκεί κι όμως είμαστε Ένα.
Όλη η Γνώση του Κόσμου εδώ σταματά.
※
Όταν ο αέρας με διάφανες μεταξωτές κλωστές
τυλίγει τους ανθρώπους
αυτός που διαχωρίζει τον εαυτό του πληγώνει
μα πιο πολύ πληγώνεται.
※
Η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο παρά
η επανάληψη του ίδιου και του ίδιου μαθήματος,
να γείρει επιτέλους το κεφάλι του ο άνθρωπος
στα γόνατα της Μεγάλης Δύναμης.
※
Με το μανίκι μου τα δάκρυα της θλίψης μου σκουπίζω
κι έκπληκτη βλέπω πάνω του να φυτρώνουνε κρινάκια!
※
Κοίτα…
Περπατάμε δίπλα σε ένα ηφαίστειο
μα εμείς δε σκεφτόμαστε τη λάβα.
Χαζεύουμε δήθεν ανύποπτοι
τ’ αγριολούλουδα στις πλαγιές
πλάι στον κρατήρα
※
Μια δροσοστάλα πέφτοντας
μπροστά μου από ένα φύλλο
έφτασε να με ξεπλύνει ολόκληρη
απ’ τη θλίψη.
※
Κόπασε η βροχή. Μυρίζει νοτισμένο χώμα.
Αυτό δεν το περίμενα. Βγήκε πάλι ο ήλιος
να παίξει με τις κρυστάλλινες μπίλιες στα κλαδιά.
※
Άνθισε στο παράθυρο το δεντρολίβανο.
Μικρές τούφες λουλακί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου