Αναζητώ το φως
καταπίνω την ακαθόριστη
επανάληψη του χρόνου.
Στην εξορία των αισθήσεων
η σάρκα ασθενεί.
Αγγίζω τα ράγισμα στην καρδιά
οι οδύνες χορεύουν
στη βροχή των κίτρινων φύλλων.
Η επιβεβαίωση της ουτοπίας
στοιχειώνει την άδεια ζωή.
Τρέμει η σάρκα
τα χνώτα θέλγουν τα πάθη.
Τα περαστικά σύννεφα
παραμονεύουν το φως,
κρυφοκοιτούν τις επιθυμίες,
το αίμα να παραμιλά
καθώς ξεχύνεται
μέσα στων αισθήσεων μας
τον συνωστισμό.
Carpe.
Υπέροχη γραφή!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή