το ρυάκι ρέει ανάμεσα στις ξερολιθιές
---------------------- ψάχνοντας το πέλαγος
Βαδίζω στην αμφιλύκη της ακτής
Ο ήλιος κρύφτηκε πίσω απ’ το βουνό
----------------- δεν θ’ αργήσει το σκοτάδι
Κι αυτό το σύννεφο
--------- που φέρνει ο Πουνέντες
--------------------- μου κρύβει το φεγγάρι
Το φως είναι που μας συνδράμει
--------------- στη μάχη μας με το θάνατο
Φανοστάτες της ζωής μου
------------------------- ελευθερία και δίκιο
Εφόδιά μου λίγο ψωμί
----------------------------- και πολλά βιβλία
Τα όνειρά μου ήταν πάντα φωτεινά
παρηγοριά μου στο σκοτάδι
------------------------- όπως ένα καντηλάκι
Κι εσύ τριαντάφυλλο αγκιστρώθηκες
-------------------------------- στο μανίκι μου
και με κρατάς αιχμάλωτο
--------------------------- της ομορφιάς σου
Εξαγνισμένος στη στέρηση
διψασμένος για ζωή
--- όπως ελιά ριζωμένη στην ξερολιθιά
Ξέρω είναι ύβρις η αθανασία
------ κι ας τη ζητάει απεγνωσμένα
------------------------------------- η ψυχή μου
Τουλάχιστον η γαλήνη
---- είναι ένας αξιοπρεπής συμβιβασμός
Τώρα που στο στόμα μου αρμυρίζει
-------------------------------------- η θάλασσα
και το σκαρί μου είν’ έτοιμο
------------------------------- για τον απόπλου
------------------------- Γιάννης Ποταμιάνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου