ΖΩΗ ΧΑΤΖΗΘΩΜΑ "ΘΑ ΒΓΟΥΜΕ ΣΩΟΙ"

Νομίζεις ότι σε νοιάζεται περισσότερο εκείνος που σου δίνει 20 ευρώ από εκείνον που σου έδωσε 10. Θεωρείς ότι σε αγαπάει περισσότερο, αφού σου δίνει και περισσότερα. 

Δεν ξέρεις όμως ότι αυτός που σου έδωσε τα 20 ευρώ είχε 200 στην τσέπη του. Αυτός όμως που σου έδωσε τα 10, τώρα στην τσέπη του δεν έχει τίποτα. Σου έδωσε ό,τι είχε,τα πάντα.

Οι καιροί αλλάζουν, άνθρωποι φεύγουν, άλλοι έρχονται, πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που τα δίνουν όλα και δεν κρατούν τίποτα για τον εαυτό τους.

Αυτοί θα είναι πλήρεις και πλούσιοι. 

Θα χαμογελούν και θα φωτίζεται ο κόσμος. Είναι το δικό τους αυτονόητο. 

Για κάποιους άλλους, το αυτονόητο αυτό είναι δυσνόητο. Οπότε είναι και ανούσιο. Συνήθως πιάνουμε το νόημα, όταν πια δεν έχει νόημα. Έτσι είναι οι άνθρωποι.

Δε βαριέσαι, όλα προϋποθέτουν γενναιότητα, λεβεντιά και περίσσευμα!

Τι νομίζουμε ότι είμαστε; Ανθρωπάκια φοβισμένα είμαστε, που ψάχνουν για λίγες στιγμές χαράς. 

Είναι όμως κάποιες στιγμές, μια ολόκληρη ζωή!...

Δεν ξέρω για σας, αλλά με τόσα κρούσματα πολύ πριν τα Χριστούγεννα που τα περίμεναν, ένας τρόμος με έχει πιάσει. Θα τα χιλιάσουμε λέει και δεν είναι ατάκα γενεθλίων. Άντε να περιγράψουμε με λέξεις τώρα τι νιώθουμε.

Ας ξεφύγει το μυαλό απόψε, για να μη χαθούν από το δέρμα όλες οι μυρωδιές που κρύβουν όσα ευτυχισμένα έχουμε ζήσει. Ακόμη και τα λάθη μας, είναι κομμάτι μας. Είμαστε εμείς, η ενέργειά μας. 

Δεν ξέρω για σας, αλλά προσωπικά δεν πρόκειται να τα ξεφτιλίσω με το να τα απαρνηθώ. Θέλω να κρατήσω τις νύχτες που είχαν μέσα φως και τις μέρες που βούλιαξα στα σκοτάδια και στο χάος. Βάλτε ένα κρασί να πιούμε στην υγειά μας και στην τρέλα μας, που έλεγε ο παππούς μου, γερό ποτήρι ο συγχωρεμένος! Να πιούμε και στο τρέμουλο της φωνής και στις πεταλούδες στο στομάχι και στα δάκρυα που βγαίνουν αβίαστα από τα μάτια. Ζυγίζεσαι, διεκδικείς, ρισκάρεις, προχωράς με το κεφάλι ψηλά, χωρίς να μετανιώνεις για τίποτα. 

Όσο αυτάρκης και να αισθάνεται κανείς, πάντα έχει ανάγκη από πρέζες ζωής για ξεμπλοκάρισμα. Ο καθένας με τα δικά του φάρμακα. Εντάξει, ένα παιχνίδι είναι η ζωή, ίσως να τα καταφέρουμε να μην είμαστε τελείως με τους χαμένους. Το χιούμορ είναι αφροδισιακό, έτσι δε λένε;

Υπάρχουν ακόμη πράγματα που μπορούν να μας κρατήσουν θερμούς και ελπίζοντες και...

Σίγουρα δεν είναι εδώ το τέλος. Κάτι έχει μείνει ακόμη, για να κρατηθούμε. Μένει η ζωή, χωρίς κανέναν επιθετικό προσδιορισμό, σαν ανάξιοι και λίγοι εραστές, που τόλμησαν να σταθούν δίπλα της. 

Θα βγούμε σώοι, το αξίζουμε. Ζ.Χ.