ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΗΤΤΑ "ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ"

Πάνω σε ξύλινα πατώματα,
που τριζοβολούσαν αγάπη!
Εκεί, μεγάλωσα
Δίπλα στο τζάκι
Παίζοντας, με τις στάχτες και τη χόβολη!
Με τα κούτσουρα,
να φλυαρούν ακατάπαυστα,
και τις αδηφάγες γλώσσες της φωτιάς,
να ζεσταίνουν τις προσευχές μου!
Εκεί "κυοφορήθηκαν" τα όνειρά μου...!
Δίπλ' απ' το γιούκο,
πάνω στο παλιό ντιβανομπάουλο!
Κι απ' την ορθάνοιχτη μεσάντρα,
να ξεπηδούν,
νεραϊδες,
ξωτικά,
φαντάσματα,
σαν το 'σκαγαν, απ' της γιαγιάς
τα παραμύθια!
Και όταν έφτασε
το πλήρωμα του χρόνου,
να τ' ανταμώσω, έτρεξα!
Στις πολύβουες πολιτείες!
Που ξεδιάντροπα,
διαλαλούσαν, τα θέλγητρά τους,
σε τιμή ευκαιρίας!
Γυρεύοντας "θύματα" και "υποτακτικούς"!
Ανάμεσα σε παιχνίδια,
αισθήσεων και παραισθήσεων
Φωτός και σκότους
Ελπίδας κι απόγνωσης
Ανόδου και καθόδου
Αντοχών κι εξαρτήσεων
Τι σου είναι όμως τα όνειρα!
Αλλού σου τάζουν να σε πάνε
κι αλλού, τη σάρκα σου "ξερνάνε"!
Δίχως σανδάλια,
ανάλγητη και δύσβατη,
του δρόμου η ανηφόρα
Αμάθητα τα πέλματα
στων "σαλονιών" τα χνώτα
και τις "σάλες"!
Κι οι γόβες, ξένες,
δεν "κούμπωσαν" ποτέ,
με την περπατησιά μου!
Γιατί δεν είχανε
τ' αχνάρια των ποδιών μου!
Και θέλω τόσο να γυρίσω πίσω!
Εκεί που η αλήθεια μου, ακόμη περιμένει... !
Λείπει το τζάκι
και το ξύλινο το πάτωμα...!
Λείπει και η μεσάντρα!
Κι έχω μονάχα δυο σανδάλια,
αποκτήσει!
Ίσα, για την επιστροφή...
Χωρίς αποσκευές
Με ένα εισιτήριο στα χέρια
ένα χαμόγελο καρφίτσωσα στ' αστέρια,
Και ξεκίνησα!
Όλα μου τα πλούτη,
μια ψυχή!
Προλαβαίνω...
03/10/2020
Κατερίνα Πήττα