Γρηγορία Πελεκούδα "Ατιτλο"

Ότο στοπ στη σιωπή
σ΄ατραγούδιστα τοπία
ατραγούδιστα πεδία
θρύβουν παραλλαγές
της αργκό
φθαρμένης τζάζ
αστείρευτου παροξυσμού
που τεμαχίζει τα λόγια
που εμπιστευθήκαμε μυστικά
σ΄έναν άνεμο κάποια δειλινά
στα πόδια μας.
Μποέμικης ωραιότητας
στην κλίμακα απόλαυσης
σε δρόμους σκοτεινούς
και φωτισμένους
στην ερημιά της απομόνωσης,
κάθε φορά που περνούσα
γλιστρούσα στη φιδίσια
καμπύλη της.
Όπου στα σύννεφα τεμπέλιαζαν
η ελπίδες αμνών,
μονάχα όταν φυσούσαν
οι καταιγίδες δεν άκουγα
τις μελωδίες της
γιατί εκείνες τις στιγμές
καθάριζε την σκόνη
της καθημερινότητας
με την φωνή της ελευθερίας
που φλέρταρε με τα όρια
της κατάρρευσης στην σκιά
μιας νότας
Γρηγορία Πελεκούδα