Ανθείς,
στα ξώστηθα των αιώνων
πολυμήχανη πλεύση σ’ αρχαγγέλων φτερά,
στην κατ’ αποκοπή διαιώνιση του είδους
πολύτιμος σπόρος, αντίδοτο στο χαμό.
Ξενυχτάς,
στο αξεπέραστο πεζογράφημα του χρόνου
φτιάχνοντας χαρακτήρες και πρόσωπα,
πα στο πισωπάτημα τ’ ανθρώπου,
στο τραγούδι που στις νότες του ανέτειλε.
Διημερεύεις,
στο ξαστέρωμα του ορίζοντα
που κερνά συμπάθεια το τόξο τ’ ανέμου,
στις λέξεις των στίχων που κρέμονται
λησμονημένες πυγολαμπίδες στον ουρανό.
Επιστατείς,
στα ερείσματα της μέρας
σαν μεσόστρατα συναντούν το λυτρωμό,
στα επικουρικά χειροκροτήματα της άνοιξης
που γεμίζουν μυγδολούλουδα
τα παρτέρια του νου.
Ξεδιπλώνεις
τη νοήμονα γλώσσα των δακρύων,
την υψικάμινο που καις τη σωρό του ψεύδους,
το ευέλικτο τροπάριο της γλώσσας
σαν μελίρρυτο θωπεύει τα πάθη μας.
Μεγαλόκαρδο γίνεσαι ποίημα,
μαντατοφόρος καλών στης μπόρας το ξέσπασμα,
φοίνικας γίνεσαι ζερβά- δεξά
στ’ ασκέρι του κόσμου,
σινιάλο σε μαντήλι λευκόσυρτο που χορεύει
στης νίκης τ’ αλώνι, Λαέ μου!
ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ --- ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ--- 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου