ΣΤΑΜΑΤΙΝΑ ΒΑΘΗ - ΠΕΝΤΕ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Φωτογραφία :Remo Biolcati Rinaldi

Σε ένα πέτρινο μονοπάτι.

Σε ένα πέτρινο μονοπάτι με στεναχώρια στην καρδιά,
είδα τα φύλλα του φθινοπώρου να τραβούν μακριά,
γλυκά πορτοκαλί και καφετί, λες με χρυσόσκονη να έχουν ζωγραφιστεί.
Πάνω στο μέρος που χτυπά η ζωή, η μοναξιά είχε με τέχνη κατοχυρωθεί,
είχε κλειδώσει την ψυχή και στην καρδιά είχε επιβληθεί.

Δάκρυ στεγνό χωρίς λογική, είχε από νωρίς κρυφτεί,
είχε παγώσει το κορμί και είχε στερέψει το γέλιο το πρωί.
Φύσηξε ένα αεράκι, ήρθε ένα πουλί, κάθισε πάνω σε φθινοπωρινό κλαδί, τραγούδι ελπίδας για ζωή αποφάσισε να μου πει.
Πόνεσε ο αγέρας και η βροχή,με τα φύλλα τα ζεστά μου έδωσαν φιλί και μια αγκαλιά για προσευχή. 

Σιγά σιγά ο πέτρινος δρόμος έγινε πιο χαρούμενος, πιο ντόμπρος, έγινε ένα η ψυχή με τα δέντρα και η καρδιά έσπασε σαν πέτρα.
Μια γλυκιά ηλιαχτίδα έπαιξε με τα μαλλιά μου και μυστικά μου είπε με την ματιά μου, μου έδωσε του φθινοπώρου την πρώτη σταγόνα, δάκρυ να την κάνω, στο προσκεφάλι να την βάλω εικόνα. 

Μου είπε το πουλί για να σε θυμάμαι, χαμένος και εσύ σε ναυάγια μεγάλα είσαι και λυπάμαι.
Έχει μεγάλη λύπη η ψυχή σου, μεγάλες ευθύνες το κορμί σου.
Αισθάνεσαι ότι δεν σε καταλαβαίνουν, κόμπος μπερδεμένος στου βυθού την θάλασσα και δεν σε ξεδένουν.
Πρόσεχε θα κάνεις λάθη και θα το μετανιώσεις αλλά θα είναι πολύ αργά να τα διορθώσεις.

Εναν αετό έχω στη ψυχή μου και έναν κεραυνό στο ίδιο το κορμί μου.
Μην νομίζεις ότι τον αετό τον έχεις φυλακίσει,είναι ελεύθερος αλλά μόνο από αγάπη θα καθήσει.
Μόνο μην πληγεί η ψυχή του και δεν θα είναι το ίδιο πλέον το φιλί του.

Αλλά την καρδιά του εσύ θα την έχεις, μην αμφιβάλεις ποτέ για αυτό και να προσέχεις.
Θα κάνει πόλεμο με τον εαυτό του πρώτα από όλα να είσαι ο πρώτος που θα γευτεί μέσα από τα χρόνια. 

Ο πρώτος ίσως και ο τελευταίος, μα της καρδιάς ο πιο μοιραίος.

29-10-2016

Γλυκιά μου νύχτα, έρεβος...

Γλυκιά μου νύχτα, έρεβος.
Αστέρια μου φωτοσήμαντρα.
Ένας κύκλος, μια αγάπη, που με κλείνει στα σωθικά της.
Φεγγάρι μου πορφυρόλαμπρο.
Ένα χρώμα μες στο αίμα.
Μνήμες αστείρευτες, γαλαζοπράσινες λαμπάδες μες στο Σύμπαν.
Μια σπείρα η ζωή, ο καθένας μια ιστορία.
Λήθη στον χαμό, που πριονίζει την συνέχεια.
Μια μαύρη θάλασσα με ασημοκόκκινα γράμματα,
από το βιβλίο της ζωής, που γράφει και ξαναγράφει.
Και το μυαλό να ταλανίζει ανάλογα με το φέγγος των σκέψεων.
Οι σκέψεις σαν τα ψηλά βουνά,
να θωρείς πως φτάνουν τον στιγματισμένο ουρανό αλλά τα μάτια να σε κοροϊδεύουν.
Μικρή η σταγόνα σου στην Ζωή, Συμπαντική η απαίτηση της Συνέχειας.
Αρχίζει να ξεπροβάλλει ο Ήλιος!
Δειλά δειλά αλλά σταθερά.
Ο κύκλος να ανοίξει πάλι.
Τα χείλη να γελάσουν, τα χέρια να αγκαλιάσουν.
Δύο ώμοι, δύο μάτια , δύο χέρια.
Μια ολάκερη αγκαλιά.
17-4-2016

Η φωτογραφία είναι από το https://www.pinterest/

Άνθη κόκκινα, πύρινα χείλη...

Άνθη κόκκινα, πύρινα χείλη,
πόθου έναυσμα, καρδιάς καριοφίλι.
Νιότη ολόδροση, ξέπλεκες μνήμες,
χτυποκάρδια αέρινα, δυναμίτες ευθύνης.
Γυναίκα θεά, καμπύλες στους ώμους,
στήθη χαράς, στοχασμοί για παρανόμους.
Γάργαρο γέλιο, κελάρρυσμα πηγής,
άφθονο να τρέχει, πότισμα ψυχής.
Φλόγες της αυγής, στόματα ουράνια,
κορμοί της πυγμής, φιδίσια σώματα, με διάνοια.
Χορός της νιότης σε πύρινο κύκλο,
πάθος του μυαλού σε πυρπολιτικό ύμνο.
Ηφαίστειο λάβας να καίει,
καύτρα κάθε εκατοστού της γης,
κύκλος όλης της ζωόδου πηγής.
Χείλη λατρεμένα, άπειρα ζωγραφισμένα.
Γυναίκα, φλόγα, ζωή.
Αέρας, νερό, του κόσμου πηγή.
Νιότη, λατρεία, μια του κόσμου ουσία.
Πυρπολίτρια καρδιάς, μυαλού και ομορφιάς.
Αιώνια, διαχρονική αξία, βασίλισσα κυρία.
Θυγατέρα του ήλιου, κόρη της αβύσσου.
Πάνω σε κορυφή του κόσμου για ένα χαμόγελό σου.
Φωτιά, νερό, γη εύφορη να λάβει το σπόρο της ζωής.
Μαλλιά θεϊκά, χέρια λατρευτικά.
Στήθη, πηγή τροφής, απόλυτης σαγηνευτικής μορφής.
Θάλασσα με φουρτούνες, καταιγίδες και τυφώνες.
Λιμάνι γλυκό να σε περιμένει, τρυφερά να σε υπομένει.
Γυναίκα της νιότης θεά, μητέρα, γιαγιά. Ολόγλυκη αγκαλιά.
2-10-2016


Η φωτογραφία είναι από το https://www.pinterest/

My heart is like she is dead
(Farewell)


My heart is like she is dead.
She is bleeding, she has no strength.
I am a feather, I am a leaf,
I am alone in the Power of the wind.
And I cry, I cry with all my soul,
without any tear, without any hope.
I want your hug,your kiss, your laugh,
I feel desperatly without any chance.
I am so cold, cold near to death,
I breath harder and harder,
without any hope to be well.
Your are my life, my hole mind.
When a tear will come off my eye,
Will be a pure diamond
to send to you as a small knife.
A knife that will make a mark to your heart,
because you told lies to a small bird like I am.
My tears for you, drops of rain to your chest and soul.
When I will decide that you are fake,
I will be an eagle and I will leave away.
I wanted to admire you,
I wanted to respect,
I don't mind about the past,
I mind about future and now and then.
You will remember me.You will.
My moon in the dark, my spider net of my heart.
You will feel something unfinished,
something empty in your heart.
I will feel betrayed, I will feel alone,
I will feel neglected in your fantasy world.
And then!!
Farewell my love!!
Farewell!!
I will never forget you,
you will ever be part of my heart.
I loved you with the breath of my soul, my unfinished love, my chain in the dark.
Farewell!!
30-10-2016

Photo : Drops of dreams

Φωτογραφία:Gioula Psimouli

Σύννεφα, αγκαλιά...

Σύννεφα, αγκαλιά,
του ανέμου και της βροχής φιλιά.
Καράβι στο άγνωστο η ματιά μου,
να ψάχνω μια φιγούρα της καρδιάς μου.
Κύματα τα λόγια του, να μου τον θυμίζουν,
σε ένα γκρι σύννεφο του ουρανού να με γυρίζουν.
Θεοί, αγέρας,
μια φουρτούνα μέσα στα σωθικά μου,
να με χτυπούν με πείσμα, με φοβέρα.
Νησί απάνεμο η αγκαλιά του,
λιμάνι ήρεμο η αρρενωπή θωριά του.
Τόσο θαλασσί και γκρίζο,
τόσες αποχρώσεις της ζωής του να ορίζω.
Κομμάτι ψυχής, απόσταγμα λογικής.
Δύο μάτια όλο φως,
ένα νησί να γείρω ναυαγός.
Τρικυμία καρδιάς, χαμόγελο ξεγνοιασιάς.
Σταγόνα θάλασσας να ταξιδεύω,
να φτάσω με του αγέρα τις ριπές στην καρδιά του επάνω.
Να του φέρω μήνυμα από την συννεφένια την ψυχή μου,
να του δείξω το αλάτι που έχει η ζωή μου.
Τραγούδι από το κύμα να του τραγουδίσω,
αφρός από της θάλασσας τον χτύπο για να τον νανουρίσω.
Χέρια ορθάνοιχτα να τον αγκαλιάσω,
πάνω στον ουρανό μου να τον ξαποστάσω.
Από την ζέση της καρδιάς του να εξατμιστώ
και πάλι σύννεφο στο ουρανό να γινώ.
Να τον βλέπω από εκεί ψηλά,
να τον συντροφεύω σε όλα του τα ταξίδια, τα μαγικά.
Σύννεφο, βροχή, αγάπη δυνατή.
Άνεμος οι σκέψεις σε κάθε του γιατί.
Λόγια, προτάσεις, ολόκληρες ανατάσεις.
Καρδιά στην καρδιά, ψυχή στην ψυχή, δυο φιγούρες σε δική τους στιγμή.
11-10-2016