Φωτογραφία: Θοδωρής Βουτσάς
Οι συγκινήσεις του σήμερα
ολόιδιες με τις χθεσινές.
Αυτό που μένει το πέρασμα του χρόνου.
💧
Πικρή γεύση αναμονής στα χείλη.
Υπάρχει κάτι τόσο γλυκό
να σβήσει αυτή τη γεύση;
💧
Όταν στέκομαι σε σταυροδρόμι,
ο μόνος δρόμος που ξέρω
είναι ο δρόμος προς τα πίσω.
💧
Χάρισε μου
λίγο περισσότερη
μοναξιά.
(Θ|Β)
Ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφή