Περπατώ στους δρόμους
με σακάκι φθαρμένο.
Λιγοστεύω, οι λέξεις μακρόσυρτες
αναζητούν σιωπή.
Στο μυαλό στοιχειώνουν
οι ώρες οι δύσκολες.
Στα τζάμια των καφέ
χαϊδεύω με το χνώτο μου
το είδωλο σου.
Ανταλλάξαμε λέξεις
στα ιδρωμένα απ' τη ζωή σεντόνια
αθετώντας τα όνειρα.
Τώρα νοικιάζω το αίμα της καρδιάς .
Το ενοικιαστήριο κρέμεται
στους τοίχους των δρόμων.
Παραμιλώντας στραγγίζω
τους θορύβους γύρω μου.
Προχωρώ μέσα στο ίλιγγο της εποχής
κοιτώντας τις υποσχέσεις των ονείρων
να κατρακυλούν χωρίς παλμό
στα υγρόθαμπα
παράθυρα των μπαρ.
Carpe.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου