ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΡΙΒΕΑΣ "ΛΙΛΙΘ και ΛΑΣΘΙΝΙΑ", Μυθιστόρημα

Συγγραφέας: Μιχάλης Κ. Γριβέας
Τίτλος : Λίλιθ και Λασθινία

Εκδοτικός οίκος:Εκδόσεις Ελκυστής
Είδος : Μυθιστόρημα
Ημερομηνία Έκδοσης: Σεπτέμβριος 2020

Σελίδες: 264
Διαστάσεις: 14Χ21
ISBN: 978-618-5424-93-0

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΟ

Μια μυστηριώδης σπηλιά αναδύεται ξαφνικά κάτω από το μοναστήρι της Αμοργού.

Παράξενα φαινόμενα συμβαίνουν σ’ αυτήν με αποτέλεσμα να στέκεται αδύνατη η χαρτογράφησή της.

Η Τοπογράφος Λασθινία καλείται να λύσει το πρόβλημα.

Ο αμφιλεγόμενος καλόγερος Σεραφείμ ζει κρυφές παραισθήσεις και οράματα μέσα στη σπηλιά. 

Έρωτας και επιστήμη χορεύουν το ταγκό του «Ησαΐα».

Ο παλαιοημερολογίτης ηγούμενος Συνέσιος κατηγορεί για δαιμονισμό τον Σεραφείμ.

Ο μαθηματικός Μάρκος μαζί με τη Λασθινία κάνουν μια εκπληκτική επιστημονική ανακάλυψη.  

Δαίμονες και θάνατος παραφυλάνε στην ομίχλη.

* Παράλληλο σύμπαν ή κόσμος ψυχών;

*  Επιστήμη ή μεταφυσική;

Το μυστικό κρύβεται, κρατώντας μας την ανάσα, ως την τελευταία φράση του βιβλίου και ενδεχομένως πέρα από αυτή… 

Το μυθιστόρημα «Λίλιθ και Λασθινία» ΒΡΑΒΕΥΤΗΚΕτο 2018 στον 36οΠανελλήνιο λογοτεχνικό διαγωνισμό της Πανελληνίας ΈνωσηςΛογοτεχνών(Π.Ε.Λ.).

ΣΥΝΤΟΜΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ 

«ΟΜΙΧΛΗ» 

«Έστριψα το κεφάλι προς τον καλό μου. Είχε γονατίσει μπροστά στα πόδια μου και - με προτεταμένο χέρι - μου πρόσφερε το πολυπόθητο δώρο. Πήρα το κουτί στα χέρια μου και άρχισα να το ανοίγω. Ένα ξαφνικό ρεύμα Γαρμπή, παγωμένου σα να τον ξεφυσούσε ο βόρειος πόλος αυτοπροσώπως, με ανάγκασε να στρέψω πάλι το βλέμμα στον ουρανό. Ανατρίχιασα! Η ομίχλη μας πλησίαζε με φρενήρη ρυθμό. Είχε μια υφή από τούλι και παρ’ ότι προσέγγιζε ραγδαία διατηρούσε σταθερό μέγεθος, ίσο μ’ ενός ανθρώπου. Προσπάθησα να ξεφύγω από τη μέγγενή της και να συγκεντρωθώ στο δώρο του αγαπημένου μου. Τρεμάμενη το άνοιξα και μέσα του είδα να ξεπροβάλει η αιώνια ευτυχία! Το μονόπετρο σαΐτευε τη λάμψη του ίσια μέσα στην ίριδά μου. Μια τρομερή ταλάντωση, σαν να χόρευαν όλα τα ρίχτερ μαζεμένα κάτω από το ένα τετραγωνικό μέτρο στο οποίο στηρίζονταν τα πόδια μου, με άρπαξε από την πραγματικότητα και με κάρφωσε πάλι στον ουράνιο θόλο. Η λευκή θολερότητα είχε προσπεράσει το Πεταλίδι, το μικρό νησάκι βορειανατολικά, καλπάζοντας κατά πάνω μας. Αν και μας χώριζε μόνο μια ανάσα, αντί να τη βλέπουμε απλωμένη παντού, παρέμενε σταθερά στο μέγεθος ανθρώπου. Τώρα όμως είχε πάρει μια ολοκάθαρη μορφή, την λάγνα μορφή μιας πανέμορφης γυναίκας! Η φωνή του Μάρκου ήχησε σαν κωδωνοκρουσία στα σωθικά μου: 

- Λασθινία δέχεσαι να γίνεις γυναίκα μου;» 

«Η ΛΑΓΝΑ ΣΠΗΛΙΑ» 

«Μαγεία! ενώ ήμουν έξω από αυτήν, πακτωμένος στο βραχώδες λαγούμι, παρακολουθούσα τον εαυτό μου να ζει και να υπάρχει στην επιφάνεια της λίμνης, ως συνήθως, με τη μορφή ολόγυμνης γυναίκας. Έκπληξη! Καθώς η Λασθινία με πλησίαζε έβλεπα τη σκιά της μέσα στη λίμνη να μετατρέπεται σ’ ένα γοητευτικό άντρα. Σε κάθε της βήμα μπροστά άφηνε πίσω της κι ένα ρούχο. Όταν έφτασε δίπλα μου ήταν ένας Άδωνης που, κοιτάζοντας μ’ ερωτική επιθυμία, άγγιξε το δέρμα μου με ορθωμένο το μέλος του το οποίο προεξείχε κάμποσα εκατοστά από την υπόλοιπη φιγούρα του εξαίσιου κορμιού του. Τράβηξα δυνατά το ράσο, διπλώνοντάς το σταυρωτά στο στέρνο, για να βεβαιωθώ ότι ήμουν ντυμένος. Τα στήθη της εικόνας μου ορθώθηκαν με τις θηλές να προεξέχουν σαν αιχμές βέλους και ολάκερο το κορμί μου ρίγησε όπως η τεντωμένη χορδή τόξου. Το αρσενικό είδωλο της Λασθινίας μπλέχτηκε μαζί με τη θηλυκή οπτασία του εαυτού μου σ ένα υπερκόσμιο ερωτικό χορό. Περιδεής προσπάθησα ν απαγκιστρωθώ από την ανενόητο αυτή ηδονή, που ξεπερνούσε κάθε φαντασία, ψάλλοντας σιωπηρά σαν εγγαστρίμυθος μια εκκλησιαστική ικεσία. Η ελλειψοειδής οροφή της σπηλιάς όμως δεν ήθελε να με αφήσει ν’ αγιάσω. Με την ηχώ της μου αντιγύρισε μια πεντατονική οκτάβα από ένα βραχνό spiritual τραγούδι. Ο ρυθμός των πέντε μαύρων πλήκτρων ενός αόρατου πιάνου μετατράπηκε σε μια ρυθμική εναλλαγή, τρία ο ένας- δύο ο άλλος και τανάπαλιν των παλμών των διεγερμένων σωμάτων μας. Η αρσενική Λασθινία, άδοντας ένα συγκλονιστικό άσμα, το οποίο μόνο με κύκνειο μπορούσε να συγκριθεί, άρχισε να εισβάλει στον παλμό των κυττάρων μου προσθέτοντας τις bluenotes. Οι αλλοιωμένες από έκσταση νότες της εξέλισσαν την επαφή των σωμάτων μας σ’ ένα κρεσέντο κρουστών μιας μοναδικής τζαζ μελωδίας. Για πρώτη, ίσως και τελευταία, φορά ένιωσα τη διπλή πληρότητα. Δεν ήμουν πια μόνος. Μέσα μου βρισκόταν και η Λασθινία. Δεν ήμουν βέβαιος ποιος ήταν το αρσενικό και ποιος το θηλυκό. Ήμουν σίγουρος όμως ότι η ύπαρξή μου από μια μονομερή εικόνα είχε μετατραπεί σε μια πλήρη σύνθεση. Εγώ κι Εκείνη. Η Λασθινία και η .....» 

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ 

Ο Μιχάλης Γριβέας του Κωνσταντίνου είναι συγγραφέας, μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Γεννήθηκε το 1955 στην Αθήνα και κατοικεί στην Αγία Παρασκευή Αττικής. Είναι παντρεμένος με την Μανίνα Μπαζαίου και πατέρας του Κωνσταντίνου και της Χρυσάνθης. 

Σπούδασε στο τμήμα Τοπογράφων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές Περιφερειακής Ανάπτυξης (χωροταξίας) στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στην Αθήνα.Εργάστηκε ως μελετητής Τοπογράφος μηχανικός – χωροτάκτης. Δραστηριοποιήθηκε κοινωνικά από φοιτητής μέχρι σήμερα. 

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ 

· 11 έργα του (2 μυθιστορήματα, 2 νουβέλες & 7 διηγήματα) έχουν βραβευτεί σε ισάριθμους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, αποσπώντας 4 Ά βραβεία. 

· Έχουν παιχτεί 3 θεατρικοί μονόλογοι με βάση διηγήματα ή αποσπάσματα βιβλίων του. 

· Λαμβάνει μέρος ως κριτής σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. 

ΕΚΔΟΘΕΝΤΑ ΒΙΒΛΙΑ: 

· «ΛΙΛΙΘ και ΛΑΣΘΙΝΙΑ», μυθιστόρημα,2020, εκδοτικός οίκος «ΕΛΚΥΣΤΗΣ». 

· «Ανελκύστε τη Σελήνη», συλλογή διηγημάτων,2019, εκδοτικός οίκος «ΙΩΛΚΟΣ». 

· «Άκρον», μυθιστόρημα,2016, εκδοτικός οίκος «ΙΩΛΚΟΣ». 

· «Ο θεός της ρουλέτας», μυθιστόρημα,2015& 2η έκδοση 2018, εκδοτικός οίκος «ΙΩΛΚΟΣ» 

· «Η γυάλα», μυθιστόρημα,2014, εκδοτικός οίκος «ΙΩΛΚΟΣ».