Photo Kasia Darwinska
Αρκεί που βρέθηκε επιλογή
το λίγο σπουδαίο να φανεί,
όλα μικρά απλά καθημερινά,
τίποτα δεν είναι ίδιο πια,
ό,τι είχες φανταστεί ,ερωτευτεί,
στης νιότης το χαμένο το νησί,
ανάμνηση παραδείσου μακρινή.
Μία χίμαιρα το άγραφο χαρτί
η αψεγάδιαστη ακόμα αρχή .
Άσε τα παλιά, πίσω μη κοιτάς
στους δρόμους μόνος μη περπατάς
με τον εαυτό σου μη μιλάς.
Πολλά θα ήθελε να σου πει
μάλλον δεν τα έχεις σκεφτεί.
Πιότερο κάπου αλλού πρέπει
να περιπλανηθεί η σκέψη
στα φώτα της πόλης να χαθεί
από τη βουή της να ζαλιστεί.
Να λες τα πρέποντα λόγια
πως έφταιγε εκείνη η ώρα
αυτό που έλεγες καιρό τώρα
ότι μια καταιγίδα τα πήρε όλα.
Τον έρωτα χάλασε μια ρωγμή
ανεπαισθήτως μεγάλωνε πολύ.
Μα η ψυχή ψίθυρο σου στέλνει
ματώνει την καρδιά σα μαχαίρι
και τον ύπνο μακριά παίρνει.
Δεν ήτανε άψυχο το σκηνικό
ούτε η συνήθεια το έκανε φτωχό
νικήθηκες από τον δικό σου εαυτό
και άφησες το έργο να μείνει μισό,
η αδόκιμη αρχή απατηλή σειρήνα ,
και έγινες σκηνοθέτης καταιγίδας
δημιουργός αφιλόξενης μοίρας
εμπνευστής συμβιβασμών ιστορίας….
Μ.Γ. …
Μιχάλης Γεωργούλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου