Ακούμπησε το χείλι σου στο δάκρυ μου
Ποιος να το πιει αν όχι εσύ
Παράξενη η μοναξιά κερνάει τα μεσημέρια
Σαν το σπασμένο μολύβι του φαντάρου στο μέτωπο
Κείνο που πρόλαβε το σ'αγαπώ πριν από τη σφαίρα
Κι όταν εξαντληθεί ο μύθος του γενναίου,
η ξιφολόγχη μου θα αστράψει
Πάνω στου θάρρους μου την τύφλωση,
για μια πατρίδα κόκκινα μάγουλα
Χωρίς πεσόντες ποιος σ' αγάπησε
Κι εσύ
Όταν ημίγυμνη κοιτάξεις που ξυπνάς
Ακούμπησε το χείλι σου στο δάκρυ
Ποιος άλλος να το πιει αν όχι εσύ
Σταμάτης Μπουρίκος
Από την συλλογή"Η μοναξιά κερνάει τα μεσημέρια"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου