ΜΑΡΙΟΣ ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΟΣ "ΑΤΙΤΛΟ"

"Τα κρόσσια της ζωής μας,
γεμάτα με περιτυλίγματα
τσαλακωμένα,
από τα ψίχουλα στέγασης
που μας φίλεψαν σε άστοργους
καιρούς...
Στα κύματα μιας σιωπηλής
θάλασσας μίκρυνε η αθωότητα...
Τα χρώματα του καμβά,
γδάρθηκαν στις γέφυρες του κόσμου..
Αναβράζουσες ευχές
που λοιμοκτονούν για αυγές
ανθισμένες...
Οι καρδιές εμποτισμένες,
με εμφιαλωμένα συναισθήματα
από χλωμά, άνευρα χείλη...
Στο σφιχταγκάλιασμα του δειλινού,
ανάψαμε τις μικρές καντηλήθρες
στις προκυμαίες των ονείρων
και προσευχές ψιθυρίζουμε...
Παράταση στην έφηβη μνήμη
δίνουμε,
με ακριβές ανάσες και μυστικούς
χορούς,
για μια χαραμάδα ουρανό
στη συννεφιά...
Για μια λάμψη εξιλέωσης,
με ανεξίτηλα χρώματα...
Σ'ένα θέατρο σκιών οι ενστάσεις
δεν χωρούν...
Απομείναμε με την ελπίδα
της απόδρασης...
Γαντζωμένοι στα βήματα του χρόνου
νοσταλγούμε τα πρωτότυπα"...

(Marios G. K)...
18/10/2020...