Τίτλος: Μπαλ Μασκέ
Συγγραφέας: Λένα Φατούρου
Τόπος και Χρονολογία πρώτης έκδοσης:Αθήνα, Σεπτέμβριος 2020
Διάσταση σελίδας: 17x24cm
Χαρτί: γραφής 100gr
Σελίδες: 260
Γραμματοσειρά: Minion Pro
ISBN: 978-6182-010-518
Εκδόσεις: 24γράμματα / Γιώργος Δαμιανός
Διεύθυνση / Κεντρική Διάθεση:
Λεωφόρος Πεντέλης 77, Χαλάνδρι 152 34
Τηλ.: +30 210 612 70 74
Email: info@24grammata.com
Web site / e-shop: www. 24grammata.com
Copyright © 2020 24γράμματα
H γραφιστική επεξεργασία έγινε στο ατελιέ γραφικών τεχνών
των εκδόσεων 24γράμματα (Λεωφ. Πεντέλης 77, Χαλάνδρι, τηλ. 210 612.70.74)
Υπεύθυνη ψηφιακής σελιδοποίησης: Ουρανία Περπερίδου
Δημιουργία εξωφύλλου: Χρήστος Λάσκα
🌼 🌼 🌼 🌼
Πλάνεψε η μοίρα το μυαλό και την καρδιά, τρέλανε κάθε κύτταρο της ύπαρξής μου φέρνοντας μίσος και καταστροφή. Κι εκεί που αποζητούσα τη γαλήνη, μπλέχτηκα στα ρουμάνια της αβύσσου και χάθηκα αγκαλιά με τον προδότη έρωτα. Πόσο θα παιδευτεί ακόμα η ψυχή μου; Τι τιμωρία θα μου αποδοθεί; Αναρωτιέμαι! Ποιος φαρμακερός Όφις φώλιασε μέσα μου δηλητηριάζοντας κάθε μου συναίσθημα; «Ανέστη είπαν ο Κύριος την Τρίτη της ταφής Του». Συγχώρεση ζητώ πλέοντας στη θάλασσα των αμαρτιών μου…Ανάσταση της δικής μου ψυχής. Ποιος ξέρει αν η λάσπη που άφησα πίσω μου πνίξει τους αγαπημένους μου; ΜΗΝΙΝ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΣΗ. Αυτό θα σώσει την ψυχή μου. Ποιο σύννεφο άραγε, να ’χει θέα την πολύβουη γη, μήπως και φτάσει στα ώτα μου η απαλλαγή της κόλασης που δίκασα τον εαυτόν μου;
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ
Της επόμενης μέρας το φως, ο Alex έμελλε να μην το δει. Το νήμα της ζωής γι’ αυτόν κόπηκε στο γαμήλιο ταξίδι του. Η επιθυμία που είχε να μην ξαναδεί τον βιολογικό του πατέρα πραγματοποιήθηκε. H μοίρα τού έκανε το χατίρι και φρόντισε γι’αυτό μ’ έναν τρόπο άχαρο και άπονο, παίρνοντας τη δροσιά των νιάτων του.
Όσο για τον Λάζαρο Βαρθολομαίο, χρησιμοποίησε όλες του τις γνωριμίες επιφανείς προσωπικότητες και μη, προκειμένου να μειωθεί η ποινή που του επέβαλε το δικαστήριο. Του ήταν αδύνατον να συνειδητοποιήσει πως η μοίρα τον ήθελε και πάλι να ζει μέσα σ’ ένα τόσο στενό δωματιάκι που ακόμη είχε τη μυρωδιά της μούχλας στα ρουθούνια του. Μια σπίθα φως όμως, δεν είναι δυνατόν να τα βάλει με το παντοδύναμο σκοτάδι. Ήταν σίγουρος πως θα δικαζόταν τόσα χρόνια, όσα δε θα προλάβαινε να ζήσει. Κάτι σαν ισόβια κάθειρξη. Δεν θα το άντεχε. Η τελευταία πράξη γι’ αυτόν παίχτηκε στο μικρό του κελί, εκεί που από πάντα θα έπρεπε να είναι ο φυσικός του χώρος, όταν η Άντζελα πρόλαβε πριν απ’ όλους να τον ενημερώσει με τρόπο αιχμηρό σα λεπίδα καλά σκηνοθετημένο, για την ταυτότητα του νέου ανθρώπου που του αφαίρεσε τη ζωή ρίχνοντας τον με τις ρόδες της καλογυαλισμένης Mercedes του στο ψυχρό πεζοδρόμιο.
Όταν ο Λάζαρος έμαθε ποιος ήταν ο νέος που σκότωσε, οι τύψεις τού έζωσαν κάθε κύτταρο και τρέλαναν το μυαλό του. Αυτός που από παιδί υπήρξε ανεξάρτητος, αυτόνομος και απέναντι στη ζωή και στην κάθε λογής σχέση του, λύγισε στη σκέψη πως ήταν ο γεννήτορας ενός αγοριού που ποτέ δεν αγκάλιασε. Ένας Βαρθολομαίος σπορά δική του, το μόνο σημαντικό που είχε δημιουργήσει στη ζωή αυτή και που ποτέ δε χάρηκε. «Φονιά φονιά!» Φώναξε χτυπώντας το κεφάλι του από τις τύψεις. Τα αετίσια του μάτια κοίταζαν ένα γύρω με βλέμμα άγριο, εξεταστικό, ενώ το αφύσικα παρατεταμένο γέλιο του που θύμιζε γέλιο τρελού, έκανε τον φύλακα να πλησιάσει το κελί και να ανοίξει το παραθυράκι της πόρτας προκειμένου να δει τι ακριβώς συνέβαινε στον κρατούμενο. Τον είδε να πηγαινοέρχεται ασταμάτητα σαν κάτι να’ψαχνε. Έκλεισε το παραθυράκι και απομακρύνθηκε. Σε λίγο, ένα ουρλιαχτό τον έκανε να τρέξει προς την ίδια κατεύθυνση και να ανοίγει πάλι το παράθυρο της σιδερένιας πόρτας. Αυτό που αντίκρισε, ήταν φρικιαστικό!
Εκεί, σ’ αυτό το κελί ο κρατούμενος δίκασε τον εαυτό του πριν προλάβει να τον δικάσει οποιοδήποτε δικαστήριο.Τα ματωμένα χέρια του Λάζαρου, δεν άφησαν σπιθαμή τοίχου που να μην γράφει το όνομα εκείνου του ψιλόλιγνου παλικαριού, κομμάτι της σάρκας του, ανάσα που ο ίδιος έπνιξε. ALEX, ALEX, ALEX… και ύστερα, ξεψύχησε.
🌼 🌼 🌼 🌼
Η Luise προχώρησε μερικά βήματα το ανηφορικό δρομάκι σκυθρωπή, με τη θλίψη ζωγραφισμένη στο πρόσωπο. Κοντοστάθηκε, γύρισε το κεφάλι της και τους κοίταξε. Δακρυσμένα τα τρία αγαπημένα της πρόσωπα, την παρακαλούσαν: «Γύρισε πίσω Luise,» της φώναξε σε μια τελευταία προσπάθεια να την κρατήσει κοντά του ο Paul.
«Μητέρα σε χρειάζομαι,» της είπε με λυγμούς η Ελέσα. «Μαζί θα το ξεπεράσουμε,» ακούστηκε η φωνή της Φράνκα, συνεχίζοντας πιο δυνατά: «Ο Άλεξ θα ξαναγεννηθεί μέσα από τα μάτια του εγγονιού σας».
Η Luise όμως δεν τους άκουγε. Είχε μπει ήδη μέσα σε μία άλλη ζωή, αποφασισμένη να αφιερωθεί ψυχή και σώματι. Σήκωσε το χέρι της με σιγουριά χαιρετώντας τους. Συνέχισε να περπατά στην ανηφόρα που θα την έβγαζε στην πόρτα του μοναστηριού, παρατηρώντας το τοπίο και αναπνέοντας τη μυρωδιά του πράσινου.
Με αίσθημα γαλήνης πέρασε στον προαύλιο χώρο, αγνάντεψε για λίγο απέναντι στη μικρή σπηλιά του βουνού που βρισκόταν η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας κι έκανε μ’ ευλάβεια το Σταυρό της ψιθυρίζοντας: «Μας έδεσε ο ίδιος πόνος Παναγία μου, θα προσπαθήσω με όλο μου το είναι να μας δέσει και η ίδια πίστη στο Θεό. Θα μείνω για πάντα εδώ, σ’ αυτή τη γη που στα σωθικά της κρύβει τον δικό μου θησαυρό».
Διάβηκε τον μεγάλο διάδρομο, αυτόν που προ ημερών είχε δει τη μητέρα της να τον περπατά με βήμα αργό. Ζήτησε τη βοήθεια μιας μοναχής προκειμένου να της δείξει το κελί της αδερφής Ευφροσύνης. Στάθηκε απ’έξω, πήρε βαθιά ανάσα κι άνοιξε την πόρτα. Η ζεστή αγκαλιά της αδερφής, της δικής της μάνας, ήταν το πρώτο μικρό γαλήνιο λιμάνι που αγκυροβόλησε η κομματιασμένη καρδιά της.
Ύστερα από κάμποσο καιρό, το όνομα Λουΐζα θάφτηκε με την πρότερη ζωή της. Ρασοφορεμένη πλέον άκουγε στο όνομα Αρετή. Από τότε πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια, μα τα δάκρυα δε στέγνωσαν από τα μάτια της θλιμμένης καλόγριας που με πίστη και υποταγή ανέβαινε το δικό της Γολγοθά. Οι αραιές τηλεφωνικές συνδιαλέξεις, ήταν ο σύνδεσμος με τους δικούς της και η μόνη χαρά που την επισκέφτηκε όλο αυτόν τον καιρό ήταν η γέννηση του παιδιού του Alex.
Η μορφή του αδικοχαμένου παιδιού της, είχε ζωγραφιστεί ανεξίτηλα στην καρδιά της όπως και η μορφή του πατέρα της. Ο ίδιος άνθρωπος, τα ίδια χέρια, είχαν αφαιρέσει τις ζωές των πιο αγαπημένων της προσώπων.
Της ήρθε στο μυαλό η βραδιά του Ball masque τότε, που αμέριμνη χαρούμενη κι ευτυχισμένη, νόμιζε πως όλος ο κόσμος ήταν δικός της.
«Τι να συμβόλιζαν άραγε εκείνα τα δώρα;» Αναρωτήθηκε? «Τα λευκά γάντια δηλώνουν πολλά όπως πιθανόν, απόκρυψη αποτυπωμάτων ας πούμε… ανάλογα πως θα το δει κανείς.
🌼 🌼 🌼 🌼
ΦΑΤΟΥΡΟΥ ΛΕΝΑ
Γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Στον χώρο της Λογοτεχνίας παρουσιάστηκε την τελευταία δεκαετία, αποσπώντας διάφορα βραβεία σε ποιήματα και εκθέσεις της.
Πολλά έργα της έχουν διακριθεί από διάφορους φορείς, ενώ τον Οκτώβριο του 2016 πήρε το ΑΡΙΣΤΕΙΟ για διήγημα της από την UNESKO Κεφαλληνίας, Ιθάκης και Ζακύνθου. Τον Ιανουάριο του 2017 το μυθιστόρημα της «ΕΝΟΧΟ ΜΥΣΤΙΚΟ» διακρίθηκε ως βιβλίο της χρονιάς και το 2019 πήρε τον Α΄ ΕΠΑΙΝΟ «ΜΑΡΚΟΥ ΑΥΓΕΡΗ» σε διαγωνισμό της ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ.
σε όλα τα βιβλιοπωλεία και
Μπορείτε, ακόμα, να τα παραγγείλετε και τηλεφωνικά 210 612 70 74,
αντικαταβολή, κούριερ, παράδοση την επόμενη εργάσιμη
ΔΩΡΕΑΝ ΕΞΟΔΑ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου