ΙΩΑΝΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ - ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Οκτώβρης πάνω στα βουνά
«αέρα» ανεμίζει,
ψυχές γιγάντων πολεμούν
άγρυπνες μες στα χιόνια
μη και το χώμα σκλαβωθεί,
η γη η φωτοδότρα,
μη και δακρύσουν τα βουνά
αν τα αλυσοδέσουν.
Κι αυτά που ανασαίνουνε της λευτεριάς αέρα,
και μάνα Ελλάδα χαίρονται και χιλιοτραγουδάνε,
περήφανα αντιστέκονται μαζί με τα παλικάρια
που χουν το χώμα φυλαχτό, τον ήλιο μαξιλάρι
και της πατρίδας τ’ όνομα, όρκο γραμμένο μ’ αίμα.
Και τρέχουνε σαν άγγελοι πάνω στα κορφοβούνια
να φτάσουνε την Παναγιά που πρώτη προχωράει
και ζώστηκε τα άρματα και τ’ άγιο ευαγγέλιο
να πολεμήσει τους εχθρούς που ’χουν καρδιά μολύβι
κι ασκέρια σιδερόφραχτα τα σύνορα πατούνε.
Και τότε ακούνε οι άσπλαχνοι το «ΟΧΙ» της πατρίδας,
το «ΟΧΙ» των χρυσών πουλιών, της θάλασσας, του ήλιου,
το «ΟΧΙ» που αντιλάλησε και σείστηκαν τα όρη
και πολεμούν οι κορυφές με τα όπλα της αγάπης
για την πατρίδα, την τιμή, την ιστορία αιώνων,
Κι αφήνουν τα τραγούδια τους πλάι στους σκοτωμένους,
να τα ’χουνε νανούρισμα, παρηγοριά αιώνια,
πάνω στα στήθη που έγιναν ασπίδες ατσαλένιες
και σύγκορμες «μολών λαβέ» φωνάξαν στους τυράννους
και δεν αφήσανε τη γη τη μυριοαγαπημένη
σε ξένα χέρια κι άπονα
να τηνε μαγαρίσουν
και τότε ο ήλιος να ντυθεί τα μαύρα του τα ρούχα
κι η θάλασσα η φοβερή της αδικίας το αίμα.

Ιωάννα Αθανασιάδου

          🌾

ΤΗΣ ΔΟΞΑΣ ΤΑ ΟΡΗ

Προς τι ν’ ατενίσουμε της δόξας τα όρη;
Κλαυθμοί των ονείρων στερέωσαν τους ανδριάντες των ηρώων.
Κυκλώνουν τη λάμψη τους
Άρπυιες ξυλοπόδαρες
και άφαντοι γίνονται στα βάθη των αιώνων.
Στρατιές αδικαίωτες
στης θλίψης το κάτεργο,
με μάτια πελώρια
στης μνήμης τα βότσαλα,
στης λήθης το ανέσπερο,
με δάκρυα πέτρινα,
με χέρια από μάρμαρο
κρατούνε τα όπλα τους
σε όρη πολύπαθα,
σε ηρώα ξεχασμένα
και πλάι στην καρδιά τους
θρηνεί ο Θεός.

Ιωάννα Αθανασιάδου

          🌾

ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ 

Άγνωστοι της θλίψης, άγνωροι του θανάτου.
Στρατιώτες του ήλιου!
Ψυχές που γίνατε υπέρλαμπρη γη!
Ξαγρυπνήσατε στων βουνών τις καστρόπορτες,
τα σπαθιά σας στη σάρκα του Χάρου.
Λαβωθήκατε με χλωμά τ’ άσπρα χείλη σας,
οι ψαλμοί σας φυλαχτό για τις άδικες ώρες.
Ξεψυχήσατε με ζεστά τ’ άγια στήθη σας,
σφαλισμένα τα μάτια σας κι η βροχή μοιρολόγι.
Λυγίζουν τα σώματα σαν χαραυγές,
ξυπνούν τα κορμιά των ανέμων.
Γυρνούνε αλήτες τα δάκρυα,
το βόλι της ζωής ξαστόχησε.
Ο αγέρας θρήνος ολονύκτιος…

Ιωάννα Αθανασιάδου 

          🌾

ΗΡΩΟΝ 

Πρόσωπα χάλκινα, δέρμα σκαμμένο. 
Πολεμιστές της ζωής, ήρωες του θανάτου. 
Ωκεανός αδικημένων που σύσσωμοι προχωρούν. 
Η πανοπλία τους σάρκινη. 
Η μοίρα τους υφασμένη από ανθρώπινα χέρια. 
Ακάνθινα στεφάνια φορούν στα φτερά τους οι άγγελοι, 
οι σταυροί μαρτυρία της γης. 
Λευκά τα βόλια στ’ αγέρωχα στήθη, 
οι ματιές τους φωνές υδάτινων αγαλμάτων. 
Οι ψυχές τους αγιάζουν τα χώματα, 
τ’ αθώο αίμα ορίζοντας νέος. 
Ξεπεζεύουν τα όνειρα απ’ τ’ άτια της νύχτας, 
ξαπλώνουν στις καμπάνες του ξημερώματος. 
Αντιστέκονται στον καταιγισμό των αρχαίων χρησμών, 
ξεδιπλώνουν περγαμηνές κι υπογράφουν αναστάσιμους ύμνους. 
Μεθυσμένα πουλιά σκίζουν τα μαντίλια της μοίρας, 
ανίσχυροι οι κακοί οιωνοί. 
Ουράνιοι γέροντες διεκδικούν το κεκοιμημένο τους σώμα. 
Αγέννητα βρέφη προετοιμάζουν την ταπείνωση του θανάτου. 
Ελαφρύ το χώμα στις λαβωματιές των Αγίων, 
τα κοντάρια τους φοβερά. 
Κυπαρισσένιες οι μορφές τους στα εικονοστάσια 
λαβώνουν τον άσπλαχνο Χάρο. 
Προσκαλούν κεραυνούς κι αγιοκάντηλα, 
θυμιατίζουν τα κορμιά των αιώνων. 
Η ανάσταση ολόσωμη στ’ άγριο άτι της, 
αντιμέτωπη στους επίγειους θανάτους. 

Ιωάννα Αθανασιάδου 

          🌾

ΧΩΜΑΤΑ ΜΑΡΤΥΡΙΚΑ

Χώματα μαρτυρικά,
διαβαίνουν οι αιώνες απροσκάλεστοι.
Γεμάτα νεκρούς τα καράβια τους,
ατελείωτοι οι σταυροί των γενναίων.
Ανεμοδαρμένη η γη η άμοιρη,
φυλάει τον επουράνιο άρτο. 

Ιωάννα Αθανασιάδου