ΔΩΡΑ ΜΑΡΓΕΛΗ "Πριν το ξημέρωμα "

Θα θέλαμε μόνο 

Να γυρίσουμε πίσω το χρόνο 

Εκεί που χόρευαν μέσα μας άγγελοι 

Εκεί που είχαμε αρυτίδιαστα οράματα 

Και σπέρναμε σε αμόλυντα τοπία 

Λέξεις από χαλαζία 

Σαν χάραζε ήταν ακόμα τα φώτα αναμμένα 

Ανοίγαμε τότε παράθυρα στους μύθους 

Φορούσαμε ηλίου στεφάνι στο μέτωπο 

Και πιάναμε τη μέρα απ' το μπράτσο 

Γελώντας αλέγκρα

 Δεν παίρναμε ποτέ ανελκυστήρα 

Φορούσαμε σανδάλια του Ερμή 

Σε πέλματα ανέφελα 

Για να αφηνόμαστε στα ύψη 

Τα χέρια ανοίγοντας 

Τα μάτια κλείνοντας 

Τα γέλια μας ηχούσανε διάφανα 

Και τρυπούσαν τα τείχη του ανέφικτου 

Λέγαμε στων βράχων το αυτί 

Πως είμαστε κόρες και γιοι του Ορίζοντα 

Έχουν βαρύνει οι δείκτες 

Σκορπίσαμε πια 

Κάποιοι δεν άντεξαν 

Και υπέγραψαν 

Κάποιοι φορέσανε στέγες 

Κάποιοι έγιναν προσωπεία 

Άλλοι γίναν ποτάμια 

Αποχωρούν σιωπηλά 

Ρέουν και γίνονται θάλασσα 

Σώζουν λευκό 

Όσο λευκό μπορούν. 

Δώρα Μαργέλη 

Φωτογραφία : Από την ταινία *"πριν το ξημέρωμα "