Φυτεμένα κάρβουνα με προσευχές
στο σύνορο του εμείς,
τα αρώματα της νύχτας μας
τη στιγμή που καλπάζει
ο άνεμος του στέρνου σου
μετράς το γιασεμί της σάρκας μου
και γω της ανάσας σου λεμονανθούς, αθροίζω.
Αναρριχώμενη λοιπόν η μνήμη
στις εποχές των λαγώνων,
ιχνογραφεί παλίρροιες
στα χείλη σου ακρογιαλιές
μ'εμένα βαρκάρη
στις ξόβεργες της λιμνοθάλασσας
να σέρνω από το μπλε
τ' άστρα του κορμιού σου.
Όταν στους καθρέπτες των ποιητών
ακόμα και την Άνοιξη
γίνεσαι κλωνί αστροφεγγιάς,
στα σκέλια του υγρού πρωινού
η μήτρα σου γίνεται
γαλαξίας
στον έρημο σύμπαν.
"Σπασμένα Δόντια"
Αντώνης Δ. Σκιαθάς
Άφιερωμένο σε μια μέρα όπως η 8η Μαρτίου, που ορίζει στατικά το φως της Γυναίκας και τιμά τις οδύνες των οδοιποριών της, στους πολλαπλασιασμούς του άπειρου της ύλης της!!!
*Κατοχυρωμένη Ανέκδοτη Ποιητική Σύνθεση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου