ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΙΑΣ - ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΡΟΔΟ ΑΠΑΙΤΗΣΗΣ

Κρύβει η βάση σου άρωμα,
των λουλουδιών κρύβει αιώνια η φροντίδα
της ύποπτης συντριβής σου τόσο φως.

Όπου πάω
με πονάς η μέθη,
με πονάς και η λήθη.

Όπου πάω
στους μεγάλους πόνους,
ως τα μέτωπα του φόβου
με τα κλειστά επιστολάρια,
τα αιωνίως παρθένα.

Μέσα στον έρωτα
των ποιητών η αλήθεια
με μια ακόμα
πορφύρα του αρραβώνα.

Γενεές απρόβλεπτες
να τραβούν το σήμα κινδύνου
κι η σκέψη,
η πιο αληθινή.
στο όνομα της καρδιάς σου
στο όνομα της ψυχής σου
ποιον ακόμα περιμένει!

Κήπος των καλών
κήπος των ριζών
τάφων ασύλητων.

Κήπος η βάση σου
άρωμα ρόδου των μοναδικών.

21-03-2019/Δ.Κ

ΚΟΝΤΙΝΟ ΠΛΑΝΟ

Οι ελπίδες κατοικούν στα ερείπια
πάντα ανεβαίνουν με τα γυμνά τους πρόσωπα
ή
όταν νέμονται σκιές των χρωμάτων,
όταν της νίκης τους η μνήμη
των οραμάτων η εκμετάλλευση,
οι ελπίδες πέτρες αστραφτερές.

Σ' όποιο χάσμα κρύβεσαι
ζωή ή στοιχειό,
φέγγος που βγάζεις
καιρούς αλήθειας,
τη μάσκα από μια πατρίδα.

Τι καιρός αλήθεια για τη νέα ψυχή!

Οι ελπίδες κατοικούν στα ερείπια
με πλάνο χαμόγελο ανεξιχνίαστο
ως τον ειρμό των άδειων ακόμα κερκίδων.
Τα βράδια έχουν άλλη όψη
στη στοργή που ο άλλος πενθεί
κι η ελπίδα επιτέλους,

δε φρονίμεψες
δε φρονιμεύεις,
ούτε ποτέ γερνάς,

δε γυρνάς.

1995-22-03-2019/Δ.Κ