Ταραμπάδος
Ταραμπάδος, το χωριό με την κοιλάδα των περιστεριώνων. Καμάρες που προσφέρουν τον ίσκιο τους στηρίζοντας ταυτόχρονα το δώμα που βρίσκεται από πάνω, στενά δρομάκια προς τις εκκλησίες του χωριού, σοκάκια και καλντερίμια που καταλήγουν ήσυχα στη λαγκαδιά των περιστεριώνων… μοναδικές εικόνες για τον περιηγητή. —
Σπίτια με κατώγια και καταστέγια, το παλαιό με το νέο έρχονται και δένουν αρμονικά στο λίγων κατοίκων χωριό αυτό. Πέρασμα για τον επισκέπτη περιπατητή που θα ακολουθήσει τις σκαλιστές ταμπέλες για να καταλήξει στο παλαιό ξυνάρι. Εκεί που οι γυναίκες του χωριού κατέβαιναν για να πλύνουν τα ρούχα τους, να φτιάξουν το τυράκι του σπιτιού, να κουβαλήσουν νερό.
Στον πιο κοντινό περιστεριώνα διακρίνει κανείς την αρχιτεκτονική λεπτομέρεια, τη χωροταξική του κατανομή, τον πέτρινο διάκοσμό του και φαντάζεται αυτό που άλλοτε είχε άλλη χρήση, τώρα να είναι άξιο θαυμασμού. Ο Ταραμπάδος έχει περίπου 10 περιστεριώνες, οι οποίοι διατηρούνται σαν κόσμημα της περιοχής.
Αγία Τριάδα
Κάμπος
Κάμπος.....Βρίσκεται στο κέντρο του νησιού, στην εύφορη κοιλάδα της τηνιακής ενδοχώρας. Στο χωριό υπάρχει η Αγία Αικατερίνη (ορθόδοξη), αποµεινάρι της σύντοµης Ρωσοκρατίας του νησιού, µε αξιόλογο ξυλόγλυπτο τέµπλο. Χτίστηκε το 1771, προς τιµήν της αυτοκράτειρας της Ρωσίας Αικατερίνης Α’, υπό την επίβλεψη του Τηνίου Γ. ∆ώριζα και µε οικονοµική ενίσχυση του αρχηγού του ρωσικού στόλου, ναυάρχου Ορλώφ.
Καμπος....Η δεύτερη εκκλησία, η Αγία Τριάδα (καθολική), ξεχωρίζει για την αξιόλογη βοτσαλωτή της αυλή. Από εδώ κατάγεται η µοναχή (έπειτα Αγία) Πελαγία, η οποία οραµατίστηκε την Παναγία. Στην άκρη του χωριού βρίσκεται το παλαιό δηµοτικό σχολείο, το οποίο παραχωρήθηκε από το ∆ήµο Εξωµβούργου, ώστε να µετατραπεί σε «Μουσείο Κώστα Τσόκλη». Είναι το µοναδικό µουσείο του καταξιωµένου αυτού καλλιτέχνη και αποτελεί έναν ακόµη πόλο έλξης των επισκεπτών στο χωριό και την Τήνο γενικότερα. Στην περιοχή του Κάµπου λειτουργούσε ως πρόσφατα ο τελευταίος ανεµόµυλος, που αποτελεί και τον πιο άρτιο του νησιού. Το παραδοσιακό πηγάδι µε τις πλύστρες του χωριού διατηρείται ως σήµερα. Εδώ, ο φούρνος ψήνει γευστικά παξιµάδια, ενώ υπάρχει και καφενείο.
Καμπος.....η Αγία Τριάδα (καθολική), ξεχωρίζει για την αξιόλογη βοτσαλωτή της αυλή. Από εδώ κατάγεται η µοναχή (έπειτα Αγία) Πελαγία, η οποία οραµατίστηκε την Παναγία...
Σκαλάδος
Απέναντι πρώτο χωριό δεξιά τα Λουτρά...και τα άλλα δυο,Κρόκος αριστερά και Σκαλάδο!
Σκαλάδος....Πάνω από τα Λουτρά..Το χωριό είναι κτισµένο στη βουνοπλαγιά µε αµέτρητα σκαλοπάτια και υπέροχη θέα στα γύρω χωριά. Συνδυάζει την παραδοσιακή αρχιτεκτονική µε τη µοντέρνα. Εδώ υπάρχουν καφενείο και ταβέρνα, όπου ο περαστικός µπορεί να κάνει µια ευχάριστη στάση. ........Απέναντι ο Ναός του Αγίου Ιωσήφ..
Αγάπη
Ο Αγιος Αγαπητός σε περίοπτη θέση...
ο άγιος Αγαπητός...εορτάζει στις 20 Αυγούστου.Ο Άγιος Οσιομάρτυς Αγαπητός του Μαρκούσεφ, έζησε στη Ρωσία περί τον 16ο αιώνα μ.Χ. Αρχικά έγινε μοναχός στη μονή των Αγίων Βόριδος και Γκλέμπ του Σολφυτσεγκόντσκ και μαρτύρησε το 1584 μ.Χ.
.Από τα πιο παραδοσιακά και φιλόξενα χωριά του νησιού, απλωµένο στην πλαγιά µε ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, καµάρες, υπέρθυρα, πλακόστρωτα σοκάκια και πηγάδι. Το ρυάκι και οι καλοδιατηρηµένοι περιστεριώνες προκαλούν τον επισκέπτη να το εξερευνήσει. Η αξιόλογη εκκλησία του Αγίου Αγαπητού έχει δώσει το όνοµα στο χωριό. Υπάρχουν καφενείο και ταβέρνα, και από εδώ µπορεί κανείς να οδηγηθεί στη γειτονική Παναγία τη Βουρνιώτισσα.
Η αρχιτεκτονική του χωριού είναι διαφορετική από των άλλων χωριών της Τήνου!
Βωλάξ
Ο Βώλακας ή Βώλαξ ή Βωλάξ, είναι χωριό της Τήνου. Σε χειρόγραφο του καθολικού επισκόπου αναφέρεται ως Vulacus και αργότερα εμφανίζεται ως Volacus..
Μεσαιωνικό καθολικό χωριό με περίπου 53 μόνιμους κατοίκους (απογραφή του 2011). Χτισμένο σε υψόμετρο 284 μέτρα, σε ένα μικρό οροπέδιο στη μέση της Τήνου, περιτριγυριζόμενο από πέτρες και μεγάλους σφαιρικούς γρανιτένιους βράχους ηφαιστειογενούς προέλευσης. Πάντα ήταν, και είναι ακόμη, το χωριό της καλαθοπλεκτικής από την οποία και ζει.
H Bωλάξ έχει τη δική της ζωντανή προσφορά, τόσο στον κλήρο όσο και στον μοναχισμό με γνωστότερο όλων τον ιερέα δον Γιώργη Φυρίγο (1877-1940). Πολλά δεν ξέρουμε ακόμη, για τυχόν παρουσία κατοίκων του χωριού με ενεργό συμμετοχή στα τοπικά πράγματα. Στο δηματολόγιο του παλαιού Δήμου Σωσθενίου συναντούμε έναν βωλακίτη με την ιδιότητα του γραμματέα, με έτος γέννησης το 1840, χωρίς όμως τόπο υπηρεσίας.
Βωλάξ...Σήμερα στο χωριό υπάρχει ένα μικρό λαογραφικό μουσείο που λειτουργεί από το Πάσχα μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου και ένα καλαίσθητο υπαίθριο πέτρινο θέατρο 300 θέσεων, όπου το καλοκαίρι γίνονται διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Την περίοδο του Πάσχα, αναρριχητές απ' όλο τον κόσμο μαζεύονται για να κάνουν bouldering στα βράχια
Καποιος έκανε ένα δρώμενο στο παλιό σπίτι, στις πόρτες και στους τοίχους .....Εγραψε ποιήματα με ανεξίτηλο τρόπο,ποιηματα γνωστών μεγάλων ποιητών μας!
Ένα από τα αξιοθέατα της Τήνου είναι το τοπίο του χωριού Βωλάξ. Ο επισκέπτης βρίσκεται µπροστά σε ένα µοναδικό φαινόµενο: τεράστιοι ολοστρόγγυλοι βράχοι είναι διάσπαρτοι σε µία απέραντη έκταση. Οι µεγάλοι και µικροί βώλοι, οι οποίοι έχουν δώσει το όνοµά τους στο όµορφο γραφικό χωριό που βρίσκεται χτισµένο ανάµεσα και πάνω σ’ αυτούς, προξενούν το ενδιαφέρον και την απορία για τον τρόπο, µε τον οποίο δηµιουργήθηκαν και έλαβαν αυτά τα σχήµατα........
Με την πάροδο του χρόνου και τη συνεπαγόµενη αποσάθρωση και διάβρωση, κοµµάτια του αποσπάστηκαν το ένα από το άλλο. Το σηµερινό στρογγυλό τους σχήµα οφείλεται σε εξωτερικούς παράγοντες, όπως η υγρασία, οι µεταβολές της θερµοκρασίας και ο αέρας...........(συνέχεια)... —
Από την άλλη πλευρά, µύθοι θέλουν το φαινόµενο αυτό να οφείλεται σε µετεωρίτες, στην τιτανοµαχία ή απλά στη θάλασσα που κάποτε κάλυπτε την περιοχή αυτή. Όπως και να έχει, το θέαµα είναι εκπληκτικό και δικαιώνει κάθε επισκέπτη.
ΗΓέννηση της Θεοτόκου..
Φαλατάδος
Αγία Παρασκευή.......................Βασικές ασχολίες των κατοίκων του Φαλατάδου υπήρξαν η βυρσοδεψία και η παραγωγή και επεξεργασία του μεταξιού. Τα ερειπωμένα πια κτίρια των βιοτεχνιών βρίσκονται, ανατολικά του χωριού, στην περιοχή "Γναφάρια".
Το Σπίτι του σκίτσου.......O Φαλατάδος είναι το δεύτερο μεγαλύτερο (μετά τον Πύργο) χωριό της Τήνου.
Από σχετικές ιστορικές αναφορές, φαίνεται ότι το χωριό υπήρχε ήδη από το 1400 µ.Χ. και το όνομά του προέρχεται από κυριώνυμο (οικογένεια Βαλατά) ή από τη λέξη φάλακα
(= οχύρωμα, παρατηρητήριο).
Ο Φαλατάδος είναι ξακουστός για το ρακί του. Στο χωριό λειτουργούν πολλά πατητήρια και
αποστακτήρια, ενώ τον Σεπτέμβριο, το Ρακιζιό είναι μεγάλη τοπική γιορτή. Γνωστά και καλήςποιότητας είναι και τα φαλαταδιανά κρασιά.
Στην άκρη του χωριού η παλιά Μητρόπολη...ο Καθολικός ναός της Παναγίας.
Η Τρισυπόστατη εκκλησία του Αγίου Ιωάννη,Αγίου Βασιλείου και Αγίας Τριάδας..
Μονή Κεχροβουνίου
Μονή Κεχροβουνίου.......Κατά τη ντόπια παράδοση, τρεις αδελφές από το χωριό Τριπόταµος είδαν το ίδιο όνειρο-όραµα: µια γυναίκα (η Παναγία) τους υποδείκνυε να κτίσουν µοναστήρι και να µονάσουν σε συγκεκριµένο σηµείο στο όρος Κεχροβούνι, εκεί όπου έβλεπαν παράλληλα ένα περίεργο φως. Έπειτα από αντιπαραθέσεις µε την υπόλοιπη οικογένειά τους, τελικά αποφάσισαν να υπακούσουν στη γυναίκα του οράµατός τους. Επειδή, όµως, στο συγκεκριµένο σηµείο οι άνεµοι ήταν πολύ ισχυροί και η περιοχή γεµάτη φίδια, επιχείρησαν να χτίσουν τα κελιά τους λίγο νοτιότερα. Όµως, όσο και να προσπαθούσαν, τα κελιά γκρεµίζονταν κατά τη διάρκεια της νύχτας και τα εργαλεία βρίσκονταν στο αρχικό σηµείο υπόδειξης. Μετά από αυτό πείστηκαν ότι έπρεπε να υπακούσουν στις αρχικές οδηγίες, και έχτισαν τα τρία κελιά, τα οποία µετέπειτα αποτέλεσαν τον πυρήνα της Μονής.
Λόγω έλλειψης πηγών που να επιβεβαιώνουν τις παραδόσεις, υπολογίζεται ότι η Μονή χτίστηκε γύρω στον 11ο-12ο αι. µ.Χ., αν και το πρώτο έγγραφο που την αναφέρει είναι του 17ου αιώνα (πιθανότατα το 1614). Χτισµένη σε υψόµετρο 600 µέτρων, σκαρφαλωµένη στην κορυφή του βουνού, µε υπέροχη θέα τη Χώρα και τα χωριά της Τήνου αλλά και το Αιγαίο πέλαγος µε τα γύρω νησιά, δικαιώνει κάθε επισκέπτη και προσκυνητή της.
Η Μονή κινδύνεψε πολλές φορές να κλείσει, όπως για παράδειγµα κατά τη βασιλεία του Όθωνα και της Βαυαροκρατίας, όταν µε διατάγµατα έκλεισαν ή κινδύνευσαν να κλείσουν πολλές µονές της χώρας. Η αγάπη και η πίστη, όµως, των Τηνιακών, των µοναχών της εποχής εκείνης, αλλά και όλων των χριστιανών βοήθησε και µε τη σθεναρή αντίστασή τους όχι µόνο η Μονή δεν έκλεισε, αλλά αντίθετα απέκτησε λάµψη και ακτινοβολία σε όλο το χριστιανικό κόσµο.
Παλαιότερα στη Μονή ζούσαν εκατοντάδες µοναχές, αλλά σήµερα έχει µειωθεί σηµαντικά ο αριθµός τους. ∆εν παύει, όµως, να προσελκύει όχι µόνο τους πιστούς αλλά και κάθε επισκέπτη της Τήνου.
Το µοναστήρι της «Κυρίας των Αγγέλων» εκτός από τα άλλα πράγµατα που έχει να επιδείξει µέσα από την πορεία του στους αιώνες, αποτελεί επίσης δείγµα τηνιακής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Με τα στενά λιθόστρωτα σοκάκια του, τις συνεχείς καµάρες του, τη λευκότητα και λιτότητά του, είναι χαρακτηριστικό παράδειγµα ενός οικισµού της Τήνου.
Σήµερα µπορεί κανείς να επισκεφτεί το κελί της Αγίας Πελαγίας, που έχει µείνει αναλλοίωτο, να προσκυνήσει την κάρα της, αλλά και να περιπλανηθεί στα στενά δροµάκια της Μονής, απολαµβάνοντας την ηρεµία και τους θορύβους µόνο της φύσης. Οι λιγοστές µοναχές είναι πάντα πρόθυµες να ξεναγήσουν, να µιλήσουν για την ιστορία του µοναστηριού, αλλά και να προσφέρουν λιτό κέρασµα στους ταξιδιώτες.
Η Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου (ή το Μοναστήρι της Κυρίας των Αγγέλων) ιδρύθηκε τον 10ο ή 11ο αι. και αποτελεί ένα απο τα σημαντικότερα μοναστήρια του ελλαδικού χώρου.
Σύμφωνα με την παράδοση, τρεις πιστές αδελφές από τον Τριπόταμο έχτισαν στην περιοχή που βρίσκεται σήμερα το μοναστήρι από ένα κέλι δίπλα σε κάθε εκκλησάκι που προϋπήρχε στην περιοχή (Αγίας Τριάδος, Τιμίου Προδρόμου και Παμμεγίστων Ταξιαρχών). Σταδιακά δημιουργήθηκε η πολυπληθής μοναστική κοινότητα και το κτιριακό συγκρότημα της Μονής.
Το μοναστήρι έφτασε να αριθμεί 120 μοναχές, ενώ σήμερα φιλοξενεί 50 περίπου.
Η θρησκευτική και ιστορική αξία της Μονής είναι ανεκτίμητη αφού ασκήτευσε σε αυτή η Αγία Πελαγία, το όραμα της οποίας οδήγησε στην εύρεση της Ιερής Εικόνας της Παναγίας στις 30 Ιανουαρίου 1823.
Ιδιαίτερο είναι και το αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον της Μονής. Μοιάζει με παραδοσιακό χωριό περιβαλλόμενο από φρουριακό τείχος και διατηρεί τη λιτή κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική με κυρίαρχα στοιχεία την πέτρα, τις καμάρες, τα λιθόστρωτα σοκάκια, το λευκό χρώμα.
Στο κέντρο της Μονής βρίσκεται το καθολικό (της Κοιμήσεως της Θεοτόκου). Το τέμπλο του είναι ξυλόγλυπτο, καλυμμένο με φύλλα χρυσού και με εντυπωσιακή μεταβυζαντινή αγιογραφία. Αξιοσημείωτες είναι οι τοιχογραφίες και ο παλιός ρώσικος επιτάφιος.
Το κελί όπου έζησε η Αγία Πελαγία είναι επισκέψιμο.
Θα συνατήσετε επίσης, το Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών και το παλαιό κοιμητήριο της Μονής.
Αριστερά του Καθολικού, θα οδηγηθείτε στις εκκλησίες (του Τιμίου Προδρόμου, της Αγίας Χριστίνας, της Αγίας Τριάδας και της Ζωοδόχου Πηγής), στους βοηθητικούς χώρους και στα κελιά των μοναχών.
Η βιβλιοθήκη της Μονής περιλαμβάνει πάνω από 2000 τίτλους αξιόλογων βιβλίων, διαφόρων θεμάτων (θεολογικά, ιστορικά, μουσικά κ.α.).
Στο Ηγουμενείο, που ανακαινίστηκε πρόσφατα, φυλάσσονται μεταξύ άλλων λείψανα Αγίων, η επάργυρη εικόνα της Παναγίας από το καράβι του Κωνσταντίνου Κανάρη και ένα ασημένιο Ευαγγέλιο - δώρο της βασίλισσας Όλγας.
Το Μουσείο της Μονής στεγάζει την Εκκλησιαστική Συλλογή Κεχροβουνίου, που περιλαμβάνει εικόνες του 18ου και 19ου αιώνα, εκκλησιαστικά σκεύη, άμφια και βιβλία.
Το πρατήριο διαθέτει εργόχειρα των μοναχών.
Περπατήστε στο μοναστήρι, αφεθείτε στην ηρεμία του και γνωρίστε την ανεπιτήδευτη, ειλικρινή φιλοξενία των μοναχών.
Το κελλί της αγίας Πελαγίας στην Μονή Κεχροβουνίου!
Μοναχή από την Τήνο, η μνήμη της οποίας τιμάται από την Εκκλησία στις 23 Ιουνίου. Την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσες και όσοι φέρουν το όνομα Πελαγία και Πελάγιος.
Η Λουκία Νεγρεπόντη, κόρη ιερέως, γεννήθηκε το 1752 στο χωριό Κάμπος της Τήνου. Σε ηλικία 15 ετών αποφάσισε να μονάσει στο μοναστήρι της Παναγίας Κεχροβουνίου κι έλαβε το όνομα Πελαγία.
Τον Ιούλιο του 1822 είδε επανειλημμένα στον ύπνο της την Παναγία, η οποία τη διέταξε να παρουσιασθεί στους προκρίτους του νησιού και να τους πείσει να συνεχίσουν τις έρευνες για την ανεύρεση της εικόνας της και να αναγείρουν ένα μικρό ναό στο κτήμα Δοξαρά, όπου είχε αρχίσει άκαρπες έρευνες πριν από ένα χρόνο ο μπαρμπα-Μιχάλης Πολυζώνης.
Η εικόνα της Παναγίας βρέθηκε, τελικά, στις 30 Ιανουαρίου 1823 στο σημείο που βρίσκεται σήμερα ο περικαλλής ναός της Ευαγγελιστρίας, ο οποίος με το πέρασμα του χρόνου έγινε κέντρο πανελληνίου και πανορθοδόξου προσκυνήματος.
Η μοναχή Πελαγία πέθανε στις 28 Απριλίου 1834 και τάφηκε στο ναό των Ταξιαρχών του μοναστηριού της Παναγίας Κεχροβουνίου, όπου βρίσκονται και τα λείψανά της. Στις 11 Σεπτεμβρίου 1970 ανακηρύχτηκε οσία με συνοδική πατριαρχική πράξη και η μνήμη της ορίστηκε να τιμάται στις 23 Ιουλίου, την ήμερα δηλαδή του τρίτου και καθοριστικού οράματός της.
Αμέμπτως εβίωσας εν εγκράτεια πολλή και πόνοις ασκήσεως και εν αγάπη θερμή, Πελαγία Θεόληπτε. Όθεν την Θεοτόκον επαλλήλως κατείδες, μηνύουσαν σοι Εικόνος την ανεύρεσιν ταύτης. Ην πρέσβευε, Αγία Μήτερ, υπέρ των τιμώντων σε.
Ο απογευματινός ήλιος μπαίνει από όπου βρει μέσα στα κτίσματα και τις στοές........Στο μοναστήρι του Κεχροβουνιου....
Ο Αγιος Νεκτάριος...
Τριαντάρος
Πρόκειται για ένα µεγάλο «ζωντανό» χωριό µε διατηρηµένα τα παραδοσιακά στοιχεία αλλά και πολλά καινούρια σπίτια που κατοικούν ξένοι. Έχει ωραία θέα, πολλές καµάρες, στενά σοκάκια και σκαλιά, ενώ ο ναός των Αγίων Αποστόλων δεσπόζει στο κέντρο του.
Το επισκευασµένο παραδοσιακό λιοτρίβι και η πηγή «λεύκες» (λόγω των δέντρων που αφθονούν στην περιοχή) προσελκύουν τους περαστικούς. Στην είσοδο του χωριού και δίπλα στο Ηρώο υπάρχει προτοµή του Αµβροσίου Πλειανθίδη, επισκόπου Μοσχονησίων-εθνοϊεροµάρτυρα, φιλοτεχνηµένη από το γλύπτη Ν. Παρασκευά, ενώ µέσα στο χωριό υπάρχει, επίσης, η προτοµή του ντόπιου Γρηγορίου Πλειανθού, Μητροπολίτη Χαλκίδας επί 50 χρόνια.
Το χωριό έχει αναδείξει προσωπικότητες όπως ο Ιωάννης Καρδαµίτσης (σχολάρχης, δήµαρχος Τήνου και πρόεδρος του ΠΙΙΕΤ) και ο Σάββας Απέργης (εκπαιδευτικός, µελετητής-συγγραφέας και δήµαρχος Τήνου). Εδώ υπάρχουν ακόµα ένας παραδοσιακός φούρνος αλλά και ταβέρνες-καφενεία. Ο σύλλογος του χωριού διοργανώνει συχνά παραδοσιακά πανηγύρια, όπως χοιροσφάγια και τον περίφηµο «αποκριανό» χορό.
Απέναντι η Σύρος ...
Μπερδεμιάρος
Το χωριό Μπερδεμιάρος στην Τήνο .Μικρός γραφικός οικισµός, αδελφάκι του Τριαντάρου, χτισµένος στην πλαγιά, µε τα σπίτια του «σκαρφαλωµένα». Έπειτα από περίοδο ερήµωσής του, τα σπίτια του κατοικήθηκαν κυρίως από Ευρωπαίους, οι οποίοι διατήρησαν, τόσο σε όσα αναπαλαίωσαν, όσο και σ’ αυτά που έχτισαν, το παραδοσιακό τους στυλ....Αρναδος....Βρίσκεται ανατολικά της Μονής Κεχροβουνίου και αποτελεί ένα από τα αρχαιότερα χωριά αλλά και αυτό µε το µεγαλύτερο υψόµετρο. Αξίζει να το επισκεφτεί κανείς για την υπέροχη παραδοσιακή αρχιτεκτονική του, τις µεσαιωνικές καµάρες και στοές, τα πλακόστρωτα καλντερίµια του, την ιστορική κρήνη του 1823 στην πάνω πλατεία, αλλά και τη θέα του στο πέλαγος και τη Μύκονο.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΚΕΙΜΕΝΑ : ΝΕΛΛΑ ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΥ
πηγές πληροφοριών
Το Α΄Μέρος είναι εδώ :ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ Α'
Το Β' Μέρος είναι εδώ : ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ Β'
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου