ΙΩΑΝΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ "ΠΑΝΙΝΕΣ ΚΟΥΚΛΕΣ"

Νέα μάσκα φόρεσε η πάνινη κούκλα στη διπλανή καρέκλα.
Ισορροπεί στο κάθισμα απίστευτα ευτυχισμένη,
το πρόσωπό της, μία καινούρια μάσκα κάθε φορά.
Απλώνουμε το χέρι και πιάνουμε το δικό της.
Μαλακό όπως και το δικό μας.
Ευτυχία εξαιρετική.

Γύρω μας άδειες καρέκλες.
Πόσο τυχεροί να καθίσουμε δίπλα στη μοναδική κούκλα του δωματίου!
Ν’ ανταλλάξουμε χαιρετισμό,
να συνομιλήσουμε μαζί της.
Απολαμβάνουμε την ώρα του δειλινού.
Ένα χαμόγελο ευτυχίας στο πρόσωπό μας.
Σχεδόν αληθινό.

Πώς δεν το σκεφτήκαμε, άραγε, τόσο καιρό
να βάλουμε κι εμείς μάσκα,
φτηνή κι ωραία,
να δείχνουμε ανέμελοι;
Να ξεμπερδέψουμε μια και καλή με το πρόσωπό μας!
Θα κάνουμε έτσι πιο ευτυχισμένη τη φίλη μας.
Θα γεμίσει το δωμάτιο χαμόγελα!

Όμως, τι γίνεται ξαφνικά;
Κούκλες πολλές, χωρίς μάσκες,
με μάτια από γυάλινα κουμπιά, μικρά,
με στόμα από κόκκινη κλωστή,
με δάκρυ από σιωπή,
ανοίγουν την πόρτα.
Περπάτησαν μες στον αγέρα κι έφτασαν, άραγε από πού;
Τα σώματά τους εξουθενωμένα από μια θλίψη παράξενη,
γέρνουν αξιολύπητα στις άδειες καρέκλες.
Πρέπει να βγάλουμε κι άλλες απ’ την αποθήκη.
Πριν χρόνια τις κλειδώσαμε εκεί και τις ξεχάσαμε για τα καλά.
Δε θυμόμαστε πια ποιος καθόταν σ’ αυτές.
Μα τώρα αυτές οι κούκλες μάς τις θύμισαν…

Όμως, γιατί ήρθαν;
Δεν είδαν την ευτυχία μας;
Ήμασταν όλοι τόσο χαρούμενοι.
Εμείς, η πάνινη φίλη μας, οι άδειες καρέκλες, η σιωπή…

Η κούκλα δίπλα μας τώρα γελά,
όμως μ’ ένα γέλιο περίεργο.
Κάθε τόσο διορθώνει τη μάσκα
να μη φανεί από πού τρέχουν τα δάκρυα.

Σιγά -σιγά άσπρα πάνινα κορμιά
μας σφιχταγκαλιάζουν ασφυκτικά.
Σχηματίζουν το πρόσωπο της μοναξιάς.
Η απουσία, ανελέητη, μας τυραννά.

Ιωάννα Αθανασιάδου

H φωτογραφία είναι από https://www.annassecret.gr/