Homo Universalis: Τζοβάννι Μπαττίστα Τιέπολο - Τζανμπαττίστα Τιέπολο ( 5 Μαρτίου 1696

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2019

Τζοβάννι Μπαττίστα Τιέπολο - Τζανμπαττίστα Τιέπολο ( 5 Μαρτίου 1696 - 27 Μαρτίου 1770)

Ο Μαικήνας προσφέρει τις Καλές Τέχνες στον Αύγουστο

Ο Τζοβάννι Μπαττίστα Τιέπολο, γνωστότερος ως Τζανμπαττίστα Τιέπολο (Giambattista Tiepolo, Βενετία, 5 Μαρτίου 1696 - Μαδρίτη, 27 Μαρτίου 1770) ήταν Ιταλός ζωγράφος από τη Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας, ο οποίος επανέφερε την μεγαλοπρέπεια της βενετσιάνικης τέχνης. Στα έργα του, τα οποία εκτελούσε με τρομερή ταχύτητα, ξαναζωντάνεψε την ιταλική παράδοση της τοιχογραφίας.

Ο Τζανμπαττίστα Τιέπολο γεννήθηκε στη Βενετία στις 5 Μαρτίου του 1696. Ο πατέρας του Ντομίνικο είχε ένα εμπορικό πλοίο αλλά πέθανε όταν ο Τζανμπαττίστα ήταν ενός έτους, αφήνοντας την χήρα Ορσόλα να μεγαλώσει έξι παιδιά με ένα πενιχρό εισόδημα. Ο νεαρός Τιέπολο μαθήτευσε στον Γκρεγκόριο Λατσαρίνι (1655-1730), αλλά σύντομα υιοθέτησε έναν τρόπο γρήγορο και ελεύθερο. Από την αρχή ο Τιέπολο μπορούσε να σχεδιάζει γρήγορα και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια.

Σε ηλικία 20 ετών ο Τιέπολο, που είχε ήδη αρχίσει να δουλεύει μόνος του, κέρδισε σε έναν διαγωνισμό με το έργο "Το Πέρασμα της Ερυθράς Θάλασσας". Ο πίνακας αυτός τον έκανε διάσημο και ακολούθησαν πάρα πολλές παραγγελίες, συμπεριλαμβανομένων κάποιων από τους Δόγηδες, αλλά είχε ελάχιστα επίσημα συμβόλαια από τη Βενετσιάνικη Δημοκρατία. Το 1717 έγινε μέλος της «Φράλια» (Fraglia), του σωματείου των ζωγράφων και το 1719 παντρεύτηκε την Σεσίλια Γκουάρντι, αδελφή των ζωγράφων Τζαναντόνιο και Φραντσέσκο. Αν και ποτέ δεν έκανε το πορτραίτο της, την απεικόνιζε συνεχώς σε έργα όπως "Η Ραχήλ κρύβει τα Είδωλα". Έκαναν 10 παιδιά, δύο από τα οποία έγιναν ζωγράφοι: ο Τζαντομένικο (1727-1804) και ο Λορέντσο (1736-1776).

Η Ραχήλ κρύβει τα είδωλα, νωπογραφία, 1726-29

Γύρω στο 1725 ο Τιέπολο κλήθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο του Ούντινε να διακοσμήσει την πινακοθήκη του Αρχιεπισκοπικού Μεγάρου με τοιχογραφίες από την Βίβλο. Τα έργα αυτά είναι τα πρώτα πραγματικά αριστουργήματα καλλιτεχνικής έκφρασης στα οποία ήταν αξεπέραστος. Η τοιχογραφία απαιτούσε ταχύτητα σκέψης και εκτέλεσης και ο Τιέπολο διέθετε και τα δύο με το παραπάνω. Η μεγαλύτερή του παραγγελία στο τέλος της δεκαετίας του 1740 ήταν να ζωγραφίσει τοιχογραφίες στο Μέγαρο των Λάμπια στη Βενετία. Εδώ δημιούργησε την μεγαλύτερη και πιο γνωστή από τις παραλλαγές του "Αντώνιος και Κλεοπάτρα". Η χλιδή του θέματος - μαργαριτάρια, χρυσό και μετάξι - αντανακλούσε τα ανερχόμενα πλούτη και τη δόξα του Τιέπολο.

Το 1736 απέρριψε μια προσφορά της Βασιλικής Αυλής στη Στοκχόλμη, λέγοντας ότι το ποσό που του προσέφεραν ήταν πολύ μικρό. Το 1750 δέχτηκε μια παραγγελία από τον Πρίγκηπα-Επίσκοπο του Βύρτσμπουργκ στην Κεντρική Γερμανία για να διακοσμήσει την κατοικία του. Ξεκινώντας από την τραπεζαρία και προχωρώντας προς το κλιμακοστάσιο, πέρασε τρία χρόνια δημιουργώντας μεγάλες αλληγορικές σκηνές γεμάτες φως και χρώμα. Στα τέλη του 1753 επέστρεψε στη Βενετία και άρχισε να διακοσμεί επαύλεις με τοιχογραφίες. Έκανε επίσης προσωπογραφίες σε όλη την διάρκεια της καριέρας του, μερικών σπουδαίων αξιωματούχων.

Το 1761 προσκλήθηκε από τον Κάρολο Γ΄ της Ισπανίας για να διακοσμήσει το καινούριο βασιλικό ανάκτορο στη Μαδρίτη. Ο Τιέπολο, εξήντα ετών ήδη, στην αρχή δίστασε, αλλά θαμπωμένος από τη δόξα, δέχθηκε τελικά και ταξίδεψε για την Ισπανία με τους γιους του, την άνοιξη του 1762.

Ο Τιέπολο δεν επέστρεψε ποτέ στη Βενετία. Πέθανε ξαφνικά στις 27 Μαρτίου 1770 και τάφηκε στην εκκλησία του Σαν Μαρτίν της Μαδρίτης.