ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ "Κυριακή"

Joy by Crispin Korschen

Η Κυριακή,
μια σπιθαμή παράπονο.
Που είναι γεμάτη δύση
και που αναπαύεται στην ανάγκη,
που κουβαλάει την ανοχή
τής ηλικίας
και υπακούει στο"αποδεκτό",
καμιά αταξία πια δεν επιτρέπεται,
τα πρωινά ευπρεπή,
τα μεσημέρια μπουκωμένα
καθωσπρέπει,
τα βράδια πνιγμένα στο σωστό.
Τα λιγνά ποδαράκια
της παιδικής ζαβολιάς
καθηλωμένα στην ευθεία,
νυστάζουν από την πλήξη
της καλοσύνης,
αχ, μια Δευτέρα λιμπίζονται
για να ξεμυτίσουν,
στραβοπατήματα ονειρεύονται
και ανυπάκουες μελανιές
κι ατασθαλίες,
αχ αυτές οι Κυριακές
που εγκληματούν
στο όνομα του δέοντος,
γαμώτο,
το δέον είναι αυτό
που αγαπώ :
μια σκουριασμένη αυλόπορτα
κι ένα παιδί που ξεμακραίνει απ το χρόνο,
τι κι αν μεγάλωσα,
τα γόνατα μου ακόμα
τα γδέρνει η αλάνα,
ακόμα ματώνω στο κουτσό
και στο κρυφτό φανερώνομαι,
ένα λυχνάρι θα ψάχνω ισόβια
και μια αθωότητα για να τυλιχτώ,
γαμώτο,την Κυριακή
θα προσποιούμαι την ησυχία
κι από βδομάδα
σταχτοπούτα θα ντύνομαι
και θα γίνομαι σφιχτή αγκαλιά!

ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ