i.
Δες
Εκεί που έσκαψες το μνημούρι μου
έριξε τα κλαδιά του ο πλάτανος
Χάλκινα χέρια και σκουτιά
να κρύψει τη γύμνια μου
ήχοι πανηγυριού
πως σέρνουμε λέει τη νύφη
Μαζί με τις παλλακίδες
στον οντά
στα βάτα
να κάνουνε χείλη φραγκοστάφυλλο
Και στις αγριοτριανταφυλλιές
Νά χαράξουν με το αγκάθι τους
Το περιώνυμο στεφάνι
που πνίγουν
το περιβόλι μου
μες τους καθρέφτες και τα βάτα
της πιο ξαναμμένης σου άνοιξης.
Ξανθίππη Λευθεριώτου
23/2/2019
Φωτο Ξ.Λ
Εκεί που έσκαψες το μνημούρι μου
έριξε τα κλαδιά του ο πλάτανος
Χάλκινα χέρια και σκουτιά
να κρύψει τη γύμνια μου
ήχοι πανηγυριού
πως σέρνουμε λέει τη νύφη
Μαζί με τις παλλακίδες
στον οντά
στα βάτα
να κάνουνε χείλη φραγκοστάφυλλο
Και στις αγριοτριανταφυλλιές
Νά χαράξουν με το αγκάθι τους
Το περιώνυμο στεφάνι
που πνίγουν
το περιβόλι μου
μες τους καθρέφτες και τα βάτα
της πιο ξαναμμένης σου άνοιξης.
Ξανθίππη Λευθεριώτου
23/2/2019
Φωτο Ξ.Λ
ii.Η ΠΟΛΗ
Τους μικρούς ή μεγάλους της έρωτες
Τους στρώνει τραπέζι
συκώτι και άντερα
μαγειρίτσα,
Τους κερνά κρασάκι απ το καλό
το παλιωμένο
καρφιτσώνει τα παράσημά τους
στις λέξεις της
να κοσμούν τις ματωμένες σημαίες της
Όταν παρελαύνουν μπροστά απ τα καφενεία και τα τσιπουράδικα
Την κρεαταγορά και τα μπαχάρια
Και μετά
τους ζυγίζει στο φαρμακείο
Ψηφιακά
Να μην έχει ο μπακάλης αμφιβολία
στην αποτίμηση
του κόστους
Ολόκληρο ή μισό το τσουκάλι ήτανε.
Ξανθίππη Λευθεριώτου
29/1/19
Φωτο Ξ.Λ,(graffiti στο Μοναστηράκι)
iii. ΕΜΒΑΤΗΡΙΟΝ
Όπου κι αν πας
Ή πόλη θα σε παρελαύνει
Θα σε τραβάει μυστικά απ' το μανίκι
Ένα ένα θα ξεκουμπώνει
Τα δειλά σου πουκάμισα
Δυό δυο θα πετά
τα νεκρά καλοκαίρια
Θα κρατά στην παλάμη της
Τα κλειδιά
Της τελευταίας σου επανάστασης
Θα βάφει τα στέφανά της
ανθρακί
Θα πετά έξω
τα παρατεταγμένα στήθη της.
Στο πρώτο εμβατήριο
"Των εχθρών τα φουσάτα περάσαν"
θα λέει
και θα κρύβεται στο μπλουζάκι
να ζητιανέψει το χάδι σου
την ώρα της μεγάλης παρέλασης.
Ένα στ αριστερό
σούζα στο δεξί
και στροφή της κεφαλής
μπροστά στον επίσημο προμηθευτή
και κάτοχο διάθεσης
του σπάνιου έρωτά σου.
Η πόλη θα σε ψάχνει
στα σκουπίδια των αδέσποτων φιλιών
στις χορδές των αθεράπευτων ήχων
στα τετράδια των λιγωμένων ποιημάτων.
Ξ. Λευθεριώτου
Φωτο.ξΛ
iv.Κατάληξη
Έντυσε
σιωπηλά τη νύχτα
λευκό σεντόνι
φωτιά σε αγκαλιές
που δεν έχουν αυριο.
Έκαψε
χείλη και δάχτυλα
που γυρεύαν την άνοιξη
Στην ανάγκη ν' ανάψουν
έστω και νοβοπάν
Έτρεξε
μικρός χείμαρρος
Παγωμένα πότε
θα σε περιμένω
Και πάντα
Και σ αγαπώ
χειμώνα καιρό
Ερχετ' ο ήλιος
Την αυγή
Και λιώνεις.
Ξανθίππη Λευθεριώτου 8/1/19
Φωτο Ξ.Λ
v.
Ν αφήνεις τις γρίλιες ανοιχτές
Να τρυπώνει η νύχτα σαν οδαλίσκη
Να κλέβει την ανάσα σου πριν τη λειτουργία
Να τη ζυμώνει μ' ένα κόμπο δάκρυ
Κι απο πάνω να βάζει τη σφραγιδα
"Δωρεάν διάθεση"
...μεταλάβετε σώμα.
Να γλείφω τα χέρια σου
Βουτημένα στο τρίβλινο
σ' εκείνη την ίδια θέση
που το αίμα χτυπάει
Το μυαλό
και κρατιέται στη χούφτα
Ιεροπρεπώς
Να το μεταγγίσουμε.
Ξ.Λ 27/11/18
Φωτο Ξ.Λ
Να τρυπώνει η νύχτα σαν οδαλίσκη
Να κλέβει την ανάσα σου πριν τη λειτουργία
Να τη ζυμώνει μ' ένα κόμπο δάκρυ
Κι απο πάνω να βάζει τη σφραγιδα
"Δωρεάν διάθεση"
...μεταλάβετε σώμα.
Να γλείφω τα χέρια σου
Βουτημένα στο τρίβλινο
σ' εκείνη την ίδια θέση
που το αίμα χτυπάει
Το μυαλό
και κρατιέται στη χούφτα
Ιεροπρεπώς
Να το μεταγγίσουμε.
Ξ.Λ 27/11/18
Φωτο Ξ.Λ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου