ΒΑΣΩ ΙΟΡΔΑΝΟΥ-ΚΟΣΜΙΔΟΥ "ΝΑΟΣ ΕΠΙΚΟΥΡΙΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ"

Edward Dodwell - Temple of Apollo Epicurius.

Θαύμα Θαυμάτων
Κτίσμα, αρχαίων οραμάτων
Δια χειρός Ικτίνου, Φεγγοβόλων Δημιούργημα
Ακτινοβολείς, Εσύ, Ναέ Επικούριου Απόλλωνα!

Βάση σου, η Αρχαία Πόλη Βάσσες.
Στέκεσαι πάνω σε Κωτίλιον Βράχο
και αγναντεύεις από το ύψος Σου
Ηλείους, Αρκάδες και Μεσσήνιους.
Όλοι, να διεκδικούν το Ιερόν Κτίσμα Σου
Μα Εσύ, να επιμένεις και να περιμένεις
σπονδές Ελλήνων, να κλείσουν τις πληγές Σου.
Ξέρεις, Αρχαίων και Μελλόντων Ελλήνων
ιστορία και περιουσία είσαι.
Εκεί ανήκεις!

Μυστήριο Αρχιτεκτόνημα
εις τους αιώνες των αιώνων παραμένεις.
Και το ερώτημα αιώνιο επιμένει
_ Χτίστηκες, για να στοχεύεις αιώνια
Σείριο, Ουράνιο Σημείο, το άστρο του Κυνός;
Για να υπενθυμίζεις τη θεία ουράνια καταγωγή
του Θεράποντα, την επιδημία πανώλη, Θεού Απόλλωνα;
Ρωτώ, το θείο Πνεύμα Σου...
περιστρεφόμενος αιωνίως, γύρω από τον άξονα του χρόνου είσαι;

Ναέ, Επικούριε Απόλλωνα
Ο Ικτίνος, σε θεμελίωσε, πάνω σε γη βραχώδη
μα πήρε και κάτι από θάλασσα, άργιλο και βότσαλα.
Τρεις ρυθμούς σου έδωσε, Δωρικό, Ιωνικό και Κορινθιακό.
Έτσι πάλλονται στη καρδιά σου, τρεις πολιτισμοί!
Ξένοι καταπατητές, της Ιερής Ελληνικής Γης
ζήλεψαν την αίγλη της Ζωφόρου Σου...
Ιερόν Τεμάχια άρπαξαν βιαίως από τα σπλάχνα Της
παράνομα το πούλησαν σε ξένους κλεφταποδόχους.
Ξέχασαν, πως από Μήτρα Ελληνική, η Γέννησή Σου
και δεν ρώτησαν την Ελληνίδα Μάνα Ελλάδα.

Δεν καταδικάστηκαν ποτέ οι ιερόσυλοι άρπαγες Σου
ξεδιάντροπα εκθέτουν τα κλοπιμαία, τα Ιερά Τεμάχια Σου
και Εσύ, με το κενό των σπλάχνων Σου, να αιμορραγεί
απορείς, δικαίωση πότε επιτέλους, Παγκόσμιοι Άνθρωποι, θα έρθει;
Πρώτο Ελληνικό Μνημείο, Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, έλαχε να είσαι
Και από την UNESCO, κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για τη βίαιη αρπαγή Σου
Ούτε πως στους αιώνες μέσα κλαίει η Ιερή Ελληνική Ψυχή Σου...

Στέκομαι εμπρός Σου, Ναέ Επικούριε Απόλλωνα
Ηλεία η καταγωγή μου και αναρωτιέμαι,
αφού η λάμπει η αίγλη Σου, στα πέρατα του Κόσμου
γιατί ο ουρανός στέκει επάνω σου μελαγχολικός;

Ακούω τη σιωπή Σου...
_ Δεν είναι μόνο τα βιαίως ονειρεμένα Ιερά Τεμάχια Μου...
Είναι, πως το εδώ Ιερό Σώμα Μου, με όλα τα Ιερά Μέλη Του
στέκουν άστεγα, βορά, στον ανελέητο Χρόνο
και στη σκληρή κόρη του τη φθονερή Φθορά
Μια στέγη, ζητούν άνθρωπε, προφύλαξη ικετεύουν.
Τις ικεσίες σας, άνθρωπε, ακούω τώρα αιώνες
όπως τότε που προστάτεψα τους Φιγαλείς ικέτες
από θανατερή επιδημία, τη πανώλη.

Τώρα, Εγώ, χρόνια Ικέτης...
Προστατέψέ Με Άνθρωπε,
από τη θανατηφόρα επιδημία της Αδιαφορίας.
Στέγη διεκδικώ από τις καρδιές σας.
.
.
Βάσω Ιορδάνου Κοσμιδου