ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΙΑΣ "ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΝΟΣΤΟΣ"

Βλέπεις και δεν ξεχνάς τον κεκτημένο σου ρόλο
βλέπεις όλα τα δώρα όλες τις αισθήσεις όλες
τις θάλασσες όλους τους παλμούς τους ερωτικούς
βλέπεις το χρώμα απ' το χώμα απ' το ελκυστικό σώμα
μια παράξενη λειτουργία απ' των φωνηέντων τη χάρη
μέσα στο καθαρό στο πιο τίμιο πρόσωπο
βλέπεις αχτίδες του ήλιου πώς ξαναγίνονται αλήθειες
πάνω στα κάθιδρα ερπετά
πάνω στα αγκαθωτά συρματοπλέγματα
βλέπεις μια παρωδία πτώσης μια ερμηνεία προπέτασμα
μες στην πεποίθηση απ' την ευλογία του άντρα.

Βλέπεις και δεν ξεχνάς σταθμούς που εξουσιάζουν ρόλους
σφάλματα με τόσα αγέραστα άστρα
βλέπεις και πελεκάς την ίδια αιώνια δρυ
τις οξιές του αθάνατου δάσους
βλέπεις των ρόδων τις ψυχές που περιβάλλουν αγγέλους
στα μέρη των τριγμών και των χαλασμών
βλέπεις μέσα σε σκόρπιες ζωές που συκοφαντούν το αίμα
Είσαι η έκτη αίσθηση μέσα στον απόρθητο κύκλο
των ελπίδων ο βηματισμός
στιγμή από τόσους έρωτες ασήκωτη
βαριά μετρημένη ώρα.

Βλέπεις από άλλη δόξα από άλλη πόρτα που εισέρχονται
οι ασημωμένες πληγές που δεν έχουν χάσει φτερά
και τα φεγγάρια έχουν μύρο έχουν ασφάλεια και όνομα
απ' τις μεγάλες προτάξεις
απ' τις μεγάλες αποστάξεις.

Όσο σε καλώ είσαι σπέρμα
όσο με καλείς είμαι αίμα.
Νόστος πολύτιμος που έχεις άρχοντα
υγρή λέξη που κρύβεις το σελαγισμό..

Φιδάκια όσα ερείπια από άγνωστη φοβέρα.
Οι αθωότητες οι ακίδες σκίζουν τα πέλματα.

Κύριε μαζί μας με όλο το μέλλον της μοναξιάς.
*
11-03-2019/Δ.Κ


Η φωτογραφίε είναι από https://www.liveinternet.ru/