Photo: Maria Kant “Φούγκα” Άγιος Αιμιλιανός 2019.
Στις 7:15 της 7ης Οκτωβρίου του 2019, ο συνθέτης Δ.Χ. ξύπνησε στο κρεβάτι του στον πέμπτο, πατίκωσε τα φρύδια του και φόρεσε τα ακουστικά του. Το πρώτο πράγμα που άκουσε, όπως και όλα τα ενενήντα πέντε πρωινά που είχαν προηγηθεί της συγκεκριμένης ημέρας, ήταν οι σταγόνες στον φωταγωγό. “Βρέχει ή είναι η αγάπη μου που λούζεται και καταβρέχει;” ρώτησε τη γυναίκα στην πόρτα. Έβαζε τη φουρκέτα στα μαλλιά της και ετοιμαζόταν να φύγει. Στο σβέρκο και στη φούστα της υπήρχαν αγγίγματα. Δεν συγκράτησε την απάντησή της, όπως ούτε και των ενενήντα πέντε γυναικών που κοντοστάθηκαν στο ίδιο ακριβώς σημείο, λίγο πριν βάλουν τη φουρκέτα στα μαλλιά τους, εκείνα τα ενενήντα πέντε πρωινά που μεσολάβησαν από το καινούριο τετράδιο σπιράλ. Το άνοιξε, σημείωσε κάτι (ίσως και να διέγραψε), έβγαλε τα ακουστικά και μπήκε στο μπάνιο. Πλύθηκε και σκουπίστηκε επιμελώς παντού - άλλη χνουδάτη πετσέτα για το πρόσωπο και άλλη για τα γεννητικά. Το πρώτο πράγμα που ο φρεσκοπλυθείς, πλέον, συνθέτης Δ.Χ. άκουσε όταν ξαναφόρεσε τα ακουστικά του, όπως και όλα τα ενενήντα πέντε πρωινά που είχαν προηγηθεί, ήταν και πάλι οι σταγόνες στον φωταγωγό. Ακολούθησαν εμβοές και ένα πλατάγισμα. Οι μεταφορείς που τον μάζεψαν λίγο αργότερα, βρήκαν στην τσέπη του γιλέκου του ένα χειρόγραφο σημείωμα με μια υπόθεση, μια παραπομπή και μια πληροφορία: “Ούτε έβρεχε ούτε λουζόταν η αγάπη μου στο Γουαδαλκιβίρ. Αν οι σταγόνες στο φωταγωγό δεν ήταν ασυντόνιστες, ίσως και να άλλαζε κάτι στη νομοτέλεια της φυγής μου”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου