ΝΤΙΝΑ ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ "ΑΤΙΤΛΟ"

Τα βράδια καθόμασταν με τα ποτά μας
-εγώ έπινα τον αλμυρό και παγωμένο
Κορινθιακό-
χωρίς να γνωρίζω πόσο θαλασσινή
με χερσαία σκέψη είμαι.
Υπάρχει ακόμα η σκιά του πεύκου
η ταραχή του μαΐστρου
η κατάπληξη που έρχεται από το βάθος
των σωθικών
αντίδοτο στο θόρυβο των εμβατηρίων
για αφύπνιση της ημερησίας διαταγής,
Σαν από θαύμα ένα πεφταστέρι
έδινε χώρο στο βύθισμα της νυχτός
ως την εξήγηση γιατί χάνεται αφήνοντας τη φωτιά
να γυρίζει τους αλαζόνες δείκτες .
Καθόμασταν κυνηγώντας λεπτά ελευθερίας
-απόλυτα λεπτά που προσδιορίζουν το νόημα της ζωής-
πριν το εμπόριο της σιγής,
κλείνοντας τα ρήγματα του μυαλού

Η φωτογραφία ανήκει στη Ντίνα Γεωργοντοπούλου